پيش از اين كساني چون موسوي خوئيني ها و خاتمي و برخي اعضاي حزب مشاركت مدعي شده
بودند تا هنگامي كه برخي اصلاح طلبان در بازداشت و موسوي و كروبي در حصر هستند
امكان شركت در انتخابات وجود ندارد و اين در حالي است كه امثال موسوي خوئيني ها و
خاتمي به خاطر سوابق خيانتشان، مجرمان فتنه سال 88 هستند و طاقچه بالا گذاشتن آنها
مطلقاً محلي از اعراب ندارند.
با اين حال همان موضع شبه طلبكارانه نيز با واكنش منفي غلامحسين كرباسچي دبيركل
كارگزاران مواجه شده بود كه در مصاحبه با يكي از نشريات زنجيره اي مي گويد: نبايد
دنبال رفع حصر موسوي و كروبي باشيم. وي مي افزايد: با همه نگراني و تأثري كه از
زندان و حصر دوستانمان داريم ولي به ياد بياوريم كه اينگونه مشكلات در اوج قدرت
اجرايي اصلاح طلبان كم نبوده است... آن روزها حتي به فكر كسي هم خطور نمي كرد كه به
خاطر وقوع آنچه نمي پسنديم از قدرت كناره گيري كنيم و در امور حكومت دخالت نكنيم.
كرباسچي كه به خاطر عدم حمايت از وي به هنگام زنداني شدنش به خاتمي اعتراض كرده
بود، حالا مي گويد: در اولين هفته زندان در سال 78 كه ناباورانه به زندان عادت مي
كردم وقتي تلفني از آقاي عطريان شنيدم كه آقاي خاتمي آنقدر گرفتاري دارد كه مسئله
زندان رفتن ها در بين آنها گم است در عين اينكه آب سردي بود روي آن همه احساس و
هيجان ولي معقول كه فكر كردم پيش خودم گفتم اين هزينه اي است كه بايد داد و به
ايشان حق دادم كه چنين روالي در پيش گيرد.
كرباسچي اين را هم گفته كه «اگر قرار بود زندانيان سياسي آزاد شوند، آقايان كروبي و
موسوي از حصر بيرون آيند، وضعيت اقتصاد و فرهنگ و سياست داخلي و خارجي رو به بهبود
رود پس اصلاح طلبان براي چه بايد به قدرت برسند؟».