این سرخ تلخ

قرار گذاشته بودم با خودم که این ترانه را بدهم "محمد سلیمی" عزیز با آن صدای آسمانی اش بخواند و بعد "یک جا" به پیوست فایل صوتی پست اش کنم به انباری "این سرخ تلخ" ، خصوص که جناب پایمرد هم در آن مصاحبه ی اختصاصی اش فی باب مسئله ی "ترانه و ترنم" به این ترانه ی بنده هم پرداخته بود ،،، اما و اما و اما دریغ که حالا حالا ها نه سلیمی عزیز را می یابم متاسفانه! و نه وقت می کنم مصاحبه ی پایمرد گرامی را از روی "رکوردر" پیاده نمایم ... اینست که گفتم همین طوری خشک و خالی بگذاریمش تا بعد!!! تا بعد!!! تا بعد!!! تا بعدی که نمی دانم کی می رسد از راه !!!

اهالی "این سرخ تلخ" !  آمار "بعد" های مرا دارند ... اگر خودم هم دستم باشد! به گمانم از این قرارند تا هم اکنون "بعد ها" که :

1-      نقد بیوتن

2-      چند نکته ای پیرامون "مهر و مهتاب" و مینیمالیسم و این حرف ها ...

3-      شریعتی ، نمای واقع ... (که قرار بود نگاه آقا به شریعتی را مدون بیاورم برای عزیزان معاند ... قرار بود ... و هست به گمانم! )

4-      فوتبال؛صنعت هیجان و تخدیر ...

5-      مصاحبه ی مفصل با کرم الله پایمرد در مورد ترانه ( آخرش می زند مرا به خاطر این تنبلی مفرطم !!! نه به آن همه اصرار و نه به این همه تعلل و کندی ... )

6-      جدیداً اضافه شد "سنگی بر گوری" جلال ...

7-      و گمانم که طرح "نجوا" !!!

و اما این هم دومین ترانه ی نودی ام؛ "نگاهم کن" :

دلم زندونیِ موندن ؛ دلم تو حبسه ؛ می پوسه

نگاهم کن که داره اشک لبِ دردامو می بوسه

نگاهم کن که تاریکم ، منُ گم در خودم مگذار

نگاهم کن که چشمونت ، برا من مثل فانوسه ...

*** *** ***

پناهم باش و امّیدم ، تو کنج دل پریشونی

نگاهم کن تو از چشمام،خودت حرفامو می خونی

دیگه خسته م من از رویا،دروغه هر چه افسانه س

نه خفته هیچ زیبایی ، نه راسته ماه پیشونی

*** *** ***

همش وهمُ  همش خوابُ  خیال خام رنگینه

چه دوره صبح بیداری ؛چه تاوان سخت سنگینه ...

دوباره سیب خوردم من ؛ چه طعم تلخ تکراری

نگاهم کن،نگاهم کن که "آدم" باز غمگینه ...

-الف نون -

این را هم بدم نمی آید الصاق ش کنم  آخر اینِ پست ! :

پایم را روی مین گذاشته ام

تکان بخورم مرده ام

باید همین جا که هستم

بمانم تا آخر دنیا

درست وضعیت سرباز جنگی را دارم

کنار تو و زیبایی ات

-رسول یونان -

پانوشت ها :

+ این خرداد هیچ وقت ندارم برای نوشتن ... برای نوشتن های اساسی !... وگرنه سیاه کردن که ...

 البته خب دلایل دیگری هم دارد ناتوانی ام در نوشتن ... در پست های ↓ اشاره کرده بودم ... خلاصه اینکه خرداد نویسی لیاقت می خواهد! که ما فعلاً ...

اینجا احتمالاً تا آخر خرداد تنها برسم تک و توک هی به این پست پانوشت اضافه کنم !

+ برای ۱۴ خرداد :

بچه بودم ... خیلی ... خیلی ... 3 سال و چند ماه ... یاد گرفته بودم یک ترانه را ... می خواندمش ... با آن کوچکی با سوز و گداز ... من نمی گویم اینها را ... آنها که کودکی ام را درک! کرده اند! می گویند ...

دم می گرفتم که :

                      سه پنج روزه که بوی گل نیومد یار

                                                        صدای چهِ چهِ بلبل نیومد

                      روید از باغبان گل بپرسید یار 

                                                      چرا بلبل به سیل گل نیومد

بعدها دانستم خواننده ی نازنین این ترانه ی محزون کسی نبود جز استاد علیرضا افتخاری عزیز ... و این ترانه را می خواند در سوز و گداز از دست رفتن جان یک ملت ؛ ملتی که خود به چشم خویشتن می دیدند که جانشان می رود ...

اینست که می گویم آنکه می آفریدم عشق و عقل و جانم را همه شیفته در دم روح الله پیر جماران سرشت...

که حتی من اخت شدنم با ترانه و ترانه سرایی و شعر و شعور و چه می دانم تمامم را ، تمامم را - تمام آنچه بوی ارزشی می دهد در من -  در پیوند با حضرت روح الله دارم ... نَفَس است ، عمر است ، جان است این امام ... این بنیانگذار جمهوری عشق ... حیف ... حیف این خرداد می رود از دستم ... سهم من از این 14 خرداد همین چند سطر است ... و البته عهدی که هنوز با "او" دارم ... عهدی که هنوزش نگاه داشته ام بر گردن ...

عهدی ، فی عُنُقی ! ...

لینک دانلود "دریغا" تقدیم به عاشقان روح الله :

سه پنج روزه که بوی گل نیومد یار ...

و چهار ترانه ی دیگر تولید دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی (راه) :

امام قبیله

خوش نداشتیم

خمینی ای امام

چیزی یادم نمیاد