به مناسبت شکار دومین پهپاد آمریکایی / گنبد پولادین بر فراز آسمان ایران

سرویس سیاسی بی باک؛ محمد امین ستاریان: به تماشای اخبار می نشینیم، گوینده ی خبر اعلام می کند یک پهپاد دیگر توسط نیروی دریای سپاه شکار شد! تقریباً پارسال یک چنین روزهایی بود که خبر شکار RQ-170 رسانه ای شد.

همین چند سال پیش بود که وقتی امریکا به افغانستان حمله کرد، حضرات لیبرال وطنی بر اثر شدت لرزش بدنشان، زلزله زده شدند و از چپ و راست بر طبل لزوم تنش زدایی کوبیدند و انقلابیون اصیل و در رأس آن رهبر فرزانه ی انقلاب را به دوری از ماجراجویی و مستقیم سرشاخ نشدن با گاو امریکا توصیه می کردند، اما این صفحه از تاریخ به زیبایی ورق خورد ...

در همان سال ها وقتی بحثی میان پا دو های جریان لیبرال کشور و دانشجویان و دانش آموزان حزب اللهی در می گرفت، لیبرال ها به تمسخر قوای نظامی ایران می پرداختند و از این دم می زدند که اگر بوش به ایران بیاید می خواهید با نیروی ایمان جلوی او را بگیرید؟ او شما را که نابود می کند، هیچ؛ ما هم به استقبال او می رویم!!!

اما بد نیست به وقایعی که طی چند سال اخیر و به مدیریت الهی امام خامنه ای در جغرافیای نظامی جهان رخ داده است، نگاهی بیندازیم. پیروزی حزب الله لبنان در جنگ 33 روزه، پیروزی مردم غزه در جنگ 22 روزه، دستگیری تفنگ دارهای دریایی انگلیس خبیث و رسوا شدن دولت این کشور، به دام انداختن پهپاد RQ-170، نفوذ پهپاد ایوب حزب الله لبنان در عمق مواضع اسرائیل، پیروزی جنگ 8 روزه ی غزه و به دام انداختن پهپاد اخیر؛ همه و همه نشان از تسلط مافوق تصور جمهوری اسلامی ایران بر جغرافیای نظامی جهان دارد.

چشم های جهانیان (اگر دچار خودفیلتری ناشی از مخاطب قرار گرفته شدن توسط رسانه های صهیونیستی نشده باشند) این حقایق واضح و مبرهن را می بینند و به قضاوت می نشینند که ارعاب جبهه ی استکبار مؤثرتر است یا قدرت نظام اسلامی؟

سؤالی اینجا مطرح است: آیا تکنولوژی نظامی ایران از امریکا (با این همه سابقه ی نظامی گری در دنیا و پیشرفت های علمی) قوی تر است؟

پاسخ این سؤال بسیار ساده است. به هیچ وجه نمی توان از میزان پیش رفت امریکا در ساخت تجهیزات نظامی چشم پوشی کرد اما آنچه موجب پیروزی جبهه ی اسلام در این رویارویی ها می گردد فقط مباحث تکنولوژیک و پیشرفت های علمی نیست. در عرصه های نظامی همه ی ما شاهد حضور و فعالیت های امثال شهید تهرانی مقدم ها هستیم. این افراد اسطوره هایی دست یافتنی در مدیریت به سبک «ان تنصروا الله ینصرکم» هستند که هنوز بسیاری از آنان همانند خود شهید مقدم قبل از شهادت، گمنام و بی ریا مشغول خدمت هستند. بر همه واضح است که قدرت نظامی امریکا بسیار قوی است، اما پشتوانه ی این قدرت فقط و فقط منابع مالی و مادی صهیونیست ها است و پشتوانه ی قدرت نظامی ایران (ولو علی الظاهر به پیشرفتگی قدرت نظامی امریکا نباشد) منبع لایزال قدرت یعنی خداوند متعال است که در بروز خود در ایمان جوانان حزب اللهی متجلی است.

با نگرش الهی به این موضوع، مواضع خمینی کبیر در آزادسازی خرمشهر منتج می شود که : «خرمشهر را خدا آزاد کرد!» که هم موجب نفی سبیل وساوس شیطانی برای رزمندگان و هم موجب شادی و غرور برای چشم انتظاران پیروزی های رزمندگان شد. اما اگر با نگاهی دیگر و نزدیک به نگاه مادی به موضوع پیروزی های نظامی ایران به امریکا بپردازیم، این حدس محتمل می شود که پیشرفت تکنولوژی شاید خود عامل شکست امریکا باشد!

برای توضیح بیشتر، یک مثال تاریخی از زمان جنگ تحمیلی مفید خواهد بود. وقتی فرانسه هواپیماهای سوپراتاندارد مجهز به موشک های اگزوست را به عراق به صورت تضمینی برای فلج کردن ناوگان صادرات نفت ایران از خلیج فارس واگذار کرد، رزمندگان در بحث های خود به دنبال راهکار مقابله با این هواپیما بودند. فرانسه ادعا داشت که سیستم این هواپیما به گونه ای است که سیگنال های شناورهای دشمن را شناسایی می کند و موشک را روی هدف قفل کرده و مورد اصابت قرار می دهد. اما نحوه ی مقابله ی رزمندگان اسلام با این تکنولوژی بسیار پیشرفته بسیار ساده بود. تعدادی شناور (با سیگنال مشابه شناور اصلی) به عنوان طعمه ی فریب در اطراف شناورهای اصلی در آب رها می شد و موشک بخت برگشته(!) هم هدف های مجازی را مورد هدف قرار می داد! این مثال علاوه بر ماهیت امداد غیبی که درون خود دارد، نشان از ضعف های فاحش در پیشرفته ترین تجهیزات نظامی دشمن دارد. این امر تا حدودی هم طبیعی است، وقتی پیشرفته کردن یک سلاح (که اغلب برای ایجاد جنگ روانی و ارعاب صورت می گیرد.) همیشه مدنظر کارشناسان طراح سلاح قرار گرفته باشد، آن ها را از بعضی خلل های ساده ای که ممکن است آن سلاح با آن خلل ها زمین گیر شود، غافل می سازد. اینگونه امور به علت آنکه تبلیغات دشمن در جهت نشان دادن عکس آن، بسیار فعالانه عمل می کند، شاید در ابتدای امرغیرقابل پذیرش باشد، ولی وقتی مثال تأییدی دیگری از همین جنگ 8 روزه ی غزه بیاید، علی القاعده باید مورد پذیرش قرار بگیرد.

در جنگ 8 روزه، سقف تکنولوژی نظامی مستکبرین جهانی در ناتو در ایجاد گنبد مثلاً آهنی (شما بخوانید آبکش حلبی!!!) به کار گرفته شد، اما موشک های گروه های مبارز فلسطین، که موشک های ساده ای به حساب می آیند، از این گنبد و از آبروی رژیم صهیونیستی چیزی باقی نگذاشت! در تناقض سادگی موشک های فلسطینی و پیشرفتگی گنبد آهنی اسرائیل، تنها امر محتمل، خلل های ناشی از تکنولوژی است. البته این بحث به معنی دست کم گرفتن دشمن نیست که یقیناً دشمن نخوابیده است و به دنبال دلایل ناکارآمدی سیستم گنبد آهنین خواهد گشت، اما مسأله ی اصلی اینجاست که جبهه ی حق بیدارتر از دشمن است و در آستین خود حربه هایی دارد که در وحشتناک ترین کابوس های دشمن هم نمی گنجد.