به گزارش 598 به نقل از فارس، جمشید نظری یکی از هزاران اسوه صبر و ایثار
است که پس از چند سال حضور در جبهه به اسارت دشمن درآمد و در اردوگاههای
تکریت روزهای سختی گذرانده است.
وی پس از قریب به سه سال اسارت در روز 16 شهریور ماه سال 69 قدم به خاک میهن اسلامی گذاشت و خاطرات زیادی از دوران اسارت دارد.
این
آزاده سرافراز در گفتوگو با خبرنگار فارس در کرمانشاه اظهار داشت: در
زمان اسارت نیروهای دشمن بهصورت وحشیانه اسرا را شکنجه میدادند.
نظری
با بیان اینکه ما بهدور از چشم ماموران صلیب سرخ جهانی شکنجه میشدیم،
افزود: رزمندگان در تمام آنروزهای سخت، عشق به اسلام و مقدسات را رها
نکردند.
وی به شهادت چند تن از رزمندگان در روزهای نخست اسارت
اشاره کرد و گفت: چند نفر از همرزمان ما بهدلیل مجروحیت و عدم توجه
عراقیها به شهادت رسیدند.
این رزمنده دوران دفاع مقدس به بیان
رخدادهای روزهای نخست اسارت پرداخت و بیان داشت: روز اول که به اردوگاهی
نامعلوم رسیدیم، صدایی شبیه به انفجارهای پیدرپی شنیده میشد و ما گمان
میکردیم که نیروهای خودمان حمله کردهاند، اما چند ساعت بعد با صحنهای
مواجه شدیم و دلیل آن صداها را فهمیدیم.
وی درباره این ماجرا
اظهار داشت: بعثیها یک راهرو ضدانسانی تشکیل داده و در دو طرف نیروهای
دشمن با کابلهای ضخیم ایستاده بودند و رزمندگان باید از بین این تونل
وحشیانه رد میشدند و ضربات کابل و شلاق به پشت آنها وارد میشد و صدایی
شبیه به انفجاری دور داشت.
نظری به بیان خاطرهای دیگر از شهادت
یکی از آزادگان پرداخت و عنوان کرد: یکی از رزمندگان شجاعت عجیبی داشت و به
بقیه بچهها روحیه میداد و جلوی عراقیها میایستاد تا اینکه این رزمنده
والامقام را چند روز جلوی آفتاب سوزان داخل یک قفس آهنی بدون آب و غذا حبس
کردند و شهید شد.
وی با تاکید بر اینکه سختیهای دوران اسارت
بیشمار است، خاطرنشان کرد: وضعیت بهداشتی بسیار نامناسب بود، طوریکه
بیشتر بچهها به بیماری پوستی مبتلا شده بودند.
وی از واقعه رحلت
امام خمینی (ره) بهعنوان تلخترین خاطره دوران اسارت یاد کرد و ابراز
داشت: شخصیت امام (ره) در ذهن اسرا که شب و روز شکنجه میشدند، بسیار
استثنایی، دوستداشتنی و امیدبخش بود.
این آزاده تصریح کرد: امروز
باید تلاش کنیم گنجینه ارزشمند دوران دفاع مقدس را به نسل جوان و نسلهای
بعد انتقال دهیم تا جوانان با بهرهگیری از آن به درجات رفیع برسند.