جزئیات مناطق استقرار مخالفین و ارتش سوریه در حلب

  

شهر حلب از چهار ماه پیش تا کنون شاهد جنگی فرسایشی است، جنگی که مثلا قرار بود کار را در پایتخت اقتصادی سوریه (که ویژگی دیگرش، نزدیکی به ترکیه است) به نفع مخالفان یک سره کند و این شهر را (ذیل طرح منطقه ی پرواز ممنوعی که ترکیه و قطر و فرانسه نقشه اش را کشیده بودند) به پایتخت حکومت انتقالی مخالفین تبدیل نماید. اما سیر نبرد در کف میدان و ضمنا وارد شدن عوامل سیاسی و دینی و قومی در عرصه، این نبرد را از جهت سیاسی و استراتژیک برای مخالفین به یک نبرد عبث تبدیل کرده است. مثلا سه هفته است که کردها هم وارد معادلات این نبرد شده اند [و ظاهرا طبق توافق بین دولت و حزب اتحادیه ملی کرد سوریه] ارتش سوریه از شهرها و روستاهای کردنشین در شمال سوریه بیرون رفته [و حفظ آنها را در اختیار خود کردهای طرفدار دولت گذاشته] و اکنون تنها در شهرهای بزرگ کردنشین مثل قامشلی و حسکه و بعضی مراکز نظامی مهم این منطقه حضور دارد.

 

از چهار ماه پیش تا به حال گروه های مسلح دائما اعلام می کنند «نبرد نهایی» در حلب شروع شده است! ولی وضع به همان شکلی که بود باقی مانده است و گروه های مسلح نتوانسته اند پیشروی یا پیروزی قاطع و نهایی ای به دست بیاورند. بعد از این مدت طولانی،حالا شهر حلب به چهار منطقه تقسیم شده است:

 

1-بخشی که تحت کنترل دولت سوریه است و به طور مشخص شامل بخش شرقی حلب می شود.

 

2-بخشی که تحت کنترل گروه های مسلح قرار دارد و به طور مشخص شامل بخش شمال غرب شهر می شود.

 

3-چند محله که تحت کنترل رزمندگان حزب «اتحادیه دموکراتیک کرد» قرار دارد.[گفته می شود این گروه، طی توافقی با دولت سوریه، به نفع دولت وارد عرصه شده است.]

 

4-بخشی که دو طرف نبرد، در آن درگیر هستند و اخیرا هم خط هم مرزی ای در این بخش، بین گروه های مسلح و کردها در اطراف محله ی شیخ مقصود و اطراف محله ی الشرقیه به وجود آمده است.

 

گروه های مسلح چندیست که، بدون توجیه منطقی نظامی، مرکز ثقل درگیری ها را از مناطق شرقی (که ارتش  کنترل آن را در اختیار دارد) به مناطق غربی کشاندند. مثلا خلال یک ماه گذشته، گروه های مسلح حملات خود را بر منطقه ی نگهبانی میدان الیرمون (که از مرکز اطلاعات نیروی هوایی واقع در آنجا حفاظت می کند) متمرکز کرده اند و طی این یک ماه هم نتوانسته اند بر ساختمان این مرکز دست پیدا کنند.

 

در جنوب غربی شهر هم اگرچه گروه های مسلح توانستند بر محل استقرار «گروهان 46» دست پیدا کنند و سعی کردن تا حضورشان را به سمت شرق شهر یعنی محله ی المیدان گسترش دهند، ولی در عمل موفقیتی در این زمینه کسب نکردند.

 

ارتش سوریه هم از زمان درگیری مرکز گروهان 46، به استراتژی ضربات پیشدستانه به محل های تجمع مسلحین روی آورده است و تلاش دارد بر محله ی الصاخور سیطره پیدا کند. این محله، منطقه ی حمل و نقل و عبور و مرور استراتژیک و مهمی محسوب می شود و تسلط بر آن می تواند دو هدف استراتژیک (که در پیروزی نهایی بر مسلحین در حلب نقش دارد) را محقق کند:

 

1-مناطق حضور مسلحین را از حالت یکپارچگی درآورده و آن را به دو بخش (در محله های قدیمی و محله ی صلاح الدین و منطقه ی بستان پاشا و منطقه ی الهلک در شمال شرق شهر) تقسیم می کند.

 

2-ارتش را بر جاده ی بین المللی حلب مسلط می کند.

 

طی هفته ی گذشته ارتش سوریه توانست پیشروی خوبی در محله های حاشیه ای شمال حلب انجام دهد و در چند نقطه هم توانست (بعد از زیر آتش گرفتن شدید تمهیدی) وارد منطقه بستان پاشا و محله ی شیخ خضر شود.

درگیری در منطقه بستان پاشا هم برای یکسره شدن نتیجه ی نبرد، حیاتی است چرا که این منطقه بر مرکز فرماندهی ارتش در حلب (که برای حکومت سوریه بسیار مهم است) مشرف می باشد. گروه های مسلح هم حملاتشان را به همین مرکز که در بین محله ی المیدان و محله ی بستان پاشا واقع است، متمرکز کرده اند. البته در اطراف آن مرکز هم چندین ساختمان و مرکز دولتی دیگر قرار دارد و به همین جهت [یعنی به دلیل شدت مقاومت ارتش سوریه برای حفظ این منطقه]، گروه های مسلح نخواهند توانست به سادگی بر این منطقه (که شاهد درگیری های هر روزه است) تسلط پیدا کنند.

 

گروه های مسلح، حملاتشان به این منطقه را از دو محور تدارک دیده اند:

 

1-از سمت ساختمان دارالمعلمین و ساختمان های اطراف آن (که در بین آنها تعداد زیادی هم مدرسه وجود دارد)

 

2- از طریق راهی که محله ی بستان پاشا را به محله ی المیدان متصل می کند.

 

از طرف دیگر، ارتش سوریه بخشی از عملیاتش را بر میدان الجندول متمرکز کرده است (این میدان، حلب را به حاشیه ی شمال غربی شهر و از آنجا به ترکیه می رساند.) ارتش سوریه این میدان را زیر آتش گرفته است چرا که کمک رسانی های مختلف به گروه های مسلح از طریق همین میدان انجام می شود. کمک هایی که از ترکیه به حاشیه ی شمال غربی حلب آمده و از آنجا به این میدان می آید و از این میدان در به مسلحین در شهر می رسد.