کدام رئیس جمهور به ایران حمله می کند؟

دیپلماسی ایرانی: میت رامنی یا باراک اوباما؟ احتمال حمله کدام کاندید به ایران در صورت پیروزی در انتخابات ماه نوامبر بیشتر است؟
سوال نسبتا خوبی است و حداقل سه راه خوب برای پاسخ به آن وجود دارد. اما در ابتدای امر ، حتی فکر کردن در مورد این پرسش این پیش فرض را بوجود می آورد که عامل تصمیم گیرنده در مساله جنگ یا صلح، تنها شرایط خاصی نیست که هر دولتی با قرار گرفتن در آن پاسخی مشابه می دهد، در این مورد خاص  می تواند پیش فرضی منصفانه باشد اما در بقیه موارد خیر؛ با این همه این تصور به انتخابات وابسته است:

یک راه برای پاسخ دادن این است که فقط نگاهی به موضع گیری کاندیداها داشته باشیم. تعهدات ریاست جمهوری که در طول مبارزات انتخاباتی داده می شود به این سمت است که رئیس جمهور را حتی در زمانی که در دفتر خودش است محدود کند اما همانطور که جفری گلدبرگ  تحلیل گر مسائل ایران استدلال می کند در این مورد مواضع کاملا مشابه است. از آنجا که هر دو کاندیدا ادعا می کنند خط سختی را علیه ایران دنبال می کنند (اما به عبارت دیگر، هیچ کدام واقعا راضی به جنگ نیستند) سخت است که امتیاز متفاوتی برای آنها در نظر گرفت.روش دوم این است که به این موضوع نگاه حزبی داشته باشیم. ما در دوران ریاست جمهوری حزبی هستیم، به این معنی که ممکن است ترجیحات شخصی رئیس جمهور به اندازه مواضع حزبی مهم نباشد.

رئیس جمهور ممکن است حتی وقتی که اعضای دولتش را تعیین می کند انعطاف پذیزی نداشته باشد اما قطعا نه در مواردی که حزب ( یا حداقل نخبگان حزب و یا گروه و جناح غالب آن) موضع روشنی داشته باشد.  ممکن است پرسنل حزب سیاست حزب را تعیین کنند. در حقیقت به قول دن لریسون: "چیزی که معتبر نیست این ایده است که احتمال حمله به ایران از سوی دولت رامنی که تقریبا به صورت قطعی متشکل از جنگ طلبان ضد ایران خواهد بود نسبت به دولت اوباما کمتر است."

راه سومی برای نگاه کردن به این مساله وجود دارد اما این روش خصوصا به کسی که این عقیده که جنگ با ایران سیاست خیلی احمقانه ای خواهد بود بستگی دارد. اگر کسی به آن اعتقاد دارد پس شواهد به قدری کافی است که اوباما تمایل زیادی به ماجراجویی نظامی خطرناک و بی انتها را نشان داده است. هنگامی که دولت اوباما اقدامات نظامی انجام داده است- جنگ لیبی، افزایش نیرو در افغانستان، جنگ هواپیماهای بدون سرنشین- می تواند به طور کلی ایران را هم شامل شود.

از انجایی که هیج اقدام نظامی بدون خطر نیست، اوباما هیچ کار خطرناکی که جنگ با ایران را مستلزم انجام کند نکرده است. مثلا ممکن است حمایت از حمله هوایی اسرائیلی ها به ایران با تکان دادن سر نباشد ولی چیزی شبیه آن است. به عبارت دیگر، هر کسی اعتقاد دارد که نوعی حمله جراحی گونه به ایران می تواند بدون خطر زیادی انجام شود می تواند مثال هایی برای پشتیبانی از این ایده که دولت اوباما از این نوع حمله دفاع می کند پیدا کند.

پس سه راه برای نگاه کردن به یک سوال وجود داشت: یکی از محدودیت های ناشی از وعده های انتخاباتی بود، یکی از محدودیت های حزبی  و دیگری هم اساسا مهارت در ریاست- زیرا یک رئیس جمهور کاربلد در ارزیابی نشانه ها برای اینکه چه سیاست عمومی ماندنی است مهارت دارد، چه آن سیاست جنگ خارج از مرزها باشد یا یک کاهش مالیات و یا اصلاحات سیستم مراقبت بهداشتی در خانه.فکر می کنم هر سه مفید اینها هستند، بنابراین پیش بینی نمی کنم که کدام یک بهتر است اما حداقل از انجاییکه آنها را خوانده ام ، فکر می کنم که شواهد در مجموع پیش بینی می کنند که احتمال جنگ با ایران در صورت ریاست جمهوری میت رامنی کمی بیشتر است.

منبع: واشنگتن پست