ایران چطورپروژه امنیتی چمدان راخنثی میکند؟

در حالی که امریکایی ها تلاش می کنند با بزرگنمایی توانایی های فنی خود در حوزه فناوری های ارتباطی، خود را سردمدار گسترش آزادی در منطقه خاورمیانه جلوه دهند کارشناسان به ابعاد مختلف این ادعاها با تردید فراوان نگاه می کنند.

روزنامه نیویورک تایمز امروز در گزارشی ادعا کرد وزارت خانه های خارجه  و دفاع امریکا پروژه ای را دستور کار خود قرار داده اند که اینترنت بی سیم و بدون محدودیت در اختیار کشورهایی مانند ایران و سوریه قرار می دهد.

در گزارش نیویورک تایمز جزئیات فنی ناچیزی در این مورد ذکر شده اما کارشناسان هم درباره امکان پذیری فنی پروژه و هم درباره نیات خفته در پس آن تردیدهای مهمی دارند.

1- نخستین نکته که چند کارشناس در گفت وگو با "ایران هسته ای" آن را مطرح کرده اند این است که اساسا به لحاظ فنی امکان عرضه مجانی اینترنت بی سیم آن هم در سطحی چنان وسیع که کل جغرافیای ایران را در بر بگیرد، اگر نگوییم غیر ممکن بسیار دشوار است. اگر این اینترنت فقط به شهرهای مرزی ایران محدود باشد در این صورت کارکرد سیاسی لازم را برای امریکایی نخواهد داشت چرا که امریکا بدون شک در پی آن است که با استفاده از این امکان ناآرامی های سیاسی و اجتماعی را در شهرهای بزرگ ایران که عموما دور از مرزها قرار دارند تحریک کند. و اگر بنا باشد این سرویس تمام ایران را در بر بگیرد، آنگاه هزینه ای بسیار هنگفت خواهد داشت که 2 میلیون دلار اشاره شده در مقابله نیویورک تایمز برای انجام آن بسیار بسیار ناچیز خواهد بود.

سوال بی پاسخ این است که آیا امریکا در این شرایط اقتصادی ناگوار و در حالی که به شدت در حال کاهش هزینه های دفاعی و امنیتی خود و تمرکز بر مشکلات اقتصادی مردم در آستانه انتخابات 2012 است، ریسک چنین سرمایه گذاری هنگفتی را برای گسترش مجانی ایترنت در خاورمیانه به خود خواهد داد؟ این نکته نیز مهم است که اشاره مقاله نیویورک تایمز به اجرای موفق این پروژه در افغانستان و پاکستان کاملا گمراه کننده است چرا که این پروژه در آن کشورها در ابعادی بسیار محدود و فقط تا جایی که نیازهای عملیاتی نیروهای امریکایی و ناتو را تامین کند، اجرا شده و به هیچ وجه ابعادی کشوری ندارد. 

2- نکته دوم که کارشناسان بر آن تاکید دارند این است که حتی اگر این پروژه عملی شود، درست مانند مقوله جنگ های سایبری به سرعت به اهرمی علیه خود امریکا تبدیل خواهد شد. روزی که امریکا  و اسراییل شروع به استفاده از تاکتیک عملیات سایبری علیه ایران کردند شاید باور نمی کردند که این حربه به سرعت علیه خود آنها هم به کار گرفته شود ولی اکنون که حملات پی در پی به سامانه های پنتاگون و دیگر مراکز حساس امریکا از جانب هکر های بی نام و نشان و غیر قابل رهگیری انجام می شود، آرام آرام در حال فهم این نکته هستند که خود بزرگ‌ترین قربانی ویروس هایی مانند استاکس نت هستند که اساسا برای تخریب تاسیسات صنعتی بزرگ –که بیشتر از هر جای دیگر جهان در غرب متمرکز است- ساخته شده است.

دقیقا به همین ترتیب، فراگیر شدن اینترنت مجانی در ایران می تواند هزینه های تامین اینترنت توسط دولت را به شدت پایین آورده و با تاکتیک های فنی ساده ای به خدمت اهداف داخلی کشور و سپس طراحی حملات اینترنتی علیه اهداف به شدت متنوع امریکایی شود.

3- مسئله امنیت در این نوع ارتباطات مسئله ای است که همچنان لاینحل باقی مانده است. امریکایی ها توضیح نداده اند که چگونه با اطمینان می گویند که امنیت این نوع ارتباط برای کاربران آن تضمین شده است در حالی که ایران سیستم هایی بسیار پیچیده تر از اینترنت بی سیم را به آسانی مهار کرده است.

4- نکته بعدی که کارشناسان بر آن تاکید دارند این است که سخت افزاری که امریکایی ها ظاهرا برای این کار در نظر گرفته اند نصب دکل هایی در سراسر مرزهای ایران است در حالی که اولا بسیار بعید است همسایگان ایران به آسانی در اجرای این توطئه علیه ایران مشارکت کنند و ثانیا حتی اگر این اتفاق بیفتد این اقدام قطعا هزینه های سنگینی برای آنها خواهد داشت. مهم تر از این، ایران به سادگی قادر خواهد بود لب مرزهای خود این دکل ها را تخریب کند.

5- نکته مهم دیگری که کارشناسان بر آن تاکید دارند این است که هدف اصلی این پروژه برخلااف آنچه امریکایی ها می گویند نه گسترش مبادله اطلاعات بلکه جاسوسی از کاربران ایرانی و محیط جغرافیایی داخل ایران است. این شبکه احتمالا بیش از هر چیز در خدمت عملیات جمع آوری اطلاعات امریکایی ها قرار خواهد کرفت.

6- مسئله دیگر این است که کارشناسان احتمال می دهند این پروژه بیش از آنکه واقعی و عملیاتی باشد، بیشتر جنبه تبلیغاتی خواهد شد و در اصل برای دستیابی برای دو هدف سیاسی طراحی شده است. هدف اول این است که خانم کلینتون بتواند کارنامه ای قابل قبول از خود در مورد تحولات منطقه عرضه کند، تحولاتی که حتی خوش بین ترین کارشناسان در امریکا آن را به شدت به ضرر این کشور ارزیابی می کنند.

نیویورک تایمز هم در گزارش خود به این نکته اشاره کرده است که کلینتون با اعلام این طرح موقعیت بهتری در واشینگتن پیدا کرده است. هدف دوم هم این است که امریکا می خواهد با این اقدام حمایت صریح و علنی خود از دیکتاتور هایی مانند عربستان سعودی در منطقه را لاپوشانی کند. این موضوع به قدری آشکار است که حتی نیویورک تایمز هم قادر به کتمان آن نبوده و از قول منتقدان نوشته است اگر امریکا به راستی هواخواه آزادی است آیا بهتر نیست به جای این کارها دست از حمایت آل سعود بردارد؟

منبع: رجانیوز