در فوتبال ایران جایی برای عابدزاده نیست!

به گزارش 598، احمدرضا عابدزاده گلر محبوب سال های نه چندان دور تیم ملی که مدتی است در کادر فنی تیم لس آنجلس بلوز آمریکا فعالیت می کند، این روزها سعی دارد تا هر چه بیشتر از حواشی دور باشد و زیاد مصاحبه نکند. او که در حال حاضر در تعطیلات پایان فصل لیگ دسته اول آمریکا به سر می برد به بهانه سالروز بازی خداحافظی اش با پیراهن پرسپولیس با خبرآنلاین صحبت کرد و حرف های جالبی هم به میان آورد.

بازی خاطره انگیزی بود که در پایان آن برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی کردم، هم آن دیدار به تاریخ پیوست هم من.

این مسئله برای من خیلی ارزشمند بود، خیلی ها فکر نمی کردند که تیم بایرن مونیخ به تهران بیاید اما باشگاه پرسپولیس این کار را به سرانجام رساند و در نهایت این تیم بدون هیچ مشکلی به کشور خود بازگشت.

به هر حال آن بازی دیداری سمبلیک و نمادین بود و من به هیچ وجه آمادگی نداشتم. آن زمان درد پایم هم بسیار شدید شده بود و علاوه بر آن وزنم به 105 کیلو رسیده بود، در حالی که الان 96 کیلو هستم.

کان واقعا من را سورپرایز کرد، به هر حال او دروازه بان بسیار بزرگی است و بدون شک نامش در تاریخ فوتبال باقی می ماند. از آنجایی که ظاهر اولیور کان حالت خاصی داشت، خیلی ها فکر می کردند که او بسیار مغرور و خودخواه است اما وقتی مسئولین تیم بایرن به او گفتند که در این بازی یک بازیکن محبوب می خواهد از فوتبال خداحافظی کند بدون هیچ غروری هنگام تعویض به سمت من آمد که این برای من بسیار جالب و آموزنده بود. کان قصد داشت با این حرکت به من احترام بگذارد اما شخصیت و بزرگی خودش را نشان داد.

مشکل پای من بسیار شدید بود و دائما استخوان اضافی در آن به وجود می آمد، من حتی بعد از پایان دوران فوتبالم ناچار به جراحی شدم. جالب اینجاست که من 50 روز پیش از جام جهانی 98 هم پایم را جراحی کردم و خیلی ها اعتقاد داشتند که من به آن بازی ها نمی رسم اما انگیزه ای که داشتم تمریناتم را روی همان تخت بیمارستان شروع کردم تا آمادگی ام را به دست آورم ، به نظرم اگر این داستان ها را بنویسم کتابی جالب خواهد شد. شاید اگر مشکل پایم نبود تا 42 سالگی به بازی ادامه می دادم.

فعلا که فصل به پایان رسیده و در تعطیلات به سر می برم. من علاوه بر بازیکنان اصلی با زیر 16 ساله ها و آکادمی این تیم هم کار می کنم و همچنین 7، 8 شاگرد گلری خصوصی هم دارم.

*قصد آمدن به ایران را نداری؟

بیایم ایران چه کار کنم؟!

*به هر حال تو احمدرضا عابدزاده هستی...

عابدزاده باشم! از همان لحظه ای که پایم را به ایران بگذارم همه چیز شروع می شود، اول می پرسند چقدر دلار با خودت آوردی و بعد هم نوبت حاشیه سازی می رسد، فلانی آن مصاحبه را کرده، فلانی آن کار را کرده و همه منتظرند تا یک تنش آغاز شود. متاسفانه در فوتبال ایران فقط حرف دیده می شود نه عمل. در فوتبال ایران اگر دروغ بگویی آدم خوبی هستی و اگر راست بگویی سرت کلاه رفته و نمی گذارند کار کنی، اگر باند داشته باشی و آدم دور و اطرافت باشت کارت پیش خواهد رفت. در فوتبال ایران جایی برای احمدرضا عابدزاده نیست. من اینجا آرامش دارم و به فکر آینده خودم و خانواده ام هستم.

مردم لطف زیادی به من دارند و من این را با هیچ چیز عوض نمی کنم.

بله، خدا را شکر که همه هواداران خوشحالند. حتی پرسپولیسی هایی که اینجا هستند هم تا نیمه شب بیدار می مانند و بازی های تیم محبوبشان را با علاقه زیادی دنبال می کنند که این نشان می دهد همه هواداران تا حدودی راضی هستند.

یحیی تا به اینجای کار که بسیار خوب کار کرده و امیدوارم که با همین روند ادامه دهد. الان زمان حمایت از تیم است نه زمان مشکل تراشی. پیشکسوتان باید بیایند و در کنار تیم باشند اما خیلی ها مانع موفقیت تیم می شوند.

فقط می گویم که این شروع کار امیر است و صحبت دیگری ندارم. از اول هم گفتم که در مورد کارهای امیر صحبتی نمی کنم. باور کنید در 4،5 ماه اخیر حتی تماسی هم با سردار رویانیان و یا اعضایی از کادر فنی راجع به امیر نداشتم چرا که این جور کارها را خیانت به او می دانم  و من به پسرم خیانت نمی کنم.

نیلسون گلر خوب و با تجربه ای است.

خیلی ها به من هم این موضوع را گفته اند، در کل گلر خوبی است و اگر از تجربه اش استفاده کند تا 45 سالگی هم می تواند بازی کند.