نقش کنگره آمریکا در تایید حمله به ایران

به گزارش زلال نیوز ، اندیشکده شورای روابط خارجی در مقاله‌ای به نوشته «جفری ایچ. اسمیت» مشاور عالی سیا در زمان دولت کلینتون و «جان بی. بلینگر» مشاور قانونی شورای امنیت ملی و مشاور قانونی وزارت امور خارجه در زمان دولت جورج دابلیو بوش نوشت: هم اوباما و هم میت رومنی اظهار داشته‌اند که به حمله نظامی به ایران فکر می‌کنند. اما آیا حمله به ایالات متحده تحت قوانین داخلی و بین المللی قانونی خواهد بود؟ بدون داشتن مجوز سازمان ملل احتمال دارد ملت‌های بسیاری از جمله برخی از هم پیمانان مان تصور کنند که پیشدستی در حمله باعث نقض قوانین بین المللی می‌شود. مجلس باید به بررسی همه جنبه‌های این جنگ بپردازد.


■ هم اوباما و هم میت رومنی اظهار داشته‌اند که به حمله نظامی به ایران فکر می‌کنند■


باز هم این سوال در صفحه اول روزنامه‌ها به چشم می‌خورد که آیا باید برای متوقف کردن ایران در ساخت تسلیحات هسته‌ای، یا حداقل تاخیر در انجام این کار، از نیروی نظامی استفاده شود یا نه. هم اوباما و هم میت رومنی اظهار داشته‌اند که به حمله نظامی به ایران فکر می‌کنند. طبق گزارش‌های رسانه‌ها، برنامه ریزی لازم برای این کار انجام شده و گزینه‌های نظامی «کاملاً آماده» هستند.


■ قانونی بودن حمله ایالات متحده به ایران مسئله مهمی است■


اما تا کنون هیچ بحثی در این مورد مطرح نشده که آیا حمله ایالات متحده تحت قوانین داخلی و بین المللی قانونی خواهد بود؟ این مسئله باید در اولویت قرار گیرد. قانون به ویژه در مورد مسائل مربوط به جنگ و صلح مبحث بسیار مهمی است.

ایالات متحده مدت زمان زیادی تحت قوانین بین المللی این حق را حفظ کرده است که اقدامات یک جانبه و انحصاری برای جلوگیری از حمله به این کشور انجام دهد. برای مثال، ما هرگز با سیاست «عدم استفاده اولیه» برای تسلیحات هسته‌ای مان موافقت نکرده ایم.


■ بر اساس قوانین سازمان ملل، کشورهای عضو ممکن است بر علیه کشور دیگر از نیروی نظامی استفاده کنند به شرط این که از سوی شورای امنیت سازمان ملل، مجاز به انجام این کار باشد یا در حالت دفاع از خود در برابر «حمله نظامی» قرار داشته باشد■


به هر حال، روسای جمهوری که عملیات نظامی را فرماندهی می‌کنند عموماً نشان داده‌اند که تحت قوانین بین المللی مجاز به انجام این کار هستند. بر اساس منش و قوانین سازمان ملل، کشورهای عضو ممکن است بر علیه کشور دیگر از نیروی نظامی استفاده کنند به شرط این که از سوی شورای امنیت سازمان ملل، مجاز به انجام این کار باشد یا در حالت دفاع از خود در برابر «حمله نظامی» قرار داشته باشد (که بیشتر حقوقدانان بین المللی بر این مسئله اتفاق نظر دارند که این مسئله شامل تهدید به انجام چنین حمله‌ای هم می‌شود) . پس از حملات 11 سپتامبر، رئیس جمهور جورج دابلیو. بوش بر حق دفاع از خود و رای شورای امنیت تکیه کرد تا به افغانستان حمله کند. او به تصمیمات شورای امنیت در سال 1990 به عنوان منبعی برای کسب اختیار برای حمله به عراق در سال 2003 استناد کرد. اوباما بر منطق دفاع از خود (یا موافقت کشور درگیر) تکیه کرده است تا با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین به پاکستان، سومالی و یمن حملاتی را ترتیب دهد. شورای امنیت استفاده از نیروی نظامی بر علیه لیبی را در سال 2011 مجاز اعلام کرد.


■ بدون داشتن مجوز سازمان ملل احتمال دارد ملت‌های بسیاری از جمله برخی از هم پیمانان مان تصور کنند که پیشدستی در حمله باعث نقض قوانین بین المللی می‌شود■


به طور ایده آل هر گونه حمله نظامی بر علیه ایران نیز به وسیله سازمان ملل مجاز اعلام خواهد شد. اما رای شورای امنیت احتمالاً تحت تاثیر رای روسیه و چین نیز خواهد بود. برای انجام اقدامات یک جانبه ایالات متحده باید استدلال کند که حمله به ایران به عنوان یک عمل دفاع از خود قابل انتظار توجیه شده بود زیرا تهدید ایرانی که سلاح هسته‌ای دارد به حدی زیاد است که نمی‌توان آن قدر صبر کرد که حمله به امری ضروری بدل شود. اما بدون داشتن مجوز سازمان ملل احتمال دارد ملت‌های بسیاری از جمله برخی از هم پیمانان مان تصور کنند که پیشدستی در حمله باعث بی توجهی به قوانین بین المللی می‌شود، همان طور که آن‌ها فکر می‌کردند که حمله ایالات متحده به عراق، (با وجود تصمیمات قبلی شورای امنیت) قوانین بین المللی را نقض کرده است.


■ رئیس جمهور باید با احترام به قوانین ایالات متحده، یا بر مجوز صادر شده از سوی مجلس یا بر اختیارات خود بر اساس قانون اساسی تکیه کند■


رئیس جمهور باید به عنوان فرمانده کل قوا با احترام به قوانین ایالات متحده، یا بر مجوز صادر شده از سوی مجلس یا بر اختیارات خود بر اساس قانون اساسی تکیه کند. گرچه تصمیمات در مورد قدرت در جنگ سال 1973 حاکی از این است که رئیس جمهور ملزم است در صورت عدم دریافت تایید مجلس، استفاده از نیروهای نظامی ایالات متحده را در عرض 60 تا 90 روز متوقف کند، روسای جمهور برگزیده شده از هر دو حزب تطابق این تصمیم با قانون اساسی را زیر سوال برده و بدون داشتن حکم تایید از سوی مجلس برای مدت زمان‌های طولانی تری از نیروهای نظامی استفاده کردند.


بوش به دنبال دریافت اختیارات خاصی از سوی مجلس برای استفاده از نیروی نظامی علیه افغانستان در سال 2001 و علیه عراق در سال 2003 بود و این اختیارت را نیز کسب کرد. پس از آن، بیل کلینتون برای فرماندهی مبارزات برای بمباران کوزوو در سال 1999 تنها از قدرت قانونی خود استفاده کرد. اوباما بر اختیارات از سوی مجلس تکیه کرد تا به استفاده از نیروهای نظامی بر علیه القاعده و طالبان ادامه دهد، اما برای بمباران لیبی در سال 2011 فقط از قدرت قانونی خود استفاده کرد.


■ اگر رئیس جمهور ابتدا به دنبال دریافت تاییدیه مجلس بود، مبنای سیاسی و قانونی قوی تری برای این کار فراهم کرده بود■


رئیس جمهور می‌توانست به طور منطقی استدلال کند که او برای استفاده از نیروهای نظامی بدون دریافت اجازه از سوی مجلس برای این کار اختیارات قانونی دارد زیرا ایران هسته‌ای تهدیدی جدی برای ایالات متحده خواهد بود. اما اگر ابتدا به دنبال دریافت تاییدیه قوه قانونگذار بود، مبنای سیاسی و قانونی قوی تری برای این کار فراهم کرده بود. با این حال که اگر رئیس جمهور این کار خود را به صورت یک جانبه آغاز کرده بود، بسیاری از اعضای کنگره مخالفتی ایراد نمی‌کردند، قانون اساسی این مسئولیت را به مجلس محول می‌کند که «موافقت خود را با جنگ اعلام کند» .


■ مجلس باید جلسات تبادل اندیشه‌ای برگزار کند تا به مفاهیم و معانی ضمنی حمله بپردازد■


تایید مجلس مهم است. حمله نظامی بر تجهیزات هسته‌ای ایران ممکن است نیازمند چندین حمله ناگهانی در طی چند روز باشد و مطمئناً ایران این کار را به عنوان شروع جنگ تلقی خواهد کرد. مانند همه عملیات‌های نظامی، نتیجه کار قطعی نیست و عاقبت آن تحت کنترل ما نخواهد بود. مجلس باید جلسات تبادل اندیشه‌ای برگزار کند تا به مفاهیم و معانی ضمنی حمله بپردازد – که احتمالاً شامل دامن زدن بر حملات تروریستی بر علیه ایالات متحده، جنگ منطقه‌ای گسترده‌تر و آسیب زدن به اقتصاد ایالات متحده می‌شود – و همین طور هزینه‌های حاصل از این حمله و نحوه تامین مالی آن‌ها نیز باید بررسی شود. تعهد آشکار مجلس اختیار و قدرت برای استفاده از نیروی نظامی بر علیه ایران را فراهم می‌کند مگر این که ایران الزامات خاصی را برآورده کند تا به همه ما نشان دهد که مانع اقدامات تهران برای ایجاد سلاح‌های هسته‌ای شده است.


■ آن‌ها باید توضیح دهند که استفاده از نیروی نظامی بر علیه ایران چگونه بر اساس قوانین بین المللی و تحت چه شرایطی توجیه پذیر خواهد بود ■


تهدید تحمیل شده به وسیله پیگیری جدی ایران از سلاح هسته‌ای خطرناک است. اوباما و رومنی درست می‌گویند که ایالات متحده آماده است تا برای دفاع از ملتش در برابر این تهدید از نیروی نظامی استفاده کند، البته پس از این که از بعد از استفاده از سایر ابزارها این کار ضروری بنماید. اما هر دوی این افراد باید مبنای قانونی آشکار و مشخصی برای حمله نظامی ارائه دهند. آن‌ها باید آشکارا در پی اختیارات خاصی از سوی مجلس باشند تا تکیه گاهی برای قدرت قانونی رئیس جمهور برای دفاع از ایالات متحده باشد. هم چنین آن‌ها باید توضیح دهند که استفاده از نیروی نظامی بر علیه ایران چگونه بر اساس قوانین بین المللی و تحت چه شرایطی توجیه پذیر خواهد بود.