خودخواهی از ربع پهلوی تا اپوزسیون

اختلاف و تفرقه در اپوزسیون امر تازه ای نیست، اگر اخبار مربوط به ضدانقلاب را دنبال کرده باشید حتما متوجه عمق مابین آنها خواهید شد. در تازه ترین این اتفاقات سایت خودنویس مقاله ای انتشار داده که بار دیگر به اختلاف ها در اپوزسیون می پردازد و لزوم نگرش تازه و نو در آن را خواستار می شود.

نویسنده مقاله مذکور در خودنویس می نویسد: «آیا این خود خواهی نیست که جماعتی از مخالفین رژیم، حاضر هستند رژیم ادامه یابد، اما حاضر نباشند با یکدیگر متحد شوند!؟؛ در اینجا به صورت مستقیم، روی سخن من با افرادی است که دم از «دموکراسی طلبی» می زنند، اما حاضر نیستند با دیگر «دموکراسی خواهان» صرفن به این دلیل که نظر آنها متفاوت است برای رسیدن به ایرانی آزاد و دمکراتیک، متحد شوند! به صورت مشخص، روی سخنم با جمهوری خواهانی است که خواهان حاکمیت مردم ایران بر آینده خود هستند، اما در همان حال، از همکاری و اتحاد با طرفداران پادشاهی پارلمانی سر باز می زنند! اجازه بدهید این نوشته را با مقایسه چند نفر با دیدگاه های متفاوت آغاز کنم:

نویسنده در ادامه با ذکر گروه های مدعی دموکراسی در خارج از کشور، آنها را یک به یک مورد خطاب قرار می دهد و راه حل برون رفت از شرایط موجود را «همه پرسی» عنوان می کند اما اشاره ی به انتخاب مردم ایران و احترام به خواست آنها نمی کند،حقیقتی که در متن آن دموکراسی و مردم سالاری نهفته است.

گروه های مورد خطاب :

اتحاد جمهوری خواهان

جمهوری خواهانی که حاضر به اتحاد با دیگر «دموکراسی خواهان» هستند: از خودم آغاز می کنم: من خواستار تغییر در شرایط ایران هستم و آرزوی بهبودی دارم.

گروه دوم، یک طرفدار پادشاهی پارلمانی

او خواستار ایجاد یک نظام پادشاهی پارلمانی است، قدرت در دست نخست وزیر و پارلمان است، اما پادشاه سمبل کشور است. پادشاه در امور اجرایی کشور دخالت نمی کند.

شخص سوم، یک سلطنت طلب

او خواستار یک نظام دیکتاتوری است، پادشاه را همه کاره کشور می پندارد و نخست وزیر و مجلس، هیچ کاره اند! آزادی اندیشه و بیان، چیز بدی است، باعث وقوع انقلاب می شود؛ از سکولاریسم و حقوق بشر، تنها سکولاریسم آنرا قبول دارد!

مقایسه این گروهها، و نتیجه گیری

در این جمع بندی، گروه اول و دوم، اختلافی اندی با یکدیگر دارند، اختلاف آنها صرفا نوع نظام است، اما بر مابقی مسایل، چون حقوق بشر و سکولاریسم و دمکراسی، اشتراک نظر دارند. گروه سوم (سلطنت طلب) که تکلیفش مشخص است و اصولا در پی دموکراسی نیست.

منبع:ماهستیم

گزارش خطا