سیلی‌هایی که اردوغان در سوریه خورد

به گزارش فارس، غالب قندیل تحلیلگر مسائل راهبردی خبرگزاری الشرق الجدید با اشاره به تلاشهای ترکیه برای همراه کردن ناتو با خود در جهت اقدام علیه سوریه در مقاله ای نوشت که تحولات مرزی سوریه و ترکیه توجه محافل مسئول بین المللی و منطقه‌ای را به خود جلب کرده و در حالی که دولت اردوغان در آغاز بر طبل جنگ با سوریه کوبید اما از این موضع عقب نشست و با آرام کردن لحن خود تأکید کرد که خواهان جنگ با سوریه نیست.

افراد مسلح سوری در حال فرار یا تسلیم شدن هستند

دوم: گمانه‌زنی های بسیاری در مورد راکتی که گفته شده در اراضی ترکیه منفجرشده، وجود دارد و معلوم نیست که این راکت دقیقاً از سوی چه کسی شلیک شده است، اما دولت ترکیه بلافاصله و در پی آشکار شدن نشانه های شکست حملات تروریستی در حلب، موضع تندی نسبت به سوریه اتخاذ کرد. دولت ترکیه تا دو هفته پیش خیال می کرد که گروههای تروریست حلب، ضربه مرگباری بر پیکر حکومت سوریه وارد خواهند آورد، اما واقعیتها نشان داد که ارتش عربی سوریه، تحرکات باندهای ترور را به کنترل خود درآورده و آماده است تا در پی موفقیتهای بزرگ خود، کار را در همه جبهه های داخل سوریه یکسره کند. انفجارهای انتحاری شهر حلب، نوعی تلاش از پیش شکست خورده جنگی به شمار می آید، چرا که این انفجارها بخشی از یک تحرک نظامی میدانی نیست بلکه به عکس، واقعیتها نشان می دهد که گروههای مسلح تروریست دچار تفرقه و فروپاشی شده‌اند، به گونه ای که افراد مسلح سوری در حال فرار به سمت شهرها و روستاهای خود بوده و اکثر آنها دست به دامن معتمدین محل می شوند تا زمینه تسلیم شدن و استفاده از فرصت عفو عمومی برای آنها را فراهم کنند، این در حالی است که باقیمانده افراد مسلح خارجی که تعداد زیادی از آنها کشته شده اند در بخشهای مختلف خاک سوریه پراکنده شده‌اند تا زمینه یک جنگ تروریستی طولانی علیه حکومت، ملت و ارتش را فراهم آورند.

ملت سوریه در کنار ارتش و حکومت این کشور

سوم: تهدیدات ترکیه با هدف افزایش روحیه از هم گسیخته باندهای ترور و ترمیم اوضاع آنها صورت گرفت، اما توفیقی نیافت زیرا ملت سوریه که با هوشیاری فراوان، دست از حمایت حکومت میهنی خود برنداشته، آمادگی بیشتری برای رویارویی با نقشه تروریستها دارند، حتی آن بخش از ملت سوریه که یک و سال نیم پیش تحت تأثیر تبلیغات دروغ اپوزیسیون قرار گرفته بودند کم کم به آغوش حکومت باز می گردند و پس از مشاهده واقعیتها و کسب آگاهی سیاسی ناشی از رنج و سختی، به اعلام حمایت مجدد از ارتش و بشار اسد روی آورده‌اند.

تهدیدات ترکیه، سوری‌ها را متحدتر کرد

حتی هیأتهایی که خود را «کمیته هماهنگ کننده انقلاب» می‌نامیدند و از همان آغاز حوادث، شورشها را فرماندهی می کردند در بیشتر مناطق به خروش آمده و خواستار توقف درگیری ها و آغاز گفتگو به عنوان راهکار بحران هستند تا جاییکه برخی از آنها وارد مذاکره مستقیم با دستگاههای امنیتی شده اند تا مسأله افراد مسلح و تحویل سلاح را فیصله دهند. روند تحول در سوریه روند اصیلی است که اردوغان نمی‌تواند با عربده کشی خصمانه خود آن را متوقف کند بلکه تهدیدات وی نتیجه کاملاً معکوسی داشت، به گونه‌ای که باعث شعله‌ور شدن میهن پرستی سوری‌ها در قبال تجاوزگری بیگانگانی شد که با استفاده از بحران داخلی سوریه در صدد دست اندازی به این کشور هستند.

بیانیه شورای امنیت در محکومیت انفجارهای تروریستی حلب، موضع سوریه را تقویت کرد

اردوغان تلاش کرد آرام آرام اعضای ناتو را به جنگ مستقیم علیه سوریه بکشاند اما موفق نشد، به گونه ای که ناتو پس از ساقط شدن هواپیمای ترکیه، در بیانیه ای خواستار بررسی آرام و حکیمانه درگیری‌های مرزی شد و از همراهی با تهدیدات ترکیه مبنی بر حمله نظامی به سوریه سرباز زد، تخیلات اردوغان هنگامی سخت‌ترین سیلی را دریافت کرد که شورای امنیت مجبور شد در بیانیه ای، حملات تروریستی در حلب را محکوم کرده و نام القاعده را صراحتاً ذکر کند. این موضوع به تقویت دیدگاه سوریه منجر شد و تبلیغات خصمانه علیه این کشور را کم اثر کرد. برخی اروپایی ها اخیراً اظهاراتی را در مورد بازگرداندن هیأتهای دیپلماتیک به سوریه مطرح کرده اند که این موضوع شک و تردید اردوغان را بیشتر و بیشتر کرده است، اردوغان می داند که غرب در صورت شکست به دنبال نجات خود است و به کسانی که آنها را به ورطه گزینه ها و مواضع پرهزینه کشانده، توجهی نمی کند، اردوغان این حقیقت را در بحثهای داخلی ترکیه بر سر هزینه های اقتصادی، سیاسی و امنیتی دخالت در سوریه، به وضوح مشاهده می‌کند.

ناتو جرأت ورود به یک ماجراجویی تازه را ندارد

سوریه آماده دفع هرگونه تجاوز است و متحدینش هم به ویژه پس از تحول منطقه ای ناشی از معاهدات ایران و عراق، دست بسته نیستند، این در حالی است که متحدین دولت خیال پرداز عثمانی در ناتو مایل نیستند وارد یک ورطه تازه و ماجراجویی خطرناک شوند و قطر و عربستان هم به عنوان دو متحد دیگر ترکیه، ارتش و تجهیزات مهمی در اختیار ندارند، بلکه فقط با دلارهای خود در صدد نابودی قدرت سوریه هستند، سازمانهای اخوان المسلمین حاکم بر غزه، مصر، تونس و لیبی هم کاملاً بی فایده هستند بلکه در حالی اردوغان را تشویق به دخالت در سوریه می کنند که نسبت به نتایج و بازتابهای داخلی دخالت در این موضوع، نگران هستند و می دانند که در صورت گذر از مواضع لفظی، ممکن است در سراشیبی سقوط و تفرقه بی‌سابقه گرفتار شوند. ممکن است مرزهای سوریه و ترکیه شاهد استمرار یا حتی طولانی شدن تنش‌ها باشد، اما مطمئناً هرگونه ماجراجویی اردوغان برای وی گران تمام خواهد شد و این در حالی است که معلمین آمریکایی و غربی او در ناتو، به دنبال راهبردی برای برون رفت از باتلاق سوریه می گردند.