کیهان نوشت:
روزنامه زنجيره اي اعتماد با بيان اين كه هاشمي رفسنجاني به دنبال نقش جديدي است مي نويسد: هدف هاشمي از تاكيد چندباره بر وحدت ملي چيست؟ 1- تشكيل دولت وحدت ملي. اين راهبرد اساسا راه به جايي نخواهد برد چرا كه دولت وحدت ملي مربوط به نظامي است كه دچار انشقاق جدي حاكميتي شده و در ايران چنين نيست. هرچند مي تواند يك چهره سياسي در انتخابات شركت كند كه وفاق جدي همراه او باشد اما بي شك نمي تواند با شعار وحدت ملي دست به تغييرات حاكميتي بزند همچنان كه پيشنهاد هاشمي با مخالفت فعالان سياسي اصولگرا رو به رو شده و در اردوگاه اصلاح طلبان نيز تاكنون واكنش ويژه اي به همراه نداشته است.
اعتماد همچنين درباره احتمال نامزدي هاشمي به عنوان هدف ديگر طرح دولت وحدت ملي خاطرنشان كرد: اين تحليل با گفته خود هاشمي رد مي شود.
اين روزنامه احتمال سوم را «تشكيل دولت ائتلافي» عنوان كرد و نوشت: به نظر مي رسد پيشنهاد جديد هاشمي در جهت ديگري است، برخي تحليلگران مي گويند منظور هاشمي رفسنجاني از دولت وحدت ملي همان دولت ائتلافي است، كه در آن هم چهره هاي اصولگرا و هم چهره هاي اصلاح طلب، زير سايه يك شخص ميانه رو به عنوان كانديداي رياست جمهوري قرار گيرند.
اين روزنامه زنجيره اي همچنين يادآور شد «ما مي دانيم هاشمي به انتخابات نمي آيد اما اين بار تلاش خواهد كرد ميانه روها از هر دو جناح را حول يك چهره گرد هم آورد». اعتماد از افرادي نظير ناطق نوري به عنوان گزينه هاي محتمل هاشمي ياد كرد.
در انتخابات سال 76 در حالي كه خيلي ها به اعتبار عضويت مشترك هاشمي و ناطق در جامعه روحانيت مبارز تصور مي كردند تمايل هاشمي به ناطق است، وي در نماز جمعه به شكل تلويحي به نفع خاتمي و به ضرر ناطق سخنراني كرد و نسبت به سلامت انتخابات ابراز نگراني نمود. اين در حالي بود كه هاشمي خود رئيس دولت بود و انتخابات را وزارت كشور تحت نظر وي برگزار مي كرد!
در آن انتخابات با روي كار آمدن خاتمي، مسندنشيني اعضاي كارگزاران دولت سازندگي براي 8 سال ديگر تضمين گرديد اما تكرار اين روند دست به دست شدن درون حلقه اي قدرت در سال 84 امكان پذير نشد.
گفتني است روز گذشته محمدرضا عارف معاون اول خاتمي در دولت اصلاحات به «آفتاب يزد» گفته است: من نظرم نسبت به ائتلاف اصلاح طلبان و اصولگرايان مثبت است. كشور در شرايطي است كه نياز به تفاهم كلي يا به قول شما ائتلاف دارد. البته با شناختي كه از هر دو جريان دارم اين اتفاق هرگز نخواهد افتاد.
وي مي گويد: آيا بهتر نيست جريان هاي سياسي روي يك يا دو نفر از افراد شناخته شده اجماع كنند؟