بمناسبت یادواره سیامین سرداران و فرماندهان شهدای استان قم؛
به نظر می رسد تلاش برای ایجاد حزب فراگیر با ائتلاف نیروهای تکنوکرات و محافظه کار، تلاشی برای احیاء مدل سیاسی دهه هفتاد در ایران از سوی هاشمی رفسنجانی و زنده کردن دوگانه مجعول راست و چپ باشد تا در این میان رویکردهای محافظه کارانه به نام میانه روی و در کشاکش دعوای صوری چپ و راست، بر تصمیمات کشور حاکم شود.
رجانیوز: اگر پروژه «دولت وحدت ملی» که در سال ۸۷ و آستانه انتخابات ریاست جمهوری دهم با محوریت اکبر هاشمی رفسنجانی شکل گرفت در انتخابات ۸۸ ناکام ماند، به نظر می‌رسد اینبار قرار است همان پروژه با عنوان «حزب فراگیر» از سوی هاشمی دنبال شود؛ البته با یک تفاوت، آنهم همراهی و محوریت دولت جدید.
به گزارش رجانیوز، هاشمی رفسنجانی، هفته گذشته در سخنانی که به بهانه سالروز واقعه هفتم تیر و شهدای حزب جمهوری اسلامی ایراد شد، گفت: «سابقه شکل‌گیری حزب جمهوری اسلامی و نقش اساسی و بی‌بدیل آن در حل مشکلات و معضلات کشور به عنوان حزبی فراجناحی و مستقل به نحوی بود که در اندک زمانی این حزب توانست زمام امور کشور در قوای مقننه و مجریه را ثبات بخشد و جلوی انحرافات و تلاش‌های ضدانقلاب و منافقین را بگیرد که البته به همین دلیل نیز مورد بغض و کینه بدخواهان و دشمنان قرار گرفت. پس از تشکیل مجلس قوی شورای اسلامی با حضور نیروهای اصیل انقلاب، امام (ره) فرمودند: مجلس در رأس امور است.»
هر چند هاشمی به بیان همین موارد بسنده کرده است، اما برخی تحرکات اطرافیان وی و همچنین فعالان یک جریان سیاسی از جدی بودن برای پیگیری این پروژه در ماه های آینده حکایت دارد. سابقه تاریخی رویکرد سیاسی و عملکرد هاشمی رفسنجانی نشان می‌دهد که علت خاطرات دولت اصلاحات، او تمایلی برای بازی دادن مهره‌های اصلاح‌طلب در صفحه شطرنج طراحی شده توسط خودش نیست اما قطعا از برخی چهره های همراه این جریان نیز استفاده خواهد کرد. بر همین اساس، علاوه بر کارگزاران به عنوان همراهان همیشگی هاشمی رفسنجانی، به نظر می رسد او به نسل دوم و جوان یک جناح سیاسی آنهم به دلیل شباهت های گفتمانی و رویکردی بسیار زیاد، با جریان کارگزاران چشم دوخته است.
این طیف، با ویژگیهای کاملا مشابه گفتمانی و سیاسی همچون اعتقاد به مدیریت تکنوکراتیک و تمایل شدید به پیاده کرده مدل های اقتصادی لیبرال و حاکمیت گفتمان محافظه کاری در اجرای رویکردهای انقلابی آنهم به اسم اعتدال و دوری از افراط، توانسته است با سوار شدن بر شبکه های قدرت قدیمی این جناح سنتی، خود را باز آرائی کند به نحوی که این تلاش با تدارک برای ورود در ائتلاف با هاشمی رفسنجانی به دنبال ورود به یک مرحله جدید است.
اما مشخصه ویژه و مشترک این جریان را باید محافظهکاری و عدم تمایل برای پیگیری رویکردهای انقلابی به بهانه هزینه زایی و یا فراهم نبودن شرایط دانست، موضوعی که خاطرات دهه هفتاد و دوران ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی و حمایت طیف محافظه کار جناح راست از رویکردهای دولت وی را تداعی می کند.
این در حالی است که زمزمه هایی از حضور برخی مدیران با سابقه مفاسد اقتصادی و سیاسی و محکومیت به عنوان طیف نزدیک به کارگزاران در این ائتلاف جدید به گوش می رسد، موضوعی که بر مذاکرات این روزها پیرامون کابینه جدید نیز سایه افکنده است.
به نظر می رسد تلاش برای ایجاد حزب فراگیر با ائتلاف نیروهای تکنوکرات و محافظه کار، تلاشی برای احیاء مدل سیاسی دهه هفتاد در ایران از سوی هاشمی رفسنجانی و زنده کردن دوگانه مجعول راست و چپ باشد تا در این میان رویکردهای محافظه کارانه به نام میانه روی و در کشاکش دعوای صوری چپ و راست، بر تصمیمات کشور حاکم شود.
البته به نظر می رسد اشتباه این استراتژی، نادیده گرفتن گرایش عموم مردم به اصول انقلاب اسلامی است. مردم ایران که این روزها و به دلیل عبور از مدل های دهه هفتادی و لمس عینی مدل های انقلابی در دولت نهم و دهم، دیگر تلاش برای بازگشت به مدل های محافظه کارانه دهه هفتاد در عرصه سیاست خارجی و اقتصاد و فرهنگ را نخواهد پذیرفت، و انتظاری بسیار فراتر از احیای مدل دوران سازندگی، در دولت تدبیر و امید را در ذهن پروارنده اند، انتظاری که مبتنی بر تکمیل رویکردهای دولت های گذشته و بکار گیری فرآیندهایی رو به جلو در اداره کشور است و البته بدیهی است که حضور چهره های بدنام اقتصادی و اجرایی آن سالها و در پیش گرفتن مدلهای تنازل طلبانه، به آن انتظار خدشه جدی وارد خواهد کرد.
به گزارش رجانیوز، هاشمی رفسنجانی، هفته گذشته در سخنانی که به بهانه سالروز واقعه هفتم تیر و شهدای حزب جمهوری اسلامی ایراد شد، گفت: «سابقه شکل‌گیری حزب جمهوری اسلامی و نقش اساسی و بی‌بدیل آن در حل مشکلات و معضلات کشور به عنوان حزبی فراجناحی و مستقل به نحوی بود که در اندک زمانی این حزب توانست زمام امور کشور در قوای مقننه و مجریه را ثبات بخشد و جلوی انحرافات و تلاش‌های ضدانقلاب و منافقین را بگیرد که البته به همین دلیل نیز مورد بغض و کینه بدخواهان و دشمنان قرار گرفت. پس از تشکیل مجلس قوی شورای اسلامی با حضور نیروهای اصیل انقلاب، امام (ره) فرمودند: مجلس در رأس امور است.»
هر چند هاشمی به بیان همین موارد بسنده کرده است، اما برخی تحرکات اطرافیان وی و همچنین فعالان یک جریان سیاسی از جدی بودن برای پیگیری این پروژه در ماه های آینده حکایت دارد. سابقه تاریخی رویکرد سیاسی و عملکرد هاشمی رفسنجانی نشان می‌دهد که علت خاطرات دولت اصلاحات، او تمایلی برای بازی دادن مهره‌های اصلاح‌طلب در صفحه شطرنج طراحی شده توسط خودش نیست اما قطعا از برخی چهره های همراه این جریان نیز استفاده خواهد کرد. بر همین اساس، علاوه بر کارگزاران به عنوان همراهان همیشگی هاشمی رفسنجانی، به نظر می رسد او به نسل دوم و جوان یک جناح سیاسی آنهم به دلیل شباهت های گفتمانی و رویکردی بسیار زیاد، با جریان کارگزاران چشم دوخته است.
این طیف، با ویژگیهای کاملا مشابه گفتمانی و سیاسی همچون اعتقاد به مدیریت تکنوکراتیک و تمایل شدید به پیاده کرده مدل های اقتصادی لیبرال و حاکمیت گفتمان محافظه کاری در اجرای رویکردهای انقلابی آنهم به اسم اعتدال و دوری از افراط، توانسته است با سوار شدن بر شبکه های قدرت قدیمی این جناح سنتی، خود را باز آرائی کند به نحوی که این تلاش با تدارک برای ورود در ائتلاف با هاشمی رفسنجانی به دنبال ورود به یک مرحله جدید است.
اما مشخصه ویژه و مشترک این جریان را باید محافظهکاری و عدم تمایل برای پیگیری رویکردهای انقلابی به بهانه هزینه زایی و یا فراهم نبودن شرایط دانست، موضوعی که خاطرات دهه هفتاد و دوران ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی و حمایت طیف محافظه کار جناح راست از رویکردهای دولت وی را تداعی می کند.
این در حالی است که زمزمه هایی از حضور برخی مدیران با سابقه مفاسد اقتصادی و سیاسی و محکومیت به عنوان طیف نزدیک به کارگزاران در این ائتلاف جدید به گوش می رسد، موضوعی که بر مذاکرات این روزها پیرامون کابینه جدید نیز سایه افکنده است.
به نظر می رسد تلاش برای ایجاد حزب فراگیر با ائتلاف نیروهای تکنوکرات و محافظه کار، تلاشی برای احیاء مدل سیاسی دهه هفتاد در ایران از سوی هاشمی رفسنجانی و زنده کردن دوگانه مجعول راست و چپ باشد تا در این میان رویکردهای محافظه کارانه به نام میانه روی و در کشاکش دعوای صوری چپ و راست، بر تصمیمات کشور حاکم شود.
البته به نظر می رسد اشتباه این استراتژی، نادیده گرفتن گرایش عموم مردم به اصول انقلاب اسلامی است. مردم ایران که این روزها و به دلیل عبور از مدل های دهه هفتادی و لمس عینی مدل های انقلابی در دولت نهم و دهم، دیگر تلاش برای بازگشت به مدل های محافظه کارانه دهه هفتاد در عرصه سیاست خارجی و اقتصاد و فرهنگ را نخواهد پذیرفت، و انتظاری بسیار فراتر از احیای مدل دوران سازندگی، در دولت تدبیر و امید را در ذهن پروارنده اند، انتظاری که مبتنی بر تکمیل رویکردهای دولت های گذشته و بکار گیری فرآیندهایی رو به جلو در اداره کشور است و البته بدیهی است که حضور چهره های بدنام اقتصادی و اجرایی آن سالها و در پیش گرفتن مدلهای تنازل طلبانه، به آن انتظار خدشه جدی وارد خواهد کرد.
اخبار ویژه
از ایران تا لبنان، صدای همدلی و کمکرسانی
تحلیل استراتژیهای محور مقاومت و غرب در تنشهای منطقهای؛
نظرات بینندگان
فیلم و عکس
جدیدترین اخبار پربازدید ها
