حق با جیرانی است

به گزارش وبلاگستان 598، سعید ساداتی در جلبک ستیز نوشت:

شاید کمی دیر شده باشد و تب و تاب خبر حذف آثار مخملباف از موزه سینما و حواشی پیرامون آن تا حدی خوابیده باشد اما به نظر می رسد سکوت در برابر مواضع اخیر مخملباف و اظهارات مجری سابق "نود سینمایی” خیانتی است به فرهنگ سینمایی جمهوری اسلامی ایران!

هرچند بنده خود را در این حوزه مدعی نمی دانم و سعی می کنم از ارائه نظرات کارشناسانه و تحلیلی سینمایی خودداری کنم اما همه می دانند که حضور محسن مخملباف در جشنواره اورشلیم و دریافت جایزه در این جشنواره تنها یک رویکرد سینمایی نبوده و برخلاف نظر فریدون جیرانی معتقدم که سینمای امروز جهان از سیاست جدا نیست و بعید می دانم برای اثبات مدعایم نیاز باشد تا لیست آثار تولید شده سیاسی در غرب و هالیوود را برای فریدون خان جیرانی ارسال نمایم!

علی ایحال؛ با محسن مخملباف که حرفی نیست اما با فریدون جیرانی حرف زیاد است!

جناب جیرانی، شما در نامه تان به آقای شمقدری از تصمیامات احساسی حرف زدید و توصیه کردید تاریخ سینمای ایران را قاطی سیاست نکنند در حالیکه سینمای هالیوود برگرفته از سیاست غرب است و حال شما به مدیران سینمایی و فرهنگی توصیه می کنید تاریخ سینما را قاطی سیاست نکنند؟!

مایل نیستم بحث کهنه "آرگـو” را بار دیگر پیش بکشم اما بهتر است جناب جیرانی هر وقت که احساس کردند سیاست از سینما جداست؛ ماجرای اسکار ۲۰۱۳ را با خود مرور کنند تا بفهمند سینمای غرب چگونه تاریخ انقلاب اسلامی ایران را شخم زد و بعد از آن پیشنهاد نمایند که سیاست را با سینما قاطی نکنیم!

جناب جیرانی، شما در ادامه نامه تان آورده اید: « موزه سینما یعنی موزه تاریخ و تاریخ یعنی گذشته و گذشته ربطی به امروز ندارد. ما یک گذشته سینمایی داریم که این گذشته در سال‌های پس از انقلاب ‌، گذشته ارزشمند و خوبی است. این گذشته را که با عمل امروز یک فرد پاک نمی‌کنند. آن گذشته که فقط متعلق به آن فرد نیست‌، تاریخ سینمای ایران است و متعلق به همه. متاسفانه این نگاه سطحی سیاسی به دوران مدیریت شما لطمه فراوانی زده است.»

من نمی دانم که شما چگونه می توانید چشم بر تمام "امروز” ببندید و دل خوش به "گذشته” باشید اما بد نیست بدانید "گذشته” محسن مخملباف جز لکه ننگی بر تاریخ "امروز” سینمای ایران اثر دیگری ندارد. شما که خود را جزئی از خانواده سینمای ایران می دانید چگونه اجازه می دهید نام فردی که چشم بر تمام خیانت ها و سلطه گری های رژیم صهیونستی می بندد و پا بر روی جنازه زنان و کودکان فلسطینی می گذارد و به یک جسنواره تماما سیاسی می رود، در تاریخ سینمای ایران جاودانه بماند؟

جناب جیرانی؛ من موضع شما را در قبال فلسطین و اسرائیل و … نمی دانم و بازهم نمی دانم که شما جزء همان دسته هستید که شعار "نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران” سر می دهند هستید یا خیر اما خوب می دانم که انسان هستید و ذره ای انسانیت در وجودتان باقی مانده است!

خوب می دانم که اگر با چشم انسانیت هم به فلسطین و شهدایش نگاه کنید نمی توانید ظلمهایی که به ملت مظلوم فلسطین روا می شود را تاب بیاورید و از شما انتظار داشتیم اتفاقا فارغ از بُعد سیاسی و بین المللی و … به این موضوع می نگرستید و حداقل اعتراضی به دوست قدیمی خود روا می داشتید. نه صرفا از نگاه سیاسی که اسرائیل کشور غاصبی است بلکه از نگاه انسانی که کودکان و زنان فلسطینی مظلوم واقع شده اند!

جناب جیرانی؛ تاریخ سینمای ایران وابسته به آثار تولید شده اش نیست. تاریخ سینمای ایران وابسته به تولید کنندگان آثار هنری نیست. تاریخ سینمای ایران وابسته به جوایز رنگانگ بین المللی نیست. همانگونه که اما خمینی(ره) انقلاب کرد تا حرف تازه ای برای تمام جهانیان داشته باشد، سینمای ایران هم باید ثابت کند که بیشتر از آنکه محتاج به اسکار و جشنواره اورشلیم است، به اعتقادات و آرمانهایش وابسته است.

راستی؛ جناب جیرانی. نمی خواهد نگران نسل آینده باشید که به دنبال سوال های بی پاسخ خود سرگردان می شوند! بهتر است شما به دنبال پاسخ سوال برای فرزندان خود باشید که چگونه حاضر شدید چشمانتان را بر حق ببندید و در قبال کودکان فلسطینی سکوت اختیار کنید.

جناب مجری خوش مزه "هفت”، اجازه دهید تاریخ سینمای ایران به شما و مواضعتان افتخار کند نه آثاری که صرفا مخلوق ۴ عدد دوربین و تدوین گر و …. سایر آلات فیلمسازی است!

اما آقای جیرانی بنده نیز با شما موافقم که نباید مخملباف و آثارش از موزه سینمای ایران حذف شود بلکه باید نامش را مخملی بر سر درب تاریخ سینمای ایران حک کنند تا تاریخ فراموش نکند سینمای ایران در کنار حاتمی کیاها، ملاقلی پورها، سلحشورها، همایون اسعدیان ها، عباس کیارستمی ها، مسعود کیمیایی ها و … محسن مخملباف هم دارد.

باید بپذیریم که تاریخ همه اش شیرین نیست و گاهی هم تلخی دارد و مخملباف می شود مزه تلخی تاریخ سینمای ایران!

بی ربط نوشت: این روزها کمی دلتنگم. دلتنگ کار و حرفه ام. جدایی سخت است. خداحافظی با بولتن نیوز هم! بولتنی که ۳ سال در سختی و راحتی، در غم و شادی کنارش بودم اما این روزها … و حالا این روزها را به بررسی پیشنهادهای تازه می گذرانم و مرور خاطرات شیرینم در تحریریه بولتن نیوز!