نمایشگاهی که بحث‌برانگیز شد

جام فرهنگی: سایت دویچه وله نوشت: موزه‌ی لوور پاریس به مناسبت پنجاهمین سالگرد "قرارداد دوستی میان آلمان و فرانسه" و با هدف ژرف‌تر ساختن روابط دوستانه‌ی میان این دو کشور، آثار نقاشان کلاسیک و مدرن آلمان را به نمایش گذاشته است.

نمایشگاه بحث‌برانگیز

مروری بر گزارش‌ها و نقدهای اغلب رسانه‌های آلمان و فرانسه نشان می‌دهد که این هدف به‌طور کامل تحقق نیافته است و هنرشناسان آلمانی برپایی این نمایشگاه را‌ در جهت "ترویج تصویری تیره از آلمان نزد فرانسوی‌ها" ارزیابی کرده‌اند.

اغلب رسانه‌های فرانسوی برپایی این نمایشگاه را "موفقیتی بزرگ در انتقال تصویر واقعی آلمان" قلمداد کرده‌اند. در برابر، رسانه‌های آلمانی از نحوه‌ی تهیه و تنظیم آن انتقاد می‌کنند.

به نوشته‌ی یکی از این منقدان، در این نمایشگاه آلمان به عنوان "کشوری اسیر در چنگ نیروهای قدرتمند مخوف" مطرح شده است. به نظر اغلب هنرشناسان آلمانی، انتخاب ۲۰۰ اثر به نمایش‌درآمده‌ی در نمایشگاه که آثار نقاشان بین سال‌های ۱۸۰۰ تا ۱۹۳۹ را در برمی‌گیرد، به گونه‌ای منطقی صورت نگرفته و به کارهای هنرمندانی که در فاصله ‌زمانی بین دوره‌های رومانتیک و ناسیونال‌سوسیالیسم فعال بودند، کمتر توجه شده است.

منقد یکی از روزنامه‌های آلمانی می‌نویسد: «برجسته کردن آثار این دو دوره، تاییدی بر این باور است که آلمان همسایه‌ی خطرناکی است که تاریخ تصویری آن‌ تنها از آثار قالبی دوره‌ی رومانتیک تشکیل شده است.»

تنظیم و طراحی نمایشگاه

کارستن گرو، گالریست نام‌آشنای آلمانی که در پاریس هم دفتری دارد، معتقد است که "گرایش نمایشگاه اصولا منفی" است. او می‌گوید: «این که در این نمایشگاه به "ملیت" بهای زیادی داده شده، واقعا وحشتناک است.»

این نمایشگاه دارای سه بخش است که بخش سوم به برهه‌ی زمانی میان جنگ جهانی اول و دوم اختصاص داده شده است. کارستن گرو، در این رابطه از برجسته‌کردن کارهای لنی ریفنشتال انتقاد می‌کند و می‌پرسد: «چرا از مدرسه‌ی هنر و معماری باوهاوس نشانی در نمایشگاه نیست؟»

منتقدان می‌گویند که نمایشگاه جوی تیره دارد؛ اثری بنام بنگر، چه انسانی! از لوویس مورینت (۱۹۲۵) ملهم از روایت شکنجه و به پای صلیب بردن مسیح است، در اینجا او را یک پزشک و یک سرباز همراهی می‌کنند.

نمایشگاه "هنر از آلمان و درباره‌ی این کشور" تاریخ تصویری این کشور را تا سال ۱۹۳۹ دنبال کرده است. دانیل کوهن در این رابطه می‌گوید: «ما می‌خواستیم تاریخی را انتخاب کنیم که برای تمام کشورهای اروپایی اهمیت خاصی داشته باشد. از این جهت پایان نمایشگاه را سال ۱۹۳۹ که آغاز جنگ جهانی دوم بود، ‌تعیین کردیم و نخواستیم آن را در سال ۱۹۳۳ که سال قدرت‌گیری هیتلر بود، به پایان ببریم.»

از سوی دیگر و در عالم سیاست هم روابط این دو کشور بوی تیرگی می دهد، دویچه وله در خبری دیگر با اشاره به آن می نویسد: اقتصاد نابسامان و شمار بالای بیکاران در فرانسه از جمله مشکلات فرانسوا اولاند در این کشورهستند. بسیاری از سیاست‌مداران سوسیالیست فرانسوی یکی از دلایل این نابسامانی را سیاست آلمان در اتحادیه اروپا می‌دانند. بعضی اعضای حزب سوسیالیست فرانسه خواستار رویارویی رئیس جمهور این کشور با دولت آلمان شده‌اند زیرا آنها آلمان را در بوجود آمدن این نابسامانی مقصر می‌دانند.