بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
دلایل متعددی جنگ اخیر را از جنگ ۲۲ روزه متمایز می‌کند که موج بیداری اسلامی و افزایش توان موشکی مقاومت در چارچوب راهبرد جنگ نامتقارن، از آن جمله‌اند.
به گزارش 598 به نقل از فارس، ارتش صهیونیستی از روز چهارشنبه، 24 آبان ماه جاری، بار دیگر نوار غزه را آماج حملات هوایی خود قرار داده و برخی منابع هم از احتمال آغاز یک نبرد زمینی علیه فلسطینان ساکن نوار غزه خبر می‌دهند.
یکی از سخنگویان ارتش صهیونیستی به بی‌بی‌سی گفته است که این رژیم آن‌قدر به عملیات خود علیه غزه ادامه می‌دهد تا آسایش 3 میلیون صهیونیست ساکن مناطق جنوبی فلسطین اشغالی تامین شود. از سوی دیگر، نیویورک‌تایمز هدف اصلی اسرائیل از حمله به غزه را بازدارندگی دانسته است.
برخی تحلیلگران، هدف اصلی اسرائیل از حمله به نوار غزه را شاخ و شانه کشیدن برای اوباما پس از پیروزی وی در دومین انتخابات ریاست‌جمهوری می‌دانند. اوباما به شدت دنبال آن بود که با همکاری مصر مرسی، بین حماس و اسرائیل نوعی آتش‌بس پایدار برقرار کند. حماس شاخه اخوان‌المسلمین در فلسطین محسوب می‌شود و مرسی نیز عضو اخوان است و بدیهی است که امروز بین حماس و مصر رابطه‌ای بهتر از دوران مبارک برقرار باشد. اوباما به دنبال آن بود که با استفاده از دوستی مرسی با حماس، نوعی آتش‌بس مطمئن‌تر از آتش‌بس‌های شکننده پیشین به‌وجود آورد اما اسرائیل با ترور فرمانده نظامی حماس، هر تلاشی را در این زمینه نقش بر آب کرد.
هرچند جنایاتی که اسرائیل این بار در غزه انجام می‌دهد هم تقریبا شبیه به جنایاتی است که در جنگ 22 روزه انجام شده بود اما این جنگ، به سه دلیل تفاوت عمده‌ای با جنگ 22 روزه دارد: افزایش توانمندی موشکی مقاومت، موج بیداری اسلامی و انتخابات آتی اسرائیل.
توانایی رشد یافته موشک‌های مقاومت
مقاومت اسلامی فلسطین در توانایی موشکی رشد به‌سزایی نسبت به جنگ 22 روزه پیدا کرده است. فرستادن امواج موشک بر سر متجاوز، یکی از تاکتیک‌های اثربخش در جنگ نامتقارن است. جنبش حماس فاقد توانایی کلاسیک لازم برای تقابل با ارتش تا بن دندان مسلح اسرائیل است اما از سال 2006 تاکنون، توانسته است توانایی خود را در جنگ نامتقارن افزایش دهد تا ارتش و جامعه اسرائیل را دقیقا در نقطه پاشنه آشیل هدف قرار دهد.
سازمان‌های اطلاعاتی اسرائیل نسبت به این افزایش توان موشکی بی‌اطلاع نبودند و احتمالا دو هدف را در این درگیری دنبال می‌کنند: اولا، شناخت میزان توانایی موشکی مقاومت و ثانیا، نابود کردن آن تا سرحد امکان.
مقاومت که اکنون به موشک‌های فجر 5 مسلح شده است، برای اولین بار پس از سال 1991 و حملات عراق به اسرائیل، صدای آژیر قرمز را در تل‌آویو، مرکز رژیم صهیونیستی طنین‌انداز کرد و موجی از وحشت را در سرزمین‌های اشغالی به‌وجود آورد. در مقابل، ارتش صهیونیستی نیز تلاش کرده است انبارهای موشکی حماس را هدف قرار دهد.
البته به نظر نمی‌رسد با توجه به اینکه تنها چند روز از جنگ غزه گذشته است، مقاومت هرآنچه در چنته دارد را برای سران صهیونیست رو کرده باشد. این در حالی است که سامانه ضد موشکی گنبد آهنین در بیش از نیمی از موارد در هدف قرار دادن موشک‌های مقاومت ناکام مانده است.
بنابراین، تست توان نظامی مقاومت نتیجه‌ای جز افزایش وحشت در سرزمین‌های اشغالی نداشته است. از این پس، هرگاه نام حماس در رسانه‌های اسرائیل به زبان آورده شود، خاطره آژیر قرمز برای شهروندان صهیونیست زنده می‌شود.
بیداری اسلامی و افکار عمومی منطقه
یکی از تفاوت‌های جدی این دور از نبردها با جنگ 22 روزه، تفاوت در افکار عمومی منطقه است. افکار عمومی منطقه خاورمیانه به‌شدت تحت تاثیر بیداری اسلامی و انقلاب‌های ناشی از آن است. در مصر که در جنگ 22 روزه متحد اسرائیل بود، اکنون دولتی در راس کار است که روز دوم جنگ، نخست‌وزیر خود را برای هم‌دردی با فلسطینیان به غزه اعزام کرده است.
روز بعد از آن، وزیر خارجه تونس، خاستگاه انقلاب‌های عربی عازم غزه شد تا در کنار فلسطینیان قرار گیرد. اکنون صهیونیست‌ها به خوبی با همان چیزی مواجه شده‌اند که از آن در هراس بودند: «محاصره شدن در نفرت مردم منطقه».
آنچه صهیونیست‌ها پس از این تجاوز در افکار عمومی منطقه دیدند را اگر یک فاجعه بنامیم، بیراه نرفته‌ایم. افکار عمومی خاورمیانه تقریبا به طور کامل در برابر اسرائیل قرار گرفته است. از سوی دیگر حتی رسانه‌های جریان غالب عربی چون العربیه و الجزیره نیز سعی کرده‌اند از افکار عمومی اعراب عقب نمانند و سعی می‌کنند خود را حامی مردم فلطین نشان دهند.
انتخابات اسرائیل
انتخابات اسرائیل قرار است در ماه ژانویه برگزار شود و نتانیاهو قصد دارد در این انتخابات به عنوان یک فاتح در جنگ شرکت کند. از سوی دیگر، شاید ایهود باراک، وزیر دفاع و رقیب وی در انتخابات نیز بخواهد این پیروزی را به نام خود تمام کند.
اما اگر این جنگ فاقد یک پیروزی برای اسرائیل باشد، موقعیت باراک و نتانیاهو به همان روزی می‌افتد که موقعیت اولمرت و لیونی پس از جنگ 22 روزه افتاد. به عبارت دیگر، نتانیاهو اگر در این جنگ بازنده نام بگیرد، مهم‌ترین تصویری که شهروندان صهیونیست از وی در انتخابات آتی خواهند داشت، تصویر وحشت همراه با آژیر قرمز خواهد بود و سخت است که چنین تصویری با اقبال روبرو شود.
هرچند همچنان پیروزی نتانیاهو در انتخابات آتی محتمل‌تر است اما ممکن است همین جنگ، آن پیروزی را به شکستی سخت بدل کند. در چنین صورتی نتانیاهو خود را هرگز به خاطر حمله به غزه نخواهد بخشید.
اخبار ویژه
سکوت اصلاحطلبان
پشت پرده و واقعیت سفر پزشکیان به مصر چیست؟
عضو کمیسیون فرهنگی: مصوبهای از شعام درباره حجاب به مجلس نرسیده است؛
نظرات بینندگان
جدیدترین اخبار پربازدید ها
پر طرفدار ترین ها
