سخني با جعفريان درباره انتقاد از پناهيان

نگارنده در مقام دفاع از آقاي پناهيان نيست. همين قدر كفايت مي‌كنم كه ايشان خطيبي با ذوق هستند كه با نكته سنجي مخاطبان بسيار خود را در بزنگاه‌هاي حساس فتنه آلود خوب راهنمايي مي‌كنند. حقير نيز توفيق استفاده از همين سخنراني را داشتم.

 

در مقام تخطئه كامل از آقاي جعفريان نيز نيستم. همين‌قدر كفايت مي‌كنم كه تلاش پرثمر ايشان براي تصحيح و احياي متون تاريخي شايان تقدير و براي حقير نيز محل توجه و استفاده فراوان بوده است.

 

نمي‌خواهم بگويم كه انتقاد آقاي جعفريان از آقاي پناهيان نه به سبب تاكيد او بر «نزديكي ظهور» كه به دليل «نقد هوشمندانه» وي به جريان فتنه و تداوم رويكرد سازش‌كارانه آنان است. من قصد نيت‌خواني از لابلاي جملات معترضه آقاي جعفريان را ندارم. اما حسن ظن كمابيش تأسف‌بار آقاي جعفريان با همين جريان سازش‌كار و فتنه‌انگيز را در سال 88 هم ناديده نمي‌گيرم. در حالي كه با اشراف نسبي آقاي جعفريان به تاريخ اميدوار بودم آن بزرگوار در جبهه بصيرت پيشه‌گان، همسنگر آقاي پناهيان مي‌بود و چنانكه اين با بيان خويش، او هم با قلم خود، به روشنگري مي‌پرداخت.

 

البته هشدار آقاي جعفريان، نسبت به احتمال سوء استفاده احتمالي «باب» ها از مساله ظهور محل تأمل است. اما اين امر چه قرابتي با انتظار وقوع زودتر فرج حضرت ولي الله الاعظم دارد؟! آيا غير از اين است كه نوع بشر به سوي ظهور گام بر مي‌دارد و ما به آن واقعه نزديك تر شده‌ايم! اين مثل آن است كه بگوئيم تاكيد بر ظهور انبياء عظام، موجب گرديد پيامبران دروغين هم كسب و كاري براي خود به راه اندازند! تأكيد و تمنا براي تعجيل در فرج، جاي خود دارد و هوشياري در قبال فتنه‌ها و انحرافات احتمالي هم لازم است. همان‌قدر كه بايد شوق انتظار داشته باشيم بايد در برابر انحرافات و فتنه‌ها هوشيار باشيم و در حالي كه در فتنه 88 برادر محقق و تاريخ شناسمان آقاي جعفريان را ناهوشيار ديديم.

 

شايد غفلت از «فلسفه تاريخ تشيع» و اهتمام صرف به «مفاد تاريخ» آقاي جعفريان عزيز را تطور و صيرورت تاريخ غافل ساخته باشد و اگر چنين است، به آن بزرگوار توصيه مي‌كنم يكبار ديگر آثار استاد شهيد مرتضي مطهري را در خصوص فلسفه تاريخ مطالعه بفرمايند.

 

به رغم اين تعرض، نگارنده اميدوار است بيش از اين توفيق ارج‌نهادن بر زحمات آقاي جعفريان را در خصوص تاريخ داشته باشد اما مباد كه مطالعه صرف تاريخ ايشان را از زواياي پنهان فتنه‌هاي امروز بازدارد و خداي نكرده همين بازداشت، ايشان را هم‌راي كساني قرار دهد كه در انتظار برانگيختن فتنه‌هاي ديگرند.

 

از فرصت همين گفتگوي مكتوب، استفاده مي‌كنم و از آن بزرگوار كه مسئوليت مديريت كتابخانه و مركز اسناد مجلس شوراي اسلامي را برعهده دارد، تقاضايي دارم. آقاي جعفريان در لابه‌لاي تعرض خود به آقاي پناهيان از «علي محمد باب» سخن گفته‌اند، به همين بهانه از ايشان مي‌خواهم گزارشي از وضعيت «توبه نامه باب» و «گزارش مظفر بقائي از قتل افشار طوس» ارائه فرمايند. اين گزارش مي‌تواند زواياي پنهان دو رويداد مهم تاريخي توطئه استعمار «براي درهم شكستن وحدت اعتقادي در ايران» و «براندازي دولت مصدق» را آشكارتر ‌سازد.

 

گويا اين موارد، در صندوق امانات مجلس بوده‌اند. صندوقي كه سالها بازگشائي نشد و در سالهاي اخير و پس از مجلس ششم، اخبار و شايعاتي درباره گم شدن اين اسناد منتشر شد. احتمالا اين امر مصادف بود با ايامي كه كتابهائي از كتابخانه مجلس حسب گزارش‌هاي آقاي «محمد محمد رضايي» نماينده وقت بيجار، مفقود گرديد.

 

براي آقاي جعفريان و پناهيان توفيق روزافزون را از خداوند متعال خواستارم.