گسترش فرهنگ حجاب به طور خاص در برنامه های تبلیغی حوزه مطرح نبوده / برای ترویج حجاب باید از سیاست رفق و مدارا و تدریج بهره جست / متولی امر ترویج فرهنگ حجاب در جامعه کیست؟

به گزارش سرویس اندیشه دینی پایگاه 598، 21 تیرماه سال روز كشتار مردم به پا خاسته بر ضد كشف حجاب در مسجد گوهرشاد مشهد مقدّس بر حسب پیشنهاد وزارت فرهنگ و  ارشاد اسلامی و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی به روز ملی حجاب و عفاف نامگذاری گردیده است.

به همین بهانه پایگاه 598 در گفتگویی با حجت الاسلام و المسلمین علی عباسی معاونت سابق آموزش حوزه های علمیه و از اساتید برتر حوزه های علمیه قم به بررسی موانع و مشکلات پیش روی گسترش فرهنگ حجاب و عفاف و نقش حوزه های علیمه در ترویج این امر خطیر و راهکارهای پیش رو پرداخته است که در ادامه می آید:

به نظر حضرتعالی حوزه علمیه تاکنون چه مقدار از ظرفیت خود را برای گسترش و حفظ حجاب اسلامی به کار برده است؟

تا آنجایی که بنده اطلاع دارم شاید به صورت خاص این موضوع یعنی گسترش فرهنگ حجاب در برنامه های آموزشی یا پژوهشی یا تبلیغی حوزه مطرح نبوده است اما به صورت عموم یعنی تبلیغ معارف دینی طبیعتا در ضمن تبلیغ ها ممکن است به این موضوع پرداخته شده باشد اما به عنوان یک کار ویژه و خاص تا آنجایی که بنده خبر دارم فکر میکنم اقدام خاصی صورت نگرفته است اما این مساله به عنوان یک موضوع از موضوعات معارف اسلامی مورد توجه فضلا، مبلغین و خطبا بوده است .

آیا نقش حوزه های علمیه و طلاب در ترویج حجاب فقط یک نقش موضعی بوده است؟

کسانی که به این حوزه ورود کرده اند غالبا از طریق انگیزه های شخصی و احساس مسئولیت الهی از طرف خودشان بوده است و عرض کردم تا آنجایی که بنده اطلاع دارم این مساله به صورت یک نقشه جامعی که ابعاد مختلف آن در نظر گرفته شده باشد و برای هر بخشی برنامه های خاصی در نظر گرفته شده باشد ترسیم نشده است و به این شکل نبوده است، لذا یک نگاه جامع و یک نگاه کلان و یک نگاه دورنگر نسبت به مساله ترویج فرهنگ حجاب نداشتیم و به خاطر همین هم شاید رقبای فرهنگی ما توانستند از این فرصت استفاده کنند و تاثیرگذاری خودشان را در فضای فرهنگی کشور مخصوصا در بین نسل جدید داشته باشند.

مبلغین چه استفاده هایی از ایام تبلیغی به خصوص در ماه مبارک رمضان برای گسترش فرهنگ حجاب و عفاف داشته باشند؟

 حجاب در حال حاضر یکی از نمادهای فرهنگ اسلامی است حتی در دنیای غرب هم یه این نکته توجه دارند و این مخالفتهایی که الان با حجاب زنان مسلمان در غرب صورت میگیرد به همین جهت است که حجاب را به عنوان یک نمادی از فرهنگ دینی و اسلامی تلقی میکنند و لذا برای ما هم یک اهمیت ویژه دارد؛ ضمن اینکه تاثیرات عمیقی که بر ساختار خانواده بر مباحث اخلاقی جامعه و در پایداری خانواده یا خدای نکرده در سستی خانواده میتواند مساله حجاب یا بدحجابی داشته باشد.

یک نکته است که ایجاب میکند حوزه به صورت عمومی و از مدارج بالاتر آن در سطح مراکز مدیریتی گرفته تا آحاد طلبه ها و مبلغین به این موضوع توجه داشته باشند، مخصوصا که در حال حاضر به نظر میرسد جریان های فرهنگی رقیب یا معاند ما نسبت به مساله حجاب سرمایه گذاری کرده اند؛ یعنی آن تلاشی که در رسانه های عمومی وابسته به جریان فرهنگی غرب گرا برای آسیب زدن به این آموزه و این نهاد دارد صورت میگیرد نشان دهنده تلاش دشمن برای آسیب زدن در این حوزه از دین است و ضرورت دارد که هم طلبه ها و فضلا و هم برنامه ریزان و مدیران نسبت به این موضوع به صورت ویژه توجه داشته باشند.

بهترین فرصت ارتباط هم، ایام تبلیغی به خصوص ماه مبارک رمضان است؛ گرچه نباید این فعالیت های فرهنگی به این ایام خاص منحصر باشد اما بهترین زمان ها که دل ها آماده است و شرایط مهیاست و ارتباط مستقیمی میان حوزه های علمیه و مبلغین حوزه با بدنه مردم برقرار میشود به نظر میرسد که یکی از بهترین فرصت ها همین مناسبت های خاص است.

به نظر حضرتعالی متولی امر ترویج فرهنگ حجاب چه نهادی باید باشد یعنی خود حوزه صرفا باید به این مبحث ورود کند یا نه با توجه به اینکه حکومت اسلامی تشکیل شده است حکومت به ویژه دولت باید نقش ویژه ای در این بخش داشته باشد؟

مساله حجاب ابعاد مختلفی دارد یک بعد آن مساله فرهنگی و آموزش فرهنگی و درونی سازی این ارزش است که شاید مسئولیت اساسی آن به عهده حوزه ها باید باشد که در واقع مسئول گسترش فرهنگ دینی در جامعه هستند ولی ابعادی هم دارد مخصوصا فضای جامعه را کنترل کردن و زمینه های آن درونی سازی را در فضای بیرونی تقویت کردن که به نظر میرسد این ها مسئولیت هایی است که نهاد حاکمیت هم حتما باید در آن ورود داشته باشد؛ نمیشود شما به دنبال درونی سازی یک ارزش در جامعه باشید ولی فضای بیرونی جامعه هیچ تناسبی با این فرهنگ نداشته باشد و لذا اگر بخواهیم این اقدامات اثربخش باشد باید حتما این همراهی و هماهنگی یعنی اقدامات حاکمیتی با فعالیت های فرهنگی وجود داشته باشد.

لذا این بخش از کار،  ابعاد مختلفی دارد و باید یک تقسیم کار درستی صورت بگیرد البته سیاستی که هم حاکمیت و دولت بایستی به آن توجه داشته باشد و هم حوزه به عنوان یک نهاد فرهنگی باید مد نظرش باشد این است که اولا از سیاست رفق و مدارا و تدریج و موعظه حسنه استفاده شود و اگر خدایی نگرده از روشهایی که موجب اشمئزاز بشود و یا سخت گیریهایی که ممکن است خدایی نکرده آثار منفی برجای بگذارد تا حد ممکن باید اجتناب کرد، البته در یک جاهایی نمیشود جامعه را رها کرد و اجازه داد که دیگران سوءاستفاده کنند اما به هر حال اصل حاکم بر این فعالیت ها بایستی سیاست رفق و مدارا و تدریج باشد.