به گزارش پایگاه 598 ، «رضوان خسروی» در وبلاگ «
کوثرانه» نوشت:
نزدیک
به نُه سال است که به قم رفت و آمد دارم. سالهای اول، توی اتوبوسهای قم
که مینشستم، یک جورهایی بین زنهای قمی انگشتنما بودم. بس که همه روبنده و
پوشیه داشتند و آنها هم که نداشتند چنان محکم رو میگرفتند که من چادریِ
با حجابِ کامل، بینشان انگشتنما بودم!
جامعهٔ زنان قمی ولی چنان با سرعت تغییر کرد که حالا من با همان حجابِ نُه
سالِ پیش، از نیمی از جمعیت جوان قمی محجبترم! البته وارد قم که میشوی به
تعداد معدودی خانم مانتویی برمیخوری؛ ولی این نه به خاطر مقید بودن
قمیها به چادر، که به خاطر محدودیتِ عرفی ِ قم است که همه به نحوی چادر
دارند. که ای کاش بعضیشان چادر نداشتند!
پاچههای تنگ، شالهای شُل و گردنهای باز، و چهرههای آرایشکردهای که
بالاجبار همراه چادر شده است، از بدحجابیِ بدون چادر بیشتر جلب توجه
میکند. وضع پوشش پسران جوان قمی هم البته دستکمی از دخترانش ندارد.
شاید فکر کنید قم و غیر قم ندارد؛ توی این نُه سال وضع حجاب در همه جای کشور تغییرات زیادی کرده است، قم هم یکیش!
ولی واقعیت این است که قم با شهرهای دیگر خیلی فرق دارد و به خاطر همین
تفاوت است که بدحجابی یا هر نوع بیاخلاقیای در آن، پررنگتر و مهمتر از
سایر نقاط کشور جلوه میکند. قم مرکز جهان تشیع است. از قرنها پیش
حوزههای علمیه داشته و عالم دینی تربیت میکرده است؛ آن هم نه عالمانی
منفعل، عالمانی تأثیرگذار در جهان تشیع. بعد از گذشت چند قرن، قم همچنان به
خاطر حوزههای علمیهاش شهرت دارد. تنها شهری است که میزان طلاب و
روحانیونش آنقدر زیاد است که طلبه بودن عرف جامعه است. علمای مطرح و مراجع
تقلید، اغلبشان ساکن قماند. حتی سیاسیون هم برای اخذ تأییدیههای عرفی
به حضور علما و روحانیون قم میرسند و کسب اجازهٔ صوری میکنند.
حالا این دو مورد را کنار هم بگذارید. دخترهای بسیار بدحجاب و عالمترین
علمای دینی در شهری که وسعتش به اندازهٔ یک شهرک در شهرهای بزرگ است، دارند
کنار هم زندگی میکنند و آنوقت حجاب جوانان همان شهر را به جای مبلغین
دین، نیروی انتظامی کنترل میکند!
حوزهٔ علمیه تنها نهاد بیرقیبی است که کارش مستقیماً مرتبط با ارزشهای
اسلامی است. اگر قرار باشد ارزشی در جامعه نهادینه شود، باید از مسیر حوزهٔ
علمیه، با نظارت حوزه و با فعالیت طلاب باشد.
اگر میبینیم که وضع حجاب در کشور ما تبدیل به یک مسئلهٔ بغرنج شده است و
هر آدم نابلدی خودش را کارشناس آن معرفی میکند و با ضدفرهنگیترین طرحهای
مثلاً فرهنگی، تیشه به ریشهٔ حجاب میزند؛ به دلیل عملکرد منفعلانهٔ حوزهٔ
علمیه است. وقتی نهادی که وظیفهاش احیای ارزشهای اسلامی است، به وظیفهٔ
خود عمل نکند -یا خوب عمل نکند- نتیجهاش میشود دخالت نیروی انتظامی برای
بهبود یک ارزش اسلامی!
شاید اگر علمای عزیزی که همه روزه در قم، و شهرها و حتی کشورهای دیگر بالای
منبر میروند و مردم را به تقوا و صدها فضیلت اخلاقی دیگر سفارش میکنند،
یا سر کلاس میروند و تدریس میکنند و یا کتاب مینویسند، گاهگاهی نگاهی
به همین بغل گوش خودشان بیندازند؛ ککشان بگزد و دور هم بنشینند، مدتی
معتکف شوند و از خودشان بپرسند چرا حرفهایشان حتی روی خانوادههای آخوند و
آخوندزادهٔ قم اثر نمیکند. باید از لاک خودشان بیرون بیایند و اطراف را
ببینند و از خودشان بپرسند چرا در شهری که وزنهٔ طلابش اینقدر سنگین است،
وضع ظاهری آن با سایر شهرها که از نعمت این حجم عظیم از علمای دینی محروم
است فرق چندانی ندارد…