آیت الله کعبی:
جهان – علیرضا کریمی: چرا غرب می‌خواهد سوریه و ترکیه به
جان هم بیفتند و حتی کارشان به مناقشه نظامی بینجامد؟ این سوالی است که این
روزها ذهن بسیاری را در جهان اسلام به خود مشغول کرده است، بخصوص کسانی که
نگران وحدت جهان اسلام و محور مقاومت بر ضد رژیم صهیونیستی هستند.
سوریه یکی از قدیمی‌ترین کشورهای محور مقاومت عربی در برابر اسرائیل است و ترکیه نیز پس از به قدرت رسیدن حزب عدالت و توسعه اگر چه رسما به این محور نپیوسته است اما مواضعی در راستای آن اتخاذ کرده و بالاخص پس از ماجرای کشتار کاروان آزادی غزه، به شدت با رژیم اشغالگر قدس درافتاده است. البته این روزها بعضا خبرهایی بر خلاف این روند به گوش می‌رسد که از سوی مقامات رسمی ترکیه هنوز تایید نشده است.
شیوه فتنه‌انگیزی در سوریه و مناطق شمالی آن به گونه‌ای بوده است که درگیری به مرور از مناطق مرزی اردن به مناطق شمالی و نزدیکی ترکیه منتقل شود. با این انتقال، به طور طبیعی ارتش سوریه حضور خود را در مناطق مرزی با ترکیه تقویت کرده و ترک‌ها نیز بر تعداد نیروهای خود درمنطقه مرزی با سوریه افزوده‌اند. بنابراین احتمال درگیری بین دو نیرو وجود دارد و هر سوءتفاهم یا شلیک اشتباهی می‌تواند فتنه‌ای بزرگ در منطقه را به دنبال داشته باشد.
شاید اگر چند ماه پیش کسی تصور احتمال بروز درگیری میان سوریه و ترکیه را می‌کرد، با عتاب دیگران مواجه می‌شد اما اکنون رسانه‌های دنیا خیلی راحت از این موضوع سخن می‌گویند و بدیهی است که از چنین نبردی به نفع چه کسی تمام خواهد شد. در اثر اغتشاشات سوریه، تاکنون چیزی حدود ۱۲۰۰۰ نفر به ترکیه فرار کرده‌اند و ترکیه هم با مشکلاتی مواجه شده است و حتی می‌ترسد که دامنه اغتشاشات به خاک این کشور کشیده شود.
به نظر می‌رسد دولت ترکیه خویشتن‌داری خود را تا حدودی از دست داده است و اغتشاش‌گران سوری نیز همچنان به طور کامل مهار نشده‌اند. این امر شرایط را خطرناک‌تر می‌کند.
مهم‌ترین نکته در خصوص مواجهه احتمالی ترکیه و سوریه این است که ترکیه عضو ناتو است و اگر تقابلی بین دو کشور صورت پذیرد ناتو بهانه لازم را برای نبرد با سوریه پیدا خواهد کرد و فرصت آن را خواهد داشت تا سوریه را نیز به یک لیبی دیگر تبدیل کند.
هرچند سوریه به مراتب قوی‌تر از لیبی است و بشار اسد هم قذافی نیست، اما به هر حال این فاجعه‌ای برای جهان اسلام خواهد بود و تنها طرفی که از آن سود می‌برد، صهیونیسم بین‌الملل است.
بنابراین خویشتن‌داری طرفین، بالاخص دولت آقای اردوغان در ان شرایط بسیار ضروری است چرا این نبرد در صورت حادث شدن برنده‌ای جز اسرائیل و متحدانش نخواهد داشت، یعنی همان کسانی که شهروندان ترک را در کشتی مرمره به خاک و خون کشیدند.
قدری خویشتن‌داری و تدبیر از سوی دو طرف می‌تواند همه چیز را حل کند، چرا که کمر اغتشاشات سوریه به زودی شکسته شده و با آغاز اصلاحات آقای اسد و جدا شدن حساب وی از حزب بعث سوریه، زمینه‌ای برای اغتشاش باقی نخواهد ماند.
سوریه یکی از قدیمی‌ترین کشورهای محور مقاومت عربی در برابر اسرائیل است و ترکیه نیز پس از به قدرت رسیدن حزب عدالت و توسعه اگر چه رسما به این محور نپیوسته است اما مواضعی در راستای آن اتخاذ کرده و بالاخص پس از ماجرای کشتار کاروان آزادی غزه، به شدت با رژیم اشغالگر قدس درافتاده است. البته این روزها بعضا خبرهایی بر خلاف این روند به گوش می‌رسد که از سوی مقامات رسمی ترکیه هنوز تایید نشده است.
شیوه فتنه‌انگیزی در سوریه و مناطق شمالی آن به گونه‌ای بوده است که درگیری به مرور از مناطق مرزی اردن به مناطق شمالی و نزدیکی ترکیه منتقل شود. با این انتقال، به طور طبیعی ارتش سوریه حضور خود را در مناطق مرزی با ترکیه تقویت کرده و ترک‌ها نیز بر تعداد نیروهای خود درمنطقه مرزی با سوریه افزوده‌اند. بنابراین احتمال درگیری بین دو نیرو وجود دارد و هر سوءتفاهم یا شلیک اشتباهی می‌تواند فتنه‌ای بزرگ در منطقه را به دنبال داشته باشد.
شاید اگر چند ماه پیش کسی تصور احتمال بروز درگیری میان سوریه و ترکیه را می‌کرد، با عتاب دیگران مواجه می‌شد اما اکنون رسانه‌های دنیا خیلی راحت از این موضوع سخن می‌گویند و بدیهی است که از چنین نبردی به نفع چه کسی تمام خواهد شد. در اثر اغتشاشات سوریه، تاکنون چیزی حدود ۱۲۰۰۰ نفر به ترکیه فرار کرده‌اند و ترکیه هم با مشکلاتی مواجه شده است و حتی می‌ترسد که دامنه اغتشاشات به خاک این کشور کشیده شود.
به نظر می‌رسد دولت ترکیه خویشتن‌داری خود را تا حدودی از دست داده است و اغتشاش‌گران سوری نیز همچنان به طور کامل مهار نشده‌اند. این امر شرایط را خطرناک‌تر می‌کند.
مهم‌ترین نکته در خصوص مواجهه احتمالی ترکیه و سوریه این است که ترکیه عضو ناتو است و اگر تقابلی بین دو کشور صورت پذیرد ناتو بهانه لازم را برای نبرد با سوریه پیدا خواهد کرد و فرصت آن را خواهد داشت تا سوریه را نیز به یک لیبی دیگر تبدیل کند.
هرچند سوریه به مراتب قوی‌تر از لیبی است و بشار اسد هم قذافی نیست، اما به هر حال این فاجعه‌ای برای جهان اسلام خواهد بود و تنها طرفی که از آن سود می‌برد، صهیونیسم بین‌الملل است.
بنابراین خویشتن‌داری طرفین، بالاخص دولت آقای اردوغان در ان شرایط بسیار ضروری است چرا این نبرد در صورت حادث شدن برنده‌ای جز اسرائیل و متحدانش نخواهد داشت، یعنی همان کسانی که شهروندان ترک را در کشتی مرمره به خاک و خون کشیدند.
قدری خویشتن‌داری و تدبیر از سوی دو طرف می‌تواند همه چیز را حل کند، چرا که کمر اغتشاشات سوریه به زودی شکسته شده و با آغاز اصلاحات آقای اسد و جدا شدن حساب وی از حزب بعث سوریه، زمینه‌ای برای اغتشاش باقی نخواهد ماند.
اخبار ویژه
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
