روزهاي پاياني سال 91 در شرايطي به
شماره افتاده است كه تا انتخابات 92 تنها سه ماه مانده است و در اين ميان نكته
درخور تأمل آن است كه دشمنان جمهوري اسلامي از ابتداي سال جاري تمام تلاش و پتانسيل
خودشان را به كار گرفتند تا بر انتخابات رياست جمهوري سال آينده تأثيرگذار باشند.
خط «تأثيرگذاري بر انتخابات 92» در تمام ماههاي امسال مشهود بود و اكنون كه به پايان سال نزديك شده ايم بيش از گذشته مي توان ناكامي سناريوهاي دشمن را به ارزيابي نشست.
به طور مشخص واكاوي و رصد رفتار و گفتار دشمن به وضوح نشان مي دهد آنها در سال 91 با هدف تأثيرگذاري بر انتخابات 92، چهار پروژه را همزمان به ميدان آوردند تا ايران را به سمت و سوي خواسته هاي مغرضانه خود مجبور نمايند.
پروژه اول مقوله «تحريم»ها است كه البته اين اهرم دشمن عليه ايران، مسئله تازه اي نبود و به مدت عمر انقلاب اسلامي سابقه داشته است. نكته اين است كه نقطه عطف تحريم هاي ضد ايراني در سال 91 اتفاق افتاد و در واقع در دو سطح «تشديد» و «افزايش» بي سابقه بوده است.
تحريم هاي اول ژوئيه- 11 تير 1391- ناظر بر تحريم نفت و بانك مركزي به عنوان آخرين تير در تركش جبهه استكبار عليه ايران، تحريم هاي به اصطلاح «فلج كننده» و «گزنده» نام گرفت و حتي برخي رسانه هاي غربي از آن با عنوان «ضربه آخر» نام بردند.
طرفه آنكه حتي بعد از اين تحريم ها با مختصات و ويژگي هاي ادعايي، تحريم ها عليه ايران در حوزه هاي مختلف نيز افزايش يافت و حتي تا 4 روز قبل از 22 بهمن امسال- 6 فوريه- موج تحريم هاي ضد ايراني ادامه يافت و گفته مي شود كه در اين هفته نيز برخي مقامات كشورمان از سوي اتحاديه اروپا مورد تحريم قرار مي گيرند.
سؤال اين است كه آيا پروژه تحريم ها بر ضد ايران در سال 91 كه نسبت به تمامي سال هاي قبل بي سابقه بوده است براي طرف غربي كارساز بوده است؟
پاسخ را بايد در چشم انداز آنها ديد چرا كه بارها و به كرات غربي ها اعلام كرده اند هدف از تحريم ها تغيير رفتار ايران در موضوع هسته اي بوده و نكته جالب تر اينكه اكنون اذعان مي كنند تحريم ها نتوانسته رفتار و محاسبات ايران را تغيير بدهد.
براي همين است كه بسياري از رسانه هاي غربي از جمله واشنگتن پست تا اينترنشنال ست، پيش از مذاكرات هسته اي ايران و 1+5 پيشنهاد دادند كه غرب بايد رويكردش در برابر ايران را تغيير بدهد و تحريم ها را لغو كند. اما علاوه بر پروژه «تحريم»ها در سه پروژه ديگر يعني الف- موضوع هسته اي، ب- پرونده حقوق بشر پ- تهديد و جنگ رواني نيز دشمن در سال 91 طرفي نبست چرا؟ چون اولاً؛ در مذاكرات اخير هسته اي ميان ايران و 1+5 در آلماتي قزاقستان طرف غربي فهميد كه ايران رويكردش را تغيير نخواهد داد و آنها هستند كه بايد به حقوق هسته اي ايران اعتراف نمايند. ثانياً؛ در موضوع حقوق بشر، هر چند احمد شهيد تلاش كرد تا چهارمين گزارشش عليه ايران- 10 اسفند 91- را با هدف انتخابات 92 و افزايش فشارها بر نظام منتشر نمايد ولي توخالي بودن ادعاهاي او از جنبه حقوقي و فقد دلايل محكمه پسند نشان داد تير آنها به سنگ خورده است.
ثالثاً؛ تهديد و جنگ رواني عليه ايران در سال 91 به بار ننشست و به عنوان نمونه اجلاس نم با حضور دو سوم كشورهاي عضو سازمان ملل در شهريور ماه در تهران برگزار شد كه اين گوياي آن است كه توطئه «انزواي سياسي ايران» نگرفت و جنگ رواني و پمپاژ تهديدات و فشارها عليه ايران كارگر نبوده است.
همچنين تهديد ايران به گزينه نظامي كه چند بار اوباما و معاون او -جو بايدن- اعلام كردند؛ «همه گزينه ها روي ميز است»! اكنون كاملاً معلوم شده كه تنها يك بلوف بوده و كاركرد رسانه اي را نشانه رفته بودند كه البته در اين فقره هم ناكام ماندند.
اما موضوع اصلي اين يادداشت به اين نكته كليدي باز مي گردد كه تحركات آمريكايي ها در سال 91 براي انتخابات 92 ايران با يك اختلال رفتاري همراه بوده كه نقشه هاي آنها را نقش برآب كرده است.
در اين باره نكاتي قابل اعتناست؛
1- قريب به دو سال و نيم پيش رهبر معظم انقلاب طي تحليلي پيرامون رفتار دشمن و جبهه استكبار در مواجهه با ايران اسلامي نكته دقيق و عميقي را مطرح كردند كه در شرايط امروز نيز براي آناليز رفتار دشمن در انتخابات پيش روي بسيار راه گشاست.
«آقا» در سخناني حكيمانه- 25/6/1389- با ارائه تصويري از اقتدار روز افزون كشورمان و در سوي مقابل استيصال نظام سلطه خاطرنشان كردند؛ «بارزترين نكته در رفتار جبهه استكبار وجود بيماري به نام «بيش فعالي» است كه آثار آن تحرك و فعاليت بسيار اما بدون تمركز و هدف است».
گفتني است؛ «بيش فعالي» اختلالي رفتاري است كه در برخي از كودكان پرتحرك و پرجنب و جوش وجود دارد به گونه اي كه هر چند فعاليت جسمي زيادي انجام مي دهند و انرژي فراواني مصرف مي كنند ولي نتيجه مطلوبي به دست نمي آورند و حاصل تلاش آنها با انرژي فراواني كه مصرف كرده اند تناسبي ندارد و با نقص توجه و عدم تمركز روبرو هستند.
روان شناسان و كارشناسان علوم تربيتي معتقدند تحركات و جنب و جوش ها لزوماً به معناي باهوشي و بازيگوشي نيست و مرز تشخيص ميان كودكان بيش فعال و كودكان با هوش و بازيگوش ناظر به عملكردهاست نه ميزان انرژي و فعاليت آنها.
اكنون تحركات و تلاش هاي آمريكايي ها در تمام سال 91 عليه ايران براي تأثيرگذاري بر انتخابات سال آينده نشان مي دهد آنها دچار «بيش فعالي» شده اند.
يكي از اهداف تاثيرگذاري بر انتخابات 92، چالش در مشاركت بوده است و به عبارت ديگر دشمن در سال 91، پروژه تحريم ها، حقوق بشر، برنامه هسته اي، تهديدها و جنگ رواني را پيش كشيد تا مردم را مقابل نظام قرار دهد و آنها را از انتخابات سرنوشت ساز سال 92 مايوس كند اما حضور معنادار مردم در 22 بهمن امسال كه مقدمه اي براي حضور در انتخابات سال آينده است به وضوح بيانگر آن است كه برآوردهاي دشمن، غلط از آب درآمده است.
ناگفته پيداست كه «مردم» مهم ترين عنصر در كارزار انتخابات هستند و خرداد 92 دشمن، ضرب شست سنگيني از مردم خواهد خورد.
2- اتفاق مهمي كه تاكنون دشمن را به شدت عصباني كرده و سناريوهاي او را براي انتخابات سال 92 سوزانده است آن كه رهبر انقلاب پيشاپيش ترفندها و توطئه هاي دشمن را در انتخابات 92 برملا كردند و در سوي مقابل «نقشه راه» انتخابات را براي «مردم»، «مسئولين» و «نامزدها» تبيين و روشن نمودند.
به عنوان نمونه خاطرنشان مي شود رهبر انقلاب چندي پيش و در فاصله 5 ماه مانده به انتخابات، فتنه بازسازي شده انتخابات 88 كه در قالب «انتخابات آزاد»! طراحي شده بود را در نطفه، خاموش كردند.
3- علي رغم تمام فشارها در سال 91 كه دشمن عليه نظام به صحنه آورد تا خط تاثيرگذاري بر انتخابات 92 را دنبال نمايد اما روزهاي پاياني سال جاري گواهي بر آن است كه نظام با قوت و اقتدار از پيچ هاي حساس و پرسنگلاخ عبور كرده است و طرف غربي نتوانسته از تحريم ها، برنامه هسته اي يا پرونده سازي حقوق بشري عليه ايران، بهره اي براي انتخابات سال 92 ببرد. به تعبير انديشكده «واشنگتن براي سياست خاور نزديك» كه در فوريه 2013 منتشر شده تحركات آمريكا عليه ايران جواب نداده و در محيط داخلي ايران موفق نبوده است و به قول موسسه رند -RAND- به مردم ايران نمي توان اميد بست. بنابراين آمريكايي ها براي انتخابات 92 ايران تنها دچار «بيش فعالي» شده اند و مردم ايران در خرداد سال آينده اين اختلال رفتاري آنها در صحنه سياست را به همگان اثبات خواهند كرد.
حسام الدين برومند
خط «تأثيرگذاري بر انتخابات 92» در تمام ماههاي امسال مشهود بود و اكنون كه به پايان سال نزديك شده ايم بيش از گذشته مي توان ناكامي سناريوهاي دشمن را به ارزيابي نشست.
به طور مشخص واكاوي و رصد رفتار و گفتار دشمن به وضوح نشان مي دهد آنها در سال 91 با هدف تأثيرگذاري بر انتخابات 92، چهار پروژه را همزمان به ميدان آوردند تا ايران را به سمت و سوي خواسته هاي مغرضانه خود مجبور نمايند.
پروژه اول مقوله «تحريم»ها است كه البته اين اهرم دشمن عليه ايران، مسئله تازه اي نبود و به مدت عمر انقلاب اسلامي سابقه داشته است. نكته اين است كه نقطه عطف تحريم هاي ضد ايراني در سال 91 اتفاق افتاد و در واقع در دو سطح «تشديد» و «افزايش» بي سابقه بوده است.
تحريم هاي اول ژوئيه- 11 تير 1391- ناظر بر تحريم نفت و بانك مركزي به عنوان آخرين تير در تركش جبهه استكبار عليه ايران، تحريم هاي به اصطلاح «فلج كننده» و «گزنده» نام گرفت و حتي برخي رسانه هاي غربي از آن با عنوان «ضربه آخر» نام بردند.
طرفه آنكه حتي بعد از اين تحريم ها با مختصات و ويژگي هاي ادعايي، تحريم ها عليه ايران در حوزه هاي مختلف نيز افزايش يافت و حتي تا 4 روز قبل از 22 بهمن امسال- 6 فوريه- موج تحريم هاي ضد ايراني ادامه يافت و گفته مي شود كه در اين هفته نيز برخي مقامات كشورمان از سوي اتحاديه اروپا مورد تحريم قرار مي گيرند.
سؤال اين است كه آيا پروژه تحريم ها بر ضد ايران در سال 91 كه نسبت به تمامي سال هاي قبل بي سابقه بوده است براي طرف غربي كارساز بوده است؟
پاسخ را بايد در چشم انداز آنها ديد چرا كه بارها و به كرات غربي ها اعلام كرده اند هدف از تحريم ها تغيير رفتار ايران در موضوع هسته اي بوده و نكته جالب تر اينكه اكنون اذعان مي كنند تحريم ها نتوانسته رفتار و محاسبات ايران را تغيير بدهد.
براي همين است كه بسياري از رسانه هاي غربي از جمله واشنگتن پست تا اينترنشنال ست، پيش از مذاكرات هسته اي ايران و 1+5 پيشنهاد دادند كه غرب بايد رويكردش در برابر ايران را تغيير بدهد و تحريم ها را لغو كند. اما علاوه بر پروژه «تحريم»ها در سه پروژه ديگر يعني الف- موضوع هسته اي، ب- پرونده حقوق بشر پ- تهديد و جنگ رواني نيز دشمن در سال 91 طرفي نبست چرا؟ چون اولاً؛ در مذاكرات اخير هسته اي ميان ايران و 1+5 در آلماتي قزاقستان طرف غربي فهميد كه ايران رويكردش را تغيير نخواهد داد و آنها هستند كه بايد به حقوق هسته اي ايران اعتراف نمايند. ثانياً؛ در موضوع حقوق بشر، هر چند احمد شهيد تلاش كرد تا چهارمين گزارشش عليه ايران- 10 اسفند 91- را با هدف انتخابات 92 و افزايش فشارها بر نظام منتشر نمايد ولي توخالي بودن ادعاهاي او از جنبه حقوقي و فقد دلايل محكمه پسند نشان داد تير آنها به سنگ خورده است.
ثالثاً؛ تهديد و جنگ رواني عليه ايران در سال 91 به بار ننشست و به عنوان نمونه اجلاس نم با حضور دو سوم كشورهاي عضو سازمان ملل در شهريور ماه در تهران برگزار شد كه اين گوياي آن است كه توطئه «انزواي سياسي ايران» نگرفت و جنگ رواني و پمپاژ تهديدات و فشارها عليه ايران كارگر نبوده است.
همچنين تهديد ايران به گزينه نظامي كه چند بار اوباما و معاون او -جو بايدن- اعلام كردند؛ «همه گزينه ها روي ميز است»! اكنون كاملاً معلوم شده كه تنها يك بلوف بوده و كاركرد رسانه اي را نشانه رفته بودند كه البته در اين فقره هم ناكام ماندند.
اما موضوع اصلي اين يادداشت به اين نكته كليدي باز مي گردد كه تحركات آمريكايي ها در سال 91 براي انتخابات 92 ايران با يك اختلال رفتاري همراه بوده كه نقشه هاي آنها را نقش برآب كرده است.
در اين باره نكاتي قابل اعتناست؛
1- قريب به دو سال و نيم پيش رهبر معظم انقلاب طي تحليلي پيرامون رفتار دشمن و جبهه استكبار در مواجهه با ايران اسلامي نكته دقيق و عميقي را مطرح كردند كه در شرايط امروز نيز براي آناليز رفتار دشمن در انتخابات پيش روي بسيار راه گشاست.
«آقا» در سخناني حكيمانه- 25/6/1389- با ارائه تصويري از اقتدار روز افزون كشورمان و در سوي مقابل استيصال نظام سلطه خاطرنشان كردند؛ «بارزترين نكته در رفتار جبهه استكبار وجود بيماري به نام «بيش فعالي» است كه آثار آن تحرك و فعاليت بسيار اما بدون تمركز و هدف است».
گفتني است؛ «بيش فعالي» اختلالي رفتاري است كه در برخي از كودكان پرتحرك و پرجنب و جوش وجود دارد به گونه اي كه هر چند فعاليت جسمي زيادي انجام مي دهند و انرژي فراواني مصرف مي كنند ولي نتيجه مطلوبي به دست نمي آورند و حاصل تلاش آنها با انرژي فراواني كه مصرف كرده اند تناسبي ندارد و با نقص توجه و عدم تمركز روبرو هستند.
روان شناسان و كارشناسان علوم تربيتي معتقدند تحركات و جنب و جوش ها لزوماً به معناي باهوشي و بازيگوشي نيست و مرز تشخيص ميان كودكان بيش فعال و كودكان با هوش و بازيگوش ناظر به عملكردهاست نه ميزان انرژي و فعاليت آنها.
اكنون تحركات و تلاش هاي آمريكايي ها در تمام سال 91 عليه ايران براي تأثيرگذاري بر انتخابات سال آينده نشان مي دهد آنها دچار «بيش فعالي» شده اند.
يكي از اهداف تاثيرگذاري بر انتخابات 92، چالش در مشاركت بوده است و به عبارت ديگر دشمن در سال 91، پروژه تحريم ها، حقوق بشر، برنامه هسته اي، تهديدها و جنگ رواني را پيش كشيد تا مردم را مقابل نظام قرار دهد و آنها را از انتخابات سرنوشت ساز سال 92 مايوس كند اما حضور معنادار مردم در 22 بهمن امسال كه مقدمه اي براي حضور در انتخابات سال آينده است به وضوح بيانگر آن است كه برآوردهاي دشمن، غلط از آب درآمده است.
ناگفته پيداست كه «مردم» مهم ترين عنصر در كارزار انتخابات هستند و خرداد 92 دشمن، ضرب شست سنگيني از مردم خواهد خورد.
2- اتفاق مهمي كه تاكنون دشمن را به شدت عصباني كرده و سناريوهاي او را براي انتخابات سال 92 سوزانده است آن كه رهبر انقلاب پيشاپيش ترفندها و توطئه هاي دشمن را در انتخابات 92 برملا كردند و در سوي مقابل «نقشه راه» انتخابات را براي «مردم»، «مسئولين» و «نامزدها» تبيين و روشن نمودند.
به عنوان نمونه خاطرنشان مي شود رهبر انقلاب چندي پيش و در فاصله 5 ماه مانده به انتخابات، فتنه بازسازي شده انتخابات 88 كه در قالب «انتخابات آزاد»! طراحي شده بود را در نطفه، خاموش كردند.
3- علي رغم تمام فشارها در سال 91 كه دشمن عليه نظام به صحنه آورد تا خط تاثيرگذاري بر انتخابات 92 را دنبال نمايد اما روزهاي پاياني سال جاري گواهي بر آن است كه نظام با قوت و اقتدار از پيچ هاي حساس و پرسنگلاخ عبور كرده است و طرف غربي نتوانسته از تحريم ها، برنامه هسته اي يا پرونده سازي حقوق بشري عليه ايران، بهره اي براي انتخابات سال 92 ببرد. به تعبير انديشكده «واشنگتن براي سياست خاور نزديك» كه در فوريه 2013 منتشر شده تحركات آمريكا عليه ايران جواب نداده و در محيط داخلي ايران موفق نبوده است و به قول موسسه رند -RAND- به مردم ايران نمي توان اميد بست. بنابراين آمريكايي ها براي انتخابات 92 ايران تنها دچار «بيش فعالي» شده اند و مردم ايران در خرداد سال آينده اين اختلال رفتاري آنها در صحنه سياست را به همگان اثبات خواهند كرد.
حسام الدين برومند
اخبار ویژه
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاحطلبان
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
