«توقع غرب از تحريم ها اشتباه است.
آمريكا و انگليس شهرت بدي در ايران دارند».
روزنامه آلماني دي سايت با بيان اين مطلب تصريح كرد كه تحريم ها نقطه قوت براي
ايران است و نه نقطه ضعف براي اين كشور. دي سايت در گزارشي نوشت: «تاكنون هر وقت
پرسيده ايم چگونه مي توان حكومت ايران را در مناقشه هسته اي وادار به كوتاه آمدن
كرد، پاسخ داده شده كه «با فشار هرچه بيشتر». اما بايد گفت ايران با فشارها كوتاه
نيامده است. جمهوري اسلامي سرسخت است و تحريم ها نقطه ضعف حساب نمي شود.
اين روزنامه تصريح كرد: غرب در سياست تحريم، بنا را بر اين مي گذارد كه تنگناي شديد
اقتصادي ايران، زماني به اعتراض منجر خواهد شد كه يا تغيير سياست حكومت اين كشور را
به دنبال خواهد داشت يا حتي به سقوطش ختم مي شود. اين اما محتمل نيست. زيرا براي
اين كار مردم ايران بايد دريابند كه وخامت روزافزون اوضاع به سياست حكومت مربوط
است. يا به ديگر سخن «غرب زندگي را بر ما دشوار مي سازد تا گريبان خود را از دست
اين حكومت رها كنيم!» اما كدام ايراني چنين چيزي را باور خواهد كرد؟ كمتر كسي! زيرا
اينگونه نيست كه- حتي در بين مخالفان حكومت- غرب حسن شهرت داشته باشد. چرا كه
كشورهاي غربي بيش از حد در امور داخلي ايران دخالت كرده اند. سقوط دولت قانوني محمد
مصدق در سال 1953 كه به تحريك آمريكا و انگليس انجام شد تنها معروف ترين نمونه از
موارد متعدد است.
اين روزنامه اضافه كرد: به اعتبار اين كارنامه تلخ غرب، آسان است كه سياست تحريم
غرب را ادامه سياست استعماري و امپرياليستي ارزيابي كرد. تحريم هاي اقتصادي براي
خواسته غرب سلاح كندي است.
دي سايت در عين حال خواستار استفاده از حربه حقوق بشر عليه ايران توسط غرب شده اما
به اين نكته مهم توجه نكرده كه به تصريح و اعتراف اين روزنامه، مردم ايران نسبت به
رژيم هاي زورگوي غربي بدگمان و متنفر هستند و نه صرفاً به حربه هاي آنها. در حوزه
حقوق بشر نيز، رژيم هاي غربي كارنامه سياهي دارند و ادعاي حمايت آنها از حقوق بشر
مسموع نيست.