پیشینه‌ رؤسای سرویس‌های اطلاعاتی

به گزارش 598 به نقل از مشرق، "منصور حقیقت پور" نائب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی در پاسخ به این سوال که آیا برای تصدی وزارت اطلاعات سابقه فعالیت در این وزارتخانه لازم نیست، اظهار داشت: مگر‌ کدام یک از وزرای قبلی اطلاعات سابقه کار اطلاعاتی داشته‌اند؟

سیستمی در حال‌کار است و نیاز به مدیری است‌ که بالای سر این سیستم کار کند و آن را اداره‌کند. معتقدم سیستم باید کار اطلاعاتی انجام دهد نه یک مدیر. مدیر که نمی خواهد در خیابان ها سراغ سوژه ها برود. مدیر وظیفه انجام اقدامات راهبردی را دارد و باید در راس امور حمایت های لازم را از زیر مجموعه خود انجام دهد تا سیستم بتواند به صورت روان به کار خود ادامه دهد.

اظهارات تامل برانگیز "منصور حقیقت‌پور" ما را بر آن داشت تا با نگاهی به سوابق کاری روؤسای سازمان‌های اطلاعاتی بزرگ دنیا، صحبت آقای نمانیده را بررسی کنیم.

"جان برنان" رئیس سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا

جان برنان به مدت ۲۵ سال در سازمان سیا خدمت کرده است. برنان در دوره‌ اول ریاست‌جمهوری باراک اوباما یکی از نزدیک‌ترین افراد و مشاوران او (مشاور امنیت داخلی و ضد تروریسم باراک اوباما) بود. او در بسیاری از جلسات محرمانه‌ امنیتی حضور داشته و به رئیس‌جمهور آمریکا مشاوره داده است. وی رئیس سازمان جاسوسی آمریکا مسلط به زبان عربی است و به عنوان یک جاسوس آموزش دیده است.

برنان با گرفتن کارشناسی در رشته علوم سیاسی به پایان رساند و بطور اتفاقی و با مشاهده آگهی استخدام سازمان سیا در روزنامه، به سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا پیوست. برنان سپس در دانشگاه قاهره به تحصیل مطالعات خاورمیانه و زبان عربی پرداخت و مراحل تربیت جاسوس سازمان سیا را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت.

برنان کار خود در سیا را در مقام یک تحلیل گر آغاز کرد و بطور روزانه داده های اطلاعاتی – به خصوص در مورد خاورمیانه – را تحلیل کرده و به افسران ارشد خود ارائه می کرد. برنان در زمان ریاست جمهوری بیل کلینتون مسئول جمع آوری و خلاصه کردن روزانه اطلاعات و ارائه آن ها به رئیس جمهور بود. او در سال ۱۹۹۶ رئیس دفتر سیا در عربستان سعودی بود.
برنان همچنین یکی از طراحان اصلی عملیات حمله به محل اختفای اسامه بن لادن در پاکستان و کشتن او بوده است.

"جورج تنت" رئیس سابق سازمان سیا

جورج تنت رئیس سازمان سیا از سال ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۴ را بر عهده داشت که یکی از طولانی‌ترین دوره‌های ریاست بر سیا در تاریخ ایالات متحده آمریکاست. جورج تنت ابتدا در اتحادیه صنایع انرژی آمریکا و سپس در سنا فعالیت خود را آغاز کرد.

تنت از سال ۱۹۸۲ وارد دستگاه اطلاعاتی آمریکا شد و بیل کلینتون رئیس‌جمهور وقت‌ آمریکا وی را به عضویت کمیته منتخب اطلاعاتی سنا در‌آمد. وی در سال ۱۹۸۵ به ریاست این کمیته رسید و از سال ۱۹۸۸ به تیم امنیت ملی بیل کلینتون پیوست و تا سال ۱۹۹۳ در همین مقام ماند. کلینتون در سال ۱۹۹۳ تنت را به عنوان مدیر ارشد برنامه اطلاعاتی شورای امنیت ملی آمریکا برگزید. تنت در نهایت پس از بیش از ۱۵ سال حضور در سیستم اطلاعاتی - امنیتی آمریکا، به ریاست سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا برگزیده شد.

"جیمز رابرت کلاپر" رئیس آژانس امنیت ملی آمریکا

جیمز کلاپر ژنرال بازنشسته ارتش آمریکاست که سال‌ها تجربه کار اطلاعاتی در ارتش و نیروهای مسلح ایالات متحده را یدک می‌کشد. کلاپر هم اکنون رئیس آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA) است که یکی از سرویس‌های اطلاعاتی - امنیتی در سطح جهان محسوب می‌شود.

این ژنرال بازنشسته نیروی هوایی پیش‌ از این رئیس اطلاعات دفاعی در آژانس امنیت ملی و همزمان معاون اطلاعات وزیر دفاع آمریکا نیز بوده است. کلاپر همچنین چندین پست کلیدی در جامعه اطلاعاتی آمریکا از جمله ریاست آژانس اطلاعات جغرافیایی (NGA) و ریاست آژانس اطلاعات دفاعی (DIA) را بر عهده داشته است.

کلاپر در دوران خدمت خود در نیروی هوایی ارتش آمریکا نیز سمت‌های اطلاعاتی و پروژه‌های شناسایی و جاسوسی را برعهده داشته است.

"گرهارد شيندلر" رئيس سرويس اطلاعات آلمان

گرهارد شيندلر مسئول بخش تامين امنيت در وزارت كشور آلمان بوده است؛ وي كارشناس مسائل تروريسم و شبكه‌هاي جنايي محسوب مي‌شود. شیندلر از دوره جوانی با ورود به ارتش، در پست‌های مختلف اجرایی در دستگاه امنیتی و اطلاعاتی آلمان مشغول به کار بوده است.

شیندلر در دوره جوانی وارد ارتش آلمان شد و در گروهان چتربازان ارتش بود. وی سپس تا سال ۱۹۸۴ در پلیس فدرال این کشور مشغول به خدمت شد.

از سال ۱۹۸۵ وی وارد وزارت کشور فدرال آلمان شد و در بخش امنیت داخلی این وزارت‌خانه مشغول به کار شد.

"اندرو پارکر" رییس سازمان اطلاعات داخلی انگلیس(MI۵)

اندرو پارکر معاون سرجاناتان اوانز بود که سی و سه سال در سازمان‌های امنیتی خدمت کرده است.وی در بمب‌گذاری‌های سال ۲۰۰۵ لندن عملیات امنیتی سازمان اطلاعات داخلی انگلیس (MI۵) را هدایت می‌کرد.

پارکر ۳۰ سال سابقه خدمت در سرویس اطلاعات داخلی انگلیس را دارد و در خاورمیانه و ایرلند شمالی ماموریت‌های ضد تروریسم انجام داده است.

جان ساورز رئیس سرویس اطلاعات و امنیت خارجی انگلیس (MI۶)

جان ساورز از سال ۱۹۷۷ به وزارت کشور و ممالک مشترک‌المنافع بریتانیا پیوست و در همان اوایل خدمت خود از سوی MI۶ به یمن و سوریه اعزام شد. در سال ۱۹۸۲ وی به عنوان مستشار سیاسی به دمشق رفت و همچنین در پریتوریا و کیپ‌تاون آفریقای جنوبی عمدتا در قامت نماینده سرویس اطلاعات خارجی انگلیس حضور داشت.

ساورز سپس به سمت سرپرستی واحد برنامه ریزی ریاست اتحادیه اروپا منصوب شد. وی پس از آن از سال ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۸ در سفارت انگلیس در واشنگتن، ریاست کمیته سیاست خارجی و دفاعی را برعهده داشت.

سوابق اطلاعاتی و امنیتی ساورز وی را به یکی از گزینه‌های همیشگی MI۶ و دولت انگلیس در کشورهای جنوب غرب آسیا که اهمیت بسیاری برای این کشور داشته، تبدیل کرده است. ساورز دو سال سفیر انگلیس در قاهره و همچنین فرستاده ویژه انگلیس به بغداد در زمان حکومت دولت انتقالی عراق بود.

جان ساورز علاوه بر این، در دوران نخست‌وزیری تونی بلر، مشاور ارشد امور خارجه وی بود. وی در سال ۲۰۰۶ هم رئیس هیئت انگلیس در مذاکرات هسته‌ای ایران و سه کشور اروپایی بود که اشراف اطلاعاتی ساورز، دلیل انتخاب او بود. در سال ۲۰۰۷ نیز به عنوان نماینده انگلیس به سازمان ملل رفت و در نهایت در سال ۲۰۰۹ به ریاست سرویس اطلاعات و امنیت خارجی انگلیس رسید.

"میخائیل فرادکوف" رئیس سازمان جاسوسی خارجی روسیه

فرادکوف پیش‌تر نخست وزیری روسیه را بر عهده داشت و به عنوان نخست وزیر در تمامی جلسات امنیتی روسیه حضور داشته و جز افراد امنیتی روسیه محسوب شده است.

فرادکوف در سال ۲۰۰۴ به عنوان مرد سال و مرد تاثیرگذار روسیه نیز انتخاب شد.

"تامیر پاردو" رئیس سازمان جاسوسی اسرائیل(موساد)

پاردو در دوران جوانی در واحد "سایرت ماتکال" یک واحد از نیروهای ویژه و کماندوی ارتش رژیم اسرائیل خدمت کرده است.

او در طول خدمتش در گروه ویژه‌ی ترور «Sayeret Matkal»، تحت فرماندهی برادر بزرگ‌تر بنیامین نتانیاهو، به نام یونی نتانیاهو «Yoni Netanyahu» بود.
پاردو پس از پایان دوران اجباری خدمت ارتش وارد موساد شد و در پست های فنی شروع به کار کرد. وی به سمت های مختلف ارتقاء پیدا نمود و در نهایت به عنوان رئیس بخش "کشت" انتخاب شد که مسئولیت عملیات ها از جمله بدست آوردن اطلاعات الکترونیک از طریق استراق سمع و شیوه های عکسبرداری را بر عهده داشت.

حال باید از نمایندگان پرسید بازهم این ادعا را مطرح می‌کنید که تجربه در سیستم‌های اطلاعاتی مهم نیست؛ آیا دستگاه‌های اطلاعاتی دنیا اشتباه می‌کنند و یا می‌شود با توجیه اینکه وزاری قبلی هم تجربه کارهای اطلاعاتی نداشتند بازهم این اشتباه را تکرار کرد. آیا اگر فردی که سابقه امنیتی داراست بر مسند قدرت بنشیند نمی تواند عملکرد بهتری داشته باشد؟