دوازده هزار کارمند در هراس از یک نفر!

البته نمی دانم که تهیه کننده ی محترم این سریال می دانند که بنده و بسیاری از دوستانم ممنوع التصویر هستیم یا خیر ولی به هر ترتیب اینکه تلویزیون جرأت نقد خود را داشته باشد اتفاق مبارکی است. در این سالها ایشان و همفکرانشان همیشه برای بیان سلایق و ایده هایشان به وفور از تلویزیون استفاده کرده اند و ما حداکثر در صفحات خصوصی اینترنتی مان نقد کرده ایم, این هم فرصت اندکی است بلکه ما هم حق مان را از تلویزیون استیفاء کنیم.

 

این نوشته وحید یامین پور در لبیک به دعوتنامه "فاطمه ثمرقندی” تهیه کننده پروژه سفارشی ساز راستش را بگوست.

 

اما این دعوت حساب نشده چند مشکل جدی برای تهیه کننده و مدیران سازمان ایجاد کرده است.

 

نخست: وحید یامین پور ممنوع التصویر است و اگر به مناظره زنده بیاید ولو یصورت پخش  با یک دقیقه تاخیر حرفهایی خواهد زد که مدیریت  صدا و سیما را زیر سوال خواهد برد. در چنین حالتی ده ها برنامه توجیهی به شیوه بیست و سی نیز تاثیر برنامه مناظره را خنثی نخواهد کرد.

 

دوم: یامین پور روی آنتن قطع می شود که اینهم به کابوسی برای صدا و سیما می ماند

 

سوم: عدم پذیرش این مناظره یعنی هراس یک سازمان عریض و طویل با بیش از دوازده هزار کارمند از یکنفر! یکنفر هایی که در چهره اصحاب فرهنگی حزب الله تجلی دارد. این وضعیت نیز صدا و سیما را به رسانه غیر انقلابی نزدیکتر می کند تا یک رسانه ملی

 

چه باید کرد؟

 

این سوال اینروزهای مدیران سازمان است. پر واضح است که ثمرقندی شدیداً زیر فشار است تا به تنها راهکار نجات بخش صدا و سیما جامه عمل بپوشاند و این راهکار حضور وحید یامین پور در یک سایت یا خبرگزاری یا حداکثر یک نشریه و دانشگاه است. مناظره انجام شود. یامین پور حرفش را بزند و برود! برد یک خبرگزاری یا سایت یا جمع دانشجویی حداکثر چقدر است؟ برد یک رسانه هفتاد میلیونی چقدر؟

 

البته این احتمال هست که ثمرقندی یکطرفه و انتحاری  اعلام کند که مقامات سازمان اجازه مناظره را نمی دهند و بعد از انجام مناظره در دانشگاه مدیران سیما با توبیخ تهیه کننده راستش را بگو اعلام کنند ما در جریان این مناظره نبودیم و باز قضیه برای سازمان ختم به خیر شود.

 

لذا با توجه به وضع موجود یامین پور نباید تحت هیچ شرطی به مناظره جز در صدا و سیما راضی شود. این پاشنه آشیل باید به قوت خود باقی بماند.