
وَمَا لَكُمْ لَا تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ وَلِيًّا وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ نَصِيرًا * * * شما را چه شده که در راه خدا و [رهایی] مردان و زنان و کودکان مستضعف [ی که ستمکاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگید؟ آن مستضعفانی که همواره می گویند: پروردگارا! ما را از این شهری که اهلش ستمکارند، بیرون ببر و از سوی خود، سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما یاوری قرار ده. * * * بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده است / شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده است
به گزارش خبرگزاری فارس از کرمانشاه، سالروز شهادت استاد مرتضی مطهری که روز معلم نام گرفته است، بهانهای شد تا به مدرسه شاهد شهدای باقری شهر کرمانشاه برویم و یک روز را در حال و هوای روزهای مدرسه بگذرانیم.
روزهایی که شاید سالها از آن گذشته است، اما شیرینترین لحظههای زندگیمان بوده است، روزهای مدرسه رفتن پر بود از خاطرات زیبا، پر بود از شادی و پر بود از تجربههای جدید که در کنار دوستان و همسالان سپری شد.
شاید اندکی ظاهر مدارس تغییر کرده است، اما همان حال و هوا را دارد و خاطرات سالهای دور را تداعی میکند و معلمان هنوز همان فرشتگان دلسوزی هستند که با سپید شدن موهایشان، علم را به دانشآموزان یاد میدهند و راه درست زیستن را پیش پایشان میگذارند.
شکل نیمکتها تغییر کرده و دیگر بچهها روی نیمکتها یادگاری نمینویسند و دیگر خبری از صدای آژیر قرمز نیست، امکانات جدیدی برای آموزش در مدارس وجود دارد و با دیدن این وضعیت خوشحالی در وجود آدمی قلیان میزند.
امنیت، پیشرفت، علم و خودباوری امروز حاصل تلاش شهید مطهریها و شهدایی است که همه هستی خود را در راه اعتلای انقلاب اسلامی گذاشتند و ما امروز به خود افتخار میکنیم که ایرانی هستیم.