به گزارش 598 به نقل از فارس، يکي از راههاي پيشگيري از HIV/AIDS
وجود برنامههاي تشخيصي آلودگي به اين ويروس در جمعيتهاي در معرض بيشترين
خطر است.
اين آمار بر اساس تحقيقات و مطالعات زنان تنفروش تهران طي 12 ماه که آزمايش HIV دادند صورت پذيرفته است.
يکي از شاخصهاي مربوط به برنامههاي ملي پايش اعلاميه مصوب اجلاس ويژه
مجمع عمومي سازمان ملل متحد در زمينه HIV/AIDS و کنترل آن است که همه
کشورها متعهد به تعيين و گزارش آن هستند.
مطالعه مذکور نيز توصيفي- تحليلي با مشارکت 128 نفر از زنان تنفروش تهران
انجام گرفته است. اين تحقيق شامل روش نمونهگيري ترکيبي از نمونههاي در
دسترس کنار خيابانها، مراجعان به مراکز گذري کاهش آسيبهاي اجتماعي DIC و
کلينيکهاي رفتاري يا مثلثي، معرفي توسط مردان جوان و معرفي توسط تنفروشان
به روش RDS صورت پذيرفته است.
دادههاي اين تحقيق به وسيله مصاحبه توسط افراد آموزش ديده جمعآوري شده
است و در يک فرم اطلاعاتي بينام و بدون هيچگونه علامت شناسايي ثبت شده
است و در اين راستا سؤالهايي از جمله آيا تاکنون براي ويروس ايدز آزمايش
شدهايد؟ آيا از نتيجه آن اطلاع داريد؟ يا علل عدم انجام آزمايش چيست؟ از
اين افراد پرسيده شده است.
يافتههاي اين مطالعه حاکي از آن است که بر اساس يافتههاي اين تحقيق
ميانگين سن تنفروشان 19 تا 41 سال بوده است. از نظر تحصيلات نيز 10 درصد
ابتدايي، 38 درصد راهنمايي، 20 درصد دبيرستان و 30 درصد ديپلم و بالاتر از
ديپلم بودند و در نهايت 9/42 درصد نيز هرگز ازدواج نکرده بودند.
بر اساس سؤال دوم يعني آيا تاکنون براي ويروس ايدز آزمايش شدهايد و نتيجه
آن را ميدانيد؟ تنها 32 نفر «25 درصد» در طول يکسال آزمايش HIV داده بودند
و 30 نفر از آنها نتيجه آن را ميدانستند. 5 نفر نيز در انتقال خون، 3 نفر
از طريق مراکز گذري و يک نفر در آزمايشگاه نزديک محل سکونت آزمايش داده
بود و محل آزمايش يک نفر ديگر نيز نامشخص بود.
بر اساس سوال سوم يعني در مورد علل عدم انجام آزمايش پاسخهاي از جمله
نگراني از افشاي نتايج 35 نفر «5/36» درصد، لزومي نميبينم 35 نفر «5/36»
درصد، قيمت بالا 11 نفر «5/11» درصد، عدم آگاهي 9 نفر «4/9درصد» و 6 نفر
ترس از مثبت بودن آزمايش خود را عنوان کردند.
نتايج اين مطالعه نشان ميدهد که با وجود اينکه اکثريت تنفروشان خود را در
معرض خطر آلودگي ميبينند ولي انجام آزمايش HIV توسط آنها پايين است و با
توجه به علل عدم انجام اين آزمايش توصيه ميشود برنامههاي آموزش جامعه
براي گروههاي آسيبپذير در کشور اجرا شود.
اين پژوهش توسط علياصغر کلاهي و محمدرضا سهرابي از گروه پزشکي اجتماعي دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي صورت پذيرفته است.