به بهانه مربیگری در شرق دور؛ مصاحبه با اردشیر پورنعمت

به گزارش 598 به نقل از سایت گل- اردشیر پورنعمت در بین طرفداران فوتبال ایران بعنوان مدیر عامل سابق باشگاه ملوان شناخته می شود و کمتر کسی است که بداند این مدرس ای اف سی دارای سوابق مربیگری است و البته به همراه مرتضی محصص، تنها مدرسین دوره مربیگری A در آسیا است.

در ابتدای لیگ بنگلادش، پورنعمت به پیشنهاد قهرمان فصل گذشته این گشور پاسخ مثبت داد و سرمربی تیم آباهای شد. این تیم تا هفته چهارم با 3 برد و یک تساوی و کسب 10 امتیاز صدرنشین لیگ بنگلادش است.

حضور در فوتبال در حال پیشرفت جنوب شرقی آسیا بهانه ای شد برای گفتگو با اردشیر پورنعمت .

در حال حاضر تیمتان در چه شرایطی قرار دارد؟

در حال حاضر در صدر جدول هستیم البته با گل اوراژ بهتر

البته بازیهای سختی را هم پیش رو داریم.

تحلیل شما از فوتبال شرق آسیا چیست ؟ آیا می توان شرایط آنها را با فوتبال ایران در زمینه های سخت افزاری و نرم افزاری مقایسه کرد؟

به لحاظ سخت افزاری بهترند اما از نظر نیروی انسانی خیلی بالاتر از ما نیستند. برنامه ریزی هدفمندی دارند.

 چرا شرق آسیا ؟ چرا ایران نه؟

اگر منظورت مربیگری من در اینجاست بابد بگم که چند دلیل دارد اولا کار در ایران نیاز به یک ارتباط ماورایی دارد که من نداشتم.

دوما پیشنهادی نبود.

سوما تجربه در یک فضای بین المللی هیجان انگیز است. فوتبال برای من یعنی لذت و هیجان و البته کسب درامد مشروع و متعارف.

چهارما به عنوان یک معلم فوتبال باید دوباره کار میدانی میکردم این چیزی است که در کمیته اموزش ما به آن توجه نمیشود من از میدان و مربیگری به تدریس رسیدم اما خیلی ها از تدریس به تدریس در یک چرخه دور میزنند باید برای مدرس امکان کار کردن فراهم کنند. تئوری برای تئوری چاره ساز نیست.

کمیته آموزش باید از مربیان برجسته برای تدریس استفاده کند. به عنوان مثال چرا از امثال آقای جلالی بیشتر برای تدریس استفاده نمیشود. این نظر من قابل نقد هم هست و جای بحث زیادی را می طلبد من فقط سر خط ها را گفتم

و دست آخر اینکه در فوتبال ایران خیلی از رابطه ها سالم نیست به نظر من دروغگویی تبدیل به یک امر  عادی شده. من در بالاترین سطوح مدیریتی کار کرده ام و از خیلی چیزها خبر دارم یکی از دلایل ترک کار مدیریتی هم همین بود اما به خاطر مصالح فوتبال سکوت کردم.

خیلی صادقانه و رو راست بگم از فضای غیر حرفه ای فوتبال ایران دلخورم وبه همین دلایل دور شدن را انتخاب کردم. این بهتر از خانه نشینی است. شاید با تجربه بیشتری در آینده برای مربیان وطنم کار کردم .  

 آیا مسیر رشد فوتبال در کشورهای درجه 2 شرق آسیا با شیب بیشتری نسبت به ایران است ؟ چرا؟

 قطعا سریعتر حرکت میکنند یکی از دلایل مهمش ارتباط است همین الان یک گروه از فیفا در حال آموزش استعداد یابی در اینجا هستند در یک کمپی که خود فیفا برای اینها ساخته.

دلیل دیگرش الگو برداریهای درست از فوتبال پیشرفته است.

به عنوان مدرس ای اف سی و در جایگاه یک ناظر بین المللی ، چه آینده ای را برای فوتبال ایران متصور هستید؟

خیلی بدبین نیستم ما چیزی داریم که خیلیها ندارن و آن استعداد ایرانیست فوتبال فراتر از همه ی برنامه ریزیهای سخت افزار محور ،  به استعداد ذاتی بازیکنان نیازمند است و ما این را داریم.

اگر به چند خط بالاتر برگردی گفتم آموزش به کسانی نیاز مند است که تئوری را به عمل تبدیل کنند متاسفانه الان در ایران در بخش آموزش چرخه تئوری برای تئوری حاکم است.کسانیکه در این حوزه کار میکنند بسیار محترم و باسوادنند اما اهل کار میدانی نبوده اند و اگر این معضل ظریف آموزشی حل نشود آینده با الان فرقی نخواهد کرد.