وقتی تروریست‌ها تفاهمنامه امضا می‌کنند

به گزارش کیهان، به تازگي مهتدي و هجري- سركردكان كومله و دموكرات- توافقنامه اي با هم امضا كردند كه بوي تجزيه طلبي و قوميت بازي مي داد. اين گروهك ها متهم به ارتباط با رژيم صهيونيستي و دولت انگليس هستند. در پي تحركات تجزيه طلبانه و رسواي اخير، پايگاه اينترنتي گويانيوز مجبور به موضع گيري شده و نوشت: ديدن تصوير دو مرد سالخورده و خسته، نشسته در ميان دو پرچمي كه هيچيك از اين پرچم ها شباهتي به پرچم ايران ندارد و به هنگام امضاي توافقنامه، سوءظن هاي فراواني را در هفته هاي اخير نسبت به دو حزب كومله و دموكرات در ميان ايرانيان برانگيخته است و صفوف متفرق و پراكنده مخالفان جمهوري اسلامي در خارج از كشور را پراكنده تر از پيش ساخته است.

گويانيوز مي افزايد: دو حزب مذكور در سالهاي اخير از درون شاهد انشعاب هاي گوناگوني بوده اند، و در حال حاضر بجز آقايان مهتدي و هجري كه خود را سران اين دو حزب مي دانند كسان ديگري نيز مدعي رياست دو حزب فوق مي باشند و معتقدند كه اين آقايان با زد و بند، رهبري حزب را غصب كرده اند. البته از منظر خشونت پرهيزي و صلح دوستي و اينكه سران دو حزب مذكور، سرانجام پس از سه دهه و اندي به درجه اي از تعقل و تمدن رسيده اند كه به جنگ و خونريزي در ميان خود خاتمه دهند و از اين پس با زبان اسلحه و آتش با يكديگر سخن نگويند و هواداران و پيشمرگه هاي متعصب و ناآگاه خود را با برچسب هايي از قبيل «خيانت و سازشكار» و در مواردي به خاطر توسعه نفوذ و قلمرو حزب خود در اين و يا آن روستاي كردستان به ريختن خون همديگر ترغيب نكنند، البته كه نقطه عطفي است اما از منظر منافع ملي ايران اين توافقنامه گامي است ارتجاعي و تفرقه افكنانه و تلاشي است براي دامن زدن به انديشه تجزيه طلبي در ميان اقوام و طوايف ايراني با چند هزار سال سابقه همزيستي مسالمت آميز با يكديگر.

نويسنده با متهم كردن سران كومله و حزب دموكرات به جاه طلبي و كسب درآمد از طريق فعاليت هاي شبه مبارزاتي يادآور شد: اين افراد به گواهي تاريخ و زندگي شخصي شان، متاسفانه حتي قادر به مديريت احزاب كوچك خود كه مدام شاهد انشعاب هاي گوناگون و درگيري هاي خونيني بوده اند نيستند تا چه رسد به اداره يك جامعه متنوع و رنگارنگ كرد با تمام پيچيدگي ها و بغرنجي هاي سياسي و اقتصادي و فرهنگي و جغرافيايي آن. از اين گذشته تأسف بار است كساني پس از چند دهه زندگي در كشورهاي اروپايي و آمريكايي و با هزاران كيلومتر فاصله از ايران، صرفا با انگيزه هاي سياسي و قدرت طلبي و تامين منافع حزبي و گروهي خويش به يكباره در لباس نماينده قوم ظاهر مي شوند.

اين تحليل اذعان مي كند: اين آقايان درباره تجزيه طلبي همچنان يكي به نعل و يكي به ميخ مي زنند و سوءظن وطن پرستان به آنها و توافقنامه هايشان همچنان بر جاي خواهد ماند و اين در حالي است كه پيش از اين رئيس حزب دموكرات ارتباطاتي با ناتو گرفته و سوءظن هاي بيشتري را برانگيخته بود. اصولا تحريك و تحركات تجزيه طلبان در ايران بدون عقبه و پشتيباني مالي خارجي هيچ گاه موضوعيت نداشته است. جالب اينكه در دوران كنوني كه اسرائيل و عربستان سعودي و برخي از نفتخواران جهاني مبتكر و تحريك كنندگان طرح تجزيه ايران مي باشند باز مشاهده مي كنيم كه مجريان و خدمت گزاران محلي طرح تجزيه ايران، همان احزاب و گروههايي هستند كه روزگاري در خدمت ابرقدرت روس بوده اند! گويي كه براي اين آبروباختگان بي وطن چرخش صدوهشتاد درجه اي از موضع سياسي و باورهاي ايدئولوژيك خود مهم نيست! مهم سوداي ثروت و به قدرت رسيدن است.