به روز شده در : ۰۳ دی ۱۴۰۳ - ۰۷:۳۱

کد خبر: ۸۷۳۰۲

زمان انتشار: ۰۹:۵۲ ۳۰ مهر ۱۳۹۱

رژیم صهیونیستی چگونه به بمب هسته ای دست پیدا کرد؟

رفتار رژیم صهیونیستی با متحد شماره یک خود یعنی آمریکا چگونه بوده است؟ از عملیات سرقت هسته ای نومک و قربانیان آن چه می دانید؟ برای بازخوانی پرونده سرقت هسته ای اسرائیل از آمریکا با گزارش ویژه مشرق همراه شوید...

مشرق: "در اینجا مایلم پندى خیرخواهانه به سیاستمداران آمریکائى که تاکنون همواره به عنوان مدافع و پشتیبان رژیم صهیونیستى در صحنه حاضر شده‌اند، بدهم: این رژیم تاکنون براى شما دردسرهاى بیشمار داشته است؛ چهره‌ى شما را در میان ملتهاى منطقه، منفور و شما را در چشم آنان شریک جنایات صهیونیستهاى غاصب معرفى کرده است؛ هزینه‌هاى مادى و معنوى که در طول سالهاى متمادى از این رهگذر به دولت و ملت آمریکا تحمیل شده است، سرسام‌آور است؛ و احتمالاً در آینده اگر همین روش ادامه یابد، هزینه‌هاى شما سنگین‌تر هم خواهد شد. بیائید به پیشنهاد جمهورى اسلامى درباره‌ى همه‌پرسى بیندیشید و با تصمیمى شجاعانه، خود را از گره ناگشودنى کنونى نجات دهید. بى‌شک مردم منطقه و همه‌ى آزاداندیشان گیتى از این اقدام استقبال خواهند کرد." (رهبر انقلاب)

رهبر انقلاب خطاب به دولتمردان آمریکا: "...این رژیم تا کنون برای شما دردسرهای بیشماری داشته است..."

پرونده هسته ای شدن اسرائیل از جمله فجایعی است که این رژیم غاصب با سرقت هسته ای از اولین حامی و دوست خود، آمریکا، فاجعه ای انسانی - زیست محیطی را رقم زد. هسته ای شدن اسرائیل به قیمت آلودگی یک منطقه وسیع در آمریکا، مرگ 600 نفر و بیماری بیش از 3000 نفر تمام شد. هزینه ای که این بار نیز مردم آمریکا و دولت آن را پرداختند و همه را به سکوت وا داشتند. هر روز از تعداد این بیماران کاسته شده و بر 600 قربانی حادثه نومک اضافه می شود.

در قسمت اول گزارش اسرائیل چگونه با دوستان خود رفتار می کند؟ که به موضوع حمله رژیم صهیونیستی به ناو آمریکایی لیبرتی اختصاص داشت در این گزارش به بازخوانی پرونده سرقت هسته ای اسرائیل از تاسیسات نومک آمریکا خواهیم پرداخت.

معبد سوم؛ اسم رمز هسته ای شدن اسرائیل

دستیابی به سلاح کشتار جمعی و هسته ای در مقطعی از تاریخ رژیم جعلی اسرائیل، از اولویت های اصلی امنیتی این رژیم بود. در اسناد موساد و برخی کشورهای دیگر که بعدها منتشر شد، عملیاتی با اسم رمز "معبد سوم" برای دستیابی به این هدف طراحی شد. معبد سوم اشاره به حادثه تاریخی تخریب دو معبد یهودیان دارد که یکی در زمان سلیمان نبی (ع) ساخته شده و با حمله بخت النصر ویران شد. معبد دوم در زمان تولد حضرت مسیح (ع) ساخته شد که در حمله یهودیان به رومی ها، دولت روم این معبد را نابود کرد. صهیونیست ها معتقد بودند این معبد باید بار دیگر احیا شود و این نظریه را مطرح کردند که با دستیابی به سلاح کشتار جمعی، از این معبد محافظت کنند. بر این اساس عملیات معبد سوم برای دستیابی به سلاح هسته ای طراحی شد.

بر اساس اين طرح ريزي قرار شد تا از هر چه دانشمند اتمي يا هر دانشمندي که قدرت توليد سلاح کشتار جمعي را دارا است، استفاده شود. حتي اسنادي از زمان جنگ جهاني دوم در دسترس است که اين تلاش ها در ان زمان هم پيگيري مي شده اين گروه در پي برقراري ارتباط با دانشمندان نازي و دیگر کشورها بوده است.

نومک با سرمایه‌گذاری وزارت جنگ اسرائیل در دهه شصت میلادی از طریق دکتر «زلمان موردخای شاپیرو» و «دیوید لوونتال» در منطقه پیتسبورگ پنسیلوانیا در کنار دو روستای جنگلی آپولو و پارکز راه‌اندازی شد و در سال 1996 میلادی منهدم گردید.

نقشه هوایی از تاسیسات هسته ای نومک در آپولو

دکتر زلمان شاپیرو فیزیکدان برجسته و صهیونیست آمریکایی در راه اتمی شدن اسرائیل مساعدت های بزرگی به هم کیشان خود کرد. وی صاحب نومک شرکت غنی سازی و فرآوری اورانیوم و پلوتونیوم در روستای آپولوی پیتسبورگ ایالت پنسیلوانیا بود و مأموریت تأمین سوخت زیردریایی های اتمی و راکتورهای ایالات متحده را بر عهده داشت. دیوید لوونتال صهیونیست و از نزدیکان بن گورین و گلدا مایر - نخست وزیران سابق اسرائیل - از جمله شرکای شاپیرو در راه اندازی کارخانه نومک بود. براساس مدارک و شواهد موجود، بسیاری از کارشناسان آمریکایی بر این عقیده اند پروژه راه اندازی کارخانه نومک از ابتدا پروژه ای اسرائیلی بوده و این کارخانه با هدف تامین مواد اولیه لازم برای تولید سلاح هسته ای و انتقال آن به سرزمین های اشغالی راه اندازی شده است.

زلمان شاپیرو رئیس کارخانه نومک و از دوستان صمیمی مقامات اسرائیل

به گزارش مشرق، در سال 1965 سرویس های امنیتی ایالات متحده متوجه ناپدید شدن 200 تا 600 پوند اورانیوم با غنای بالا و آماده استفاده در کلاهک هسته ای شدند. پس از آن تحقیقات، مأموران اف بی آی آمریکا متوجه خروج مخفی اورانیوم غنی شده – با غنای بالای 97 درصد – از این تاسیسات شدند و طی تحقیقات به عمل آمده، سرقت 300 کیلوگرم اورانیوم تایید شد.

دو تصویر از "دیوید لوونتال" دوست صمیمی "دیوید بن گوریون" ، "گلدا مایر" و "میر آمیت" (رئیس وقت موساد) ؛ لوونتال سرمایه گذار و شریک اصلی "زلمان شاپیرو" در کارخانه های نومک بود.

درسال 2006 عمر او پایان یافت

متعاقب این حادثه، زلمان شاپیرو مدیر کارخانه نومک تحت بازجویی قرار گرفت. با وجود بازجویی کمیسیون انرژی هسته ای آمریکا، سازمان سیا و اف بی آی از شاپیرو، در نهایت پرونده مفقود شدن 200 پوند اورانیوم با غنای بالا بدون ایراد هیچگونه اتهامی به وی، بسته شد. در سال 1985 و پس از واقعه "جاناتان پولارد" - جاسوس دو جانبه اسرائیل در آمریکا که به حبس ابد محکوم شد - اسناد منتشر شده از سفر محرمانه "رافی ایتان" به آمریکا و کارخانه نومک پرده برداشت.

رافائل ایتان مامور سابق موساد و مسئول انجام عملیات ربایش

ایتان در سفری محرمانه به آمریکا و کارخانه نومک، 300 کیلوگرم اورانیوم با غنای بالا را به دیمونا منتقل کرد

رافی ایتان در آن زمان افسر سازمان موساد بود و در عملیات ربایش مهارت خاصی داشت. وی همچنین مأمور ربایش "آدولف آیشمن" از افسران برجسته نازی بود. آیشمن پس از جنگ جهانی دوم موفق به فرار به آرژانتین شد اما در بین راه توسط گروهی از افسران موساد و شاباک به فرماندهی رافی ایتان ربوده و به اسرائیل منتقل شد. آیشمن در اسرائیل محاکمه و اعدام شد.

سرقت قریب به سیصد کیلوگرم مواد استحصال شده از امکانات کارخانه‌های هسته‌ای آمریکا با پوشش محصولات نومک توسّط «رافی ایتان» و «ابراهام بندور» به قیمت قربانی شدن چند هزار شهروند آمریکایی ؛ در راستای تسلیح زرادخانه اتمی اسرائیل صورت پذیرفت. این سرقت در اواخر دوره کندی و همزمان با ترور او و اوایل دولت لیندون جانسون صورت گرفت. کندی تنها رئیس جمهور آمریکا بود که در زمان ریاست جمهوری خود با هسته ای شدن اسرائیل به شدت مخالفت می کرد و در نهایت ترور شد. مشرق در گزارش های آتی به بازخوانی پرونده این ترور نیز خواهد پرداخت.

آبراهام بندور (با نام مستعار "اوراهام شالوم" رئیس شاباک - سازمان امنیّت داخلی و ضدّ جاسوسی اسرائیل.")

بندور" تحت امر "رافی ایتان" و با کارت پوششی کارشناس ارشد بخش دفاع الکترونیک اسرائیل در عملیّات سرقت نومک شرکت داشت.

بنابر اعتقاد مقامات سیا، اورانیوم غنی شده که از تاسیسات آپولو به سرقت رفته، به دیمونا منتقل شده است. این مواد به سرقت رفته برای تولید ده ها کلاهک هسته ای کافی بودند.

هسته ای شدن اسرائیل

در سال 1948 ، دانشمندان اسرائيلي به دستور وزارت دفاع اسرائيل در صحراي نقب ( Negev ) به جستجوي ذخاير اورانيوم پرداختند. تا سال 1950 ، آنان به ذخاير اورانيوم با خلوص پایین رادر نزدیكي شهر بئرشبا و صيدا دست يافتند و روي یک روش كم قدرت توليد آب سنگين كار كردند. انستيتوي تازه تأسيس علوم وايزمن (WIS ) در حالي كه دكتر "برگمن" رياست بخش شيمي آن را به عهده داشت، تا سال 1949 فعالانه از جستجوي هسته ای پشتيباني كرد .دانشجويان اميدوار راهي كشورهاي ديگر شدند تا به هزينه دولت اسرائيل در زمينه فيزیك و مهندسي هسته ای تحصيل كنند. در سال 1952 ، اسرائيل به طور پنهاني كميسيون انرژي اتمي خود را ايجاد كرد و آن را تحت نظارت وزارت دفاع قرار داد. بدین ترتیب شالوده یک برنامه هسته ای گذارده شد.

اسرائیل تلاش برای دستیابی به سلاح هسته ای را از سال 1948 و تاسیس کشور جعلی خود، آغاز کرد. فرانسه به عنوان پاداشی برای مشارکت اسرائیل در بحران 1956 کانال سوئز، دانش هسته ای را در اختیار این رژیم قرار داد و مجتمع نیروگاهی دیمونا را برای اسرائیل احداث کرد. دیمونا قادر بود پلوتونیوم را در مقیاس بالا تولید و بازفرآوری کند.

فرانسه نیروگاه هسته ای دیمونا را برای اسرائیل احداث کرد

آمریکا در سال 1958 از وجود دیمونا مطلع شد و به موضوعی برای بحث و مذاکره با مقامات اسرائیل بدل شد. اسرائیل در این مذاکرات با وقت کشی و فریب کاری آمریکا را در تنگنا قرار داد تا با استفاده از اهرم دیمونا، برنامه مستمر دریافت سلاح های متعارف از این کشور را کلید بزند.

فرانسه در سال 1960 رسما از پروژه دیمونا کنار کشید و اسرائیل از طریق چند عملیات پنهان، اقدام به پیش برد برنامه مزبور کرد و پس از جنگ 1967، این رژیم نسبت به امنیت خود و تاسیسات هسته ایش احساس خطر کرده و تا سال 1973 و جنگ یوم کیپور، تعدادی بمب هسته ای پیشرقته تولید کرد.

محموله های اتمی تولیدی در کارخانه های یکم و دوّم نومک توسّط یک کامیون، بدون اطّلاع رسمی دولت آمریکا و بدون رعایت اصول ایمنی از کارخانه خارج و در قالب عملیّات سرّی "لاکام" به
دیمونا منتقل گردید.

بیشترین گمانه زنی ها در مورد چگونگی دست یابی این رژیم به سلاح هسته ای مربوط به مواد سرقت شده از نومک آمریکا می باشد که در سال 1963 تا 1965 این سرقت انجام گرفت و طی کم تر از 10 سال با ساخت مجمتع هسته ای دیمونا و انتقال این مواد، اسرائیل ده ها کلاهک هسته ای تولید کرد.

ارنست برگمن پدر برنامه هسته ای اسرائیل

ارنست دیوید برگمن از جمله دانشمندانی بود که در دهه 1940 با مهاجرت به اسرائیل، ریاست کمیسیون انرژی اتمی اسرائیل را به عهده گرفت و تلاش های این کشور برای ساخت سلاح هسته ای را بنیان نهاد. وی دوست نزدیک و مشاور بن گورین اولین نخست وزیر اسرائیل بود و اعتقاد داشت انرژی هسته ای – سلاح هسته ای – می تواند بسیاری از ضعف های اسرائیل در منابع طبیعی و انسانی را جبران کند.

لقب "پدر برنامه هسته ای اسرائیل" بعدها به برگمن داده شد.

قربانیان هسته ای شدن اسرائیل

براساس یک بررسی اولیه، برخی کارگران کارخانه سابق فرآوری سوخت هسته ای در هنگام فعال بودن کارخانه های آپولو و پارکز، در معرض تشعشعاتی قرار داشتند که صدها مرتبه بالاتر از استانداردهای بهداشتی بوده است.

پروژه مسئولیت پذیری دولت موسوم به (GAP) پس از بررسی اسناد مربوط به آلودگی رادیواکتیو کارگران به این نتیجه رسیده که برخی از گروه های کارگری در طول خدمت یک و نیم ساله خود بویژه در سال های 1966 و 1967 و اوایل دهه 1960 به شدت در معرض تشعشعات قرار داشته اند.

کارت های شناسایی کارکنان نومک و بی اند دبلیو/ هر دو کارگر نومک هم اکنون مبتلا به سرطان هستند

کارخانه فرآوری سوخت هسته ای نومک در آپولو از سال 1957 تا 1986 فعالیت داشته است. کارخانه فرآوری پلوتونیوم این شرکت در سال 1960 گشایش یافت و در سال 1996 به فعالیت خود خاتمه داد.

نومک سرانجام توسط شرکت آتلانتیک ریچفیلد و بعدها توسط بیکاک اند ویلکاکس خریداری شد. فروش نومک در حالی انجام شد که این شرکت به ایجاد آلودگی شدید محیط زیست و قربانی شدن صدها نفر در جریان انتقال اورانیوم غنی شده متهم بود. این کارخانه مدتی بعد تعطیل و تمام تاسیسات آن منهدم شد و زمین آن نیز با امضای باراک اوباما به گروه مهندسان ارتش آمریکا واگذار شد. تا کنون بیش از 170 میلیون دلار هزینه پاکسازی محیط اطراف نومک شده است.

محل دفن زباله های هسته ای در کنار رودخانه روستای آپولو در شالو لند

کارگران سابق کارخانجات نومک که مبتلا به سرطان و بیماری های دیگر تشخیص داده شده اند، طبق قانون پرداخت غرامت بیماری های ناشی از شغل کارکنان بخش انرژی ممکن است استحقاق دریافت 150 هزار دلار جهت درمان خود را داشته باشند.

اضطرار اسرائیلی ها ( و شبکه ی همدستانشان در آمریکا ) جهت تهیه و تأمین مواد رادیواکتیو فوق ( آنهم با استفاده از تکنولوژی پیشرفته موجود در دو کارخانه ی نومِک و چندین فقره سرقت محصولات آن به مقصد اسرائیل) تا کنون هزاران قربانی از مردم آمریکا (کشاورزان و دامداران و دیگر سکنه روستاهای اطراف دو کارخانه ی نومِک )در پیتسبورگ ایالت پنسیلوانیا گرفته است. بیش از 600 کشته ی رسمی مبتلا شده به انواع سرطان های گوناگون ناشی از تشعشعات نومِک و 3000 مصدوم منتظر مرگ در داخل خاک آمریکا در این پرونده وجود دارد.

زمین های محافظت شده شالولند با هشدار خطر تشعشعات هسته ای

بقایای لوازم و آلات حمل و نقل مواد مسروقه از کارخانجات نومِک توسط اسرائیلی ها در زمینی به نام شالولند (Shallow Land) در روستای آپولو در پنسیلوانیا دفن گردید که خود این تدفین زباله های آلوده هسته ای ؛ آب رودخانه ، هوای منطقه ، معادن زغال سنگ و صدها هزار تُن خاک و هزاران ساکن در منطقه را همچنان در تشعشع خود آلوده دارد و همچنان قربانی میگیرد.

جی ادگار هووِر" رئیس وقت افِ.بی.آی در زمان ریاست "زلمان شاپیرو" بر شرکت نومک.
او رسماً پس از تحقیقات فراوان در نامه ای به "نیکسون" رئیس جمهور وقت آمریکا خواستار لغو مجوّز امنیّتی "شاپیرو" گردید که نشان از اثبات جرم سرقت داشت.

اقدامات قضایی قربانیان حادثه

در تاریخ 29 ژانویه 2010 وکیلی به نام ماتلی رایس به نمایندگی از قربانیانی که در اثر تشعشات رادیواکتیو دچار بیماری‌های گوناگون شده‌اند شکایتی علیه "گروه شرکت های آتلانتیک ریچفیلد و بیکاک اند ویلکاکس" (B&W) تنظیم کرد. از آن پس افرادی نیز پا پیش گذاشتند و عده‌ای نیز در تاریخ 28 مه 2010 شکایاتی مبنی بر آلودگی محیط زیست تنظیم کردند . آن‌ها ادعا می‌کردند در نتیجه تماس با مواد خطرناک، سمی و رادیواکتیو که این تأسیسات در هوا، آب و خاک آزاد می‌کنند به بیماری‌های گوناگونی مبتلا شده‌اند. شاکیان به بیش از 40 نوع سرطان، شامل سرطان پستان، تخمدان، تیروئید و خون مبتلا شده‌اند.

بیماری‌های ناشی از تماس با مواد رادیواکتیو گوناگون هستند اما تقریباً تمامی آن‌ها حاد و کشنده هستند. تماس با مواد رادیواکتیو احتمال ابتلا به این سرطان‌ها را افزایش می‌دهد: غدد فوق کلیوی، آپاندیس، مثانه، استخوان، مغز، سینه، روده بزرگ، کلیه، خون، شش، تخمدان، پانکراس، پروستات، مقعد، تیروئید، پوست، معده، رحم و غیره.

یکی از دهها قربانی راه شکایت ازجنایتکاران صهیونیست

"کارن سیلکوود" شاغل در کارخانه های هسته ای که در راه مصاحبه با خبرنگاری از نیویورک تایمز به قتل رسید.

بنا بر مطالعه‌ای که جوزف رینگ، کارشناس ایمنی تشعشعات هسته ای از دانشگاه هاروارد، انجام داده است، تأسیسات سوخت هسته‌ای نومک در آپولوی پنسیلوانیا با نقض قوانین فدرال به طور دائم مقادیر زیادی از مواد رادیواکتیو را به محیط اطرافشان آزاد می‌کردند و از نظارت کامل و گزارش انتشار تشعشعات به مراجع مربوط سر باز زده‌اند. اقدامات عملیاتی، سلامتی و ایمنی نومک بسیار پایین‌تر از حد استاندارد بوده است. برنامه محافظتی نومک در برابر تشعشعات در هر دو این تأسیسات ناکافی و نامناسب بوده است. از جمله‌ یافته‌های این مطالعه این بود که "سیستم تهویه آپولو قدیمی بوده و طراحی ضعیفی داشته است" و "هرگز نباید در نزدیکی یک منطقه مسکونی تعبیه می‌شده است."

اسناد معتبری از چندین آتش‌سوزی، آزادسازی مواد رادیواکتیو، تماس کارکنان با مواد رادیواکتیو و بازدید دانشمندان هسته‌ای و جاسوسان اسرائیلی به دعوت زلمان شاپیرو در طول مدت فعالیتش در نومک وجود دارد.

در اثر یکی از آتش‌سوزی‌ها در سال 1963 تشعشعات با دوزی معادل 2 تا 280 برابر حد استاندارد برای شش‌ها در آن زمان آزاد شده است. و "در طول عملیات سوزاندن زباله‌های هسته‌ای تشعشعات پخش‌شده در هوا تا 4000 برابر بیشتر از بالاترین میزان استاندارد بوده است.

"پاتریشیا امینو" یکی از موفق ترین فعّالان دفاع از حقوق قربانیان تشعشعات نومک که خود نیز طعم تلخ سرطان ناشی از جنایت
ایِپک در پیتسبورگ را چشیده است.
با شکایت او و حدود سیصد تن از قربانیان و خانواده هایشان، مسئولین ایِپک تا کنون قریب به یکصد میلیون دلار حقّ السّکوت !
پرداخته اند.

پاتریشیا آمینو، یکی از قربانیان و نیز فعال محیط زیست می‌گوید: "من یکی از خوش‌شانس‌ها بودم. پدر و مادرهایی بودند که فرزندانشان را اینجا دفن کردند." آمنو نیز در اثر تماس با مواد رادیواکتیو به سرطان دچار شده است. یکی از تومورهای مغزیش را درآورده‌اند و قرار است تومور دیگرش را نیز جراحی کنند. او همچنین از سرطان رحم جان سالم به در برده است. وی در فاصله 100 فوتی یکی از این تأسیسات که در آپولو و پارکز از سال 1958 تا 1984 سوخت هسته‌ای تولید می‌کرد بزرگ شده است. آمنو ادعا می‌کند که سن آغاز سرطان در این ناحیه به مراتب پایین‌تر از نواحی دیگر است. استاشیا بلفیلد نیز یکی دیگر از قربانیان بود که پیش از تولد 30 سالگی‌اش در اثر ابتلا به تومور بدخیم مغزی درگذشت.

کریستین دیلی از اهالی پیتسبورگ به همراه پدر و مادرش از جمله قربانیان سرقت هسته ای اسرائیل هستند که هم اکنون با بیماری دست و پنجه نرم می کنند. کریستین دیلی در حال حاضر خبرنگار دیلی استار لبنان بوده و مدتی قبل با حضور در ایران، از برخی فجایع عملیات اسرائیلی نومک پرده برداشت.