رجانیوز: اگر به تقویم
روی دیوار یا روی میزتان نگاه کنید، متوجه میشوید امروز ششم آبان ماه است؛
روزی که دقیقا 10 سال پیش، رهبر انقلاب در یک نامه، مانیفست و خط مشی جنبش
دانشجویی را مشخص کردند و ضمن انتقاد از برقراری مسابقه رفاهطلبی در میان
مسئولان کشور، "عدالتخواهی" را اصل انتظار مردم از دانشجویان عنوان
کردند.
پيام مقام معظم رهبري به جنبش دانشجويي
براي پيگيري عدالت، نقطه عطف تغيير در گفتمان عمومي حاكم بر كشور و نقطه
عطف حركت جريان دانشجويي اسلامگرا بود و اين پيام با گشودن راهي جديد در
زمان سيطره غربگرايي و سيطره نگاههاي تقليل يافته به دين و نگاههاي انجمن
حجتيهاي در محافل مذهبي، فضايي جديد را ايجاد كرد و برخي كليشههاي عادي
جريان اسلامگرا را شكست.
با وجود گذشت یک دهه از انتشار این پیام،
محتوای آن همچنان زنده و مهمترين راهنماي حركت جمعي جريان اسلامگرا و جنبش
دانشجويي است. گفتمان عدالت با راهنمايي مقام عظماي ولايت و بلند شدن پرچم
عدالت به وسيله جوانان مسلمان دانشگاهي بر كشور ما حاكم شد، اما اين
گفتمان محدود در شخص يا گروه خاصي نيست و ادامه آن مستلزم عميق شدن در مورد
بيعدالتيها و مفاسد ساختاري است.
بررسی تحلیلی پیام رهبر انقلاب مشخص
میکند که جنبش دانشجويي مسلمان بايد به فكر حل معضلات فكري مقابل تحقق
گفتمان عدالت در ساختارهاي حاكميت باشد و دانشجويان مسلمان بايد با هدف
قراردادن عدالت و با پرهيز از ماندن در مصداقها به اصلاح ساختارهايي
بپردازد كه به بازتوليد مفاسد در كشور دامن ميزند.
متن پیام مقام معظم رهبری در 6 آبان
1381 خطاب به به دومین همایش سراسری «جنبش دانشجویی؛ گذشته، حال،
آینده» به شرح زیر است:
بسماللهالرحمنالرحیم
جوانان و دانشجویان عزیز
در این گردهمائی دانشجویی
مجموعههای متعددی از دانشجویان شركت كردهاند. این نقطهی روشن
دیگری است كه جذابیت طبیعی گردهماییهای دانشجویی را مضاعف
میسازد.
دانشجوی متعهد و آگاه از پیش از
انقلاب تاكنون همواره در جستجوی مهمترین مسائل جاری كشور بوده
است. او با انگیزهی آگاهی و نشاطی كه لازمهی محیطهای دانشجویی
است در پی آن است كه آرمانهای والا و تعهدآور خود را در پیگیری این
گونه مسائل جستجو كند و در راه تحقق آن گام نهد. این نیز خصوصیت
طبیعی دیگری برای محیطهای دانشجویی است.
امروز سرآغاز فهرست بلند مسائل كشور
مسئلهی عدالت است. دانشجوی جوان اگرچه خود برخاسته از قشرهای
مستضعف جامعه هم نباشد، به عدالت اجتماعی و پر كردن شكافهای
طبقاتی به چشم یك آرزوی بزرگ و بیبدیل مینگرد.
این احساس و انگیزه در دانشجو پر
ارج و مبارك است و میتواند پایهی قضاوتها و برنامههای عملی او
برای حال و آینده باشد. اگر عدالت ــ عدالت واقعی و ملموس و نه فقط
سخن گفتن از عدالت ــ آرزو و آرمان و هدف برنامهریزیهاست، پس
باید هر پدیدهی ضدعدالت در واقعیات كشور مورد سؤال قرار گیرد.
مسابقهی رفاه میان مسؤولان،
بیاعتنایی به گسترش شكاف طبقاتی در ذهن و عمل برنامهریزان،
ثروتهای سربرآورده در دستانی كه تا چندی پیش تهی بودند، هزینه
كردن اموال عمومی در اقدامهای بدون اولویت، و به طریق اولی در
كارهای صرفا تشریفاتی، میدان دادن به عناصری كه زرنگی و پررویی
آنان همهی گلوگاههای اقتصادی را به روی آنان میگشاید، و خلاصه
پدیدهی بسیار خطرناك انبوه شدن ثروت در دست كسانی كه آمادگی
دارند آنرا هزینهی كسب قدرت سیاسی كنند و البته با تكیه بر آن
قدرت سیاسی اضعاف آنچه را هزینه كردهاند گرد میآورند.
اینها و امثال آن نقطههای استفهام
برانگیزیست كه هر جوان معتقد به عدل اسلامی ذهن و دل خود را به
آن متوجه مییابد و از كسانی كه مظنون به چنین تخلفاتی شناخته
میشوند پاسخ میطلبد و همچنین در كنار آن از دولت و مجلس و دستگاه
قضایی عملكرد قاطعانه برای ریشهكن كردن این فسادها را مطالبه
میكند.
امروز این مهمترین و مطرحترین
مسئلهی كشور ماست و نسل جوان دانشجوی متعهد و مؤمن نمیتواند نسبت
به آن بیتفاوت بماند.
توفیقات همگان را از خداوند متعال خواستارم.
والسلام علیكم و رحمه الله
سیدعلی خامنهای