واکاوی انتشار کاریکاتور توهین آمیز در روزنامه شرق:
داستان مطبوعات سالهای آغازین دهه سوم انقلاب اسلامی را می توان تکرار همان داستان غمبار نیمه اول از دهه نخست انقلاب دانست. توهینی که امروز ما از طریق کاریکاتور آن هم در روزنامه شرق ، روزنامه تندرو دوران اصلاحات که کارنامه تاریکی در زمینه تخریب نظام دارد،قطعا نمایانگر دیدگاههای حذب اصلاحات در ایران است و یادآور همان دوران تاریک مطبوعات که کشور را از اهداف اسلام و انقلاب منحرف نموده وهدفی جزء آب در آسیاب دشمن ریختن نخواهند داشت.
سرویس سیاسی پایگاه 598 - فرهاد نظریان سامانی/ در سال های گذشته و به ویژه از دوران شکل گیری جریان مدعی اصلاحات در ایران(خرداد 1376) برخی از مطبوعات داخلی به عنوان پایگاه دشمنان خارجی در راستای تهاجم فرهنگی و جنگ نرم دشمنان عمل کرده و بنیان های فکری ، باورهای دینی و آرمانهای انقلاب اسلامی و بسیاری از سیاست ها و دستاوردهای انقلاب اسلامی را مورد هجوم قرار دادند. اگر اهداف جنگ نرم دشمنان تغییر باورها ، افکار و رفتار ملت ایران و در نهایتا تغییر ساختار سیاسی کشور باشد، بررسی مطبوعات وابسته به جبهه دوم خرداد و جریان مدعی اصلاحات نشان می دهد که آنان تا چه حد در خدمت دشمنان انقلاب اسلامی قرار گرفته و برای تضعیف نظام جمهوری اسلامی تلاش کردند. در شرایط کنونی یکی از بهترین راههای شناخت دیدگاهها، مواضع و عملکرد احزاب و گروههای دوم خردادی مدعی اصلاحات، بررسی مواضع به یادگار نشسته این احزاب در مطبوعات است که در این مقاله در حد وسع و توان به آن پرداخته ایم.
با توجه به اهمیت و نقش مطبوعات در صحنه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشورها و با توجه به پیشرفت های چشمگیری که در زمینه گسترش ارتباطات و وسایل خبری بوجود آمده است، این رسانه بیش از گذشته به عنوان یکی از اصلی ترین ابزارها، برای نقش دادن و شکل دهی افکار عمومی، عمل می کند. که بدین منظور مهمترین نقش مطبوعات[1] در موارد زیر اشاره می گردد:
الف- نقش مطبوعات در توسعه: پدیده مطبوعات اگرچه خود معلول پدیده توسعه می باشد ولی از جهتی به عنوان ابزار و علت توسعه عمل می کند. ایجاد ارتباط منطقی میان حاکمان و حکومت شوندگان به منظور درک نیازهای متقابل، روشن نمودن و نکیه بر علوم مختلف ، تحریک جامعه به گسترش علم و دانش و توسعه فنی و صنعتی و در نهایت نشر فضایل و ارزشهای انسانی در جامعه، از مهمترین نقش های مطبوعات در فرآیند رشد و توسعه می باشد.
سید جمال الدین اسدآبادی معتقد است:« روزنامه ، خوانندگان خود را نشسته به سیر و سیاحت عالم دلشاد می کند. بالجمله جریده، انسان خواهان سعادت را، دوربینی است جهان نما، ذره بینی است حقیقت برا، راه بری، نیک فرجام است. دیده بانی است پیدا و مربی کامل برای عموم و عالمان راست سرمایه.»[2]
مطبوعات را باید یکی از مجراهای قدرتمند و دیرینه ارتباط جمعی دانست که همواره با بهره گیری از تکنولوژی و دانش روز، جایگاه ارزشمند خود را در فرآیند رشد و توسعه ملی حفظ کرده است. و مصداق بسیار مناسب و در برگیرنده ای برای هم زیستی، همگرایی سازنده و رشد افراد جامعه است، چرا که سیر تحولات تاریخی به عنوان عامل بنیادی در ارسال و گسترش پیام تحولات اجتماعی، سیاسی ، اقتصادی و صنعتی، همواره مشوقی قدرتمند در ابداع ابزار و ایجاد فنون بهتر و پیشرفته بوده است.
به گونه ای که اگر نقش«ماشین بخار» را در تحولات اقتصادی اروپا و جهان، تعیین کننده و اساسی بدانیم، «مطبوعات» را نیز باید در جهت گسترش و ارتقای پیام این تحول و ایجاد یک فرهنگ سیاسی تولیدی جدید، زمینه ساز راه رشد و توسعه کشورهای غربی به شمار آوریم.[3]
ب- نقش مطبوعات در تحولات سیاسی-اجتماعی: از میان وسایل ارتباط جمعی که وظیفه نشر اخبار، افکار و فرهنگ را بر عهده دارند، مطبوعات از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و نقش مهمی در تشکیل و هدایت عقاید و افکار عمومی، در اشاعه معلومات و فرهنگ و گذراندن اوقات فراغت، تبلیغ کالا و خدمات و واردار ساختن مردم به مشارکت در امور سیاسی اجتماعی پیدا کرده است. امروز نشریات، همانند رادیو و تلویزیون ، به جزئی از لزوم ضروری زندگی اجتماعی تبدیل شده است.
تاثیر مطبوعات و فرهنگ یک تاثیر دوجانبه است. همانطور که مطبوعات موجب تقویت و بیداری می گردند، توسعه این رسانه نیز خود نتیجه بلوغ فکر بشر است. اگر چه برخی مطبوعات ، ممکن است انحراف فکری بشری را به دنبال داشته باشند، ولی در مجموع می توانند راه بهتر زندگی کردن بشر را به او آموخته و او را برای دگرگونی اصولی آماده سازند.
از آنجا که دانش و اطلاعات به عنوان مهمترین سلاح و ابزار قدرت در آمده است، مطبوعات به توزیع قدرت نیز مبادرات می کنند و به همین خاطر ، حکومت های استبدادی و دیکتاتوری از بیداری و آگاهی توده های مردم در هراس بوده و بیشترین کوشش خود را در تقابل و تهدید و تحریف مطبوعات نشان داده اند.
ج- مطبوعات به عنوان ارکان دموکراسی: اگر دموکراسی را به مفهوم عام از عمده ترین شاخص های جامعه مدنی بدانیم، رسانه ها و به ویژه مطبوعات، ناگزیر در جایگاه یکی از ارکان جامعه مدنی قرار می گیرند و در فرهنگ سیاسی نوین، خود یکی از ارکان جامعه مدنی قرار می گیرند و در فرهنگ سیاسی نوین، خود یکی از ارکان دموکراسی به شمار می آیند. با این تغییر،وجود و فعالیت مطبوعات متکثر و متنوع در جامعه، بطوری که بتوانند افکار و سلیقه های گوناکون را نمایندگی کنند و از حریم و و حقوق و آزادی های افراد و گروههای اجتماعی حراست و پاسداری نمایند، از سویی از جمله مهمترین نماد وجود و پویایی جامعه مدنی محسوب می شوند و به رشد، گسترش، تحکیم و تقویت آن یاری می رسانند. یکی از معیارهای جامعه مدنی،مطبوعات آزاد، زیاد و متنوع می باشد، مطبوعات ، صداهای گوناگون را که مبین خواسته ها، نیازها، علایق و دیدگاههای مختلف است، منعکس می کنند و شرایط بحث و گفتگو و مفاهمه و در نتیجه پرورش بردباری اجتماعی و مدارای اجتماعی را فراهم می آورند.
مهمتر از کمیت در مطبوعات ، کیفیت ، محتوا، اهداف، ویژگی عملکرد و میزان تاثیر بر مخاطبان آن است که در گسترش مشارکت مردم، نقش مهم و اساسی ایفا می کنند، چرا که اگر این رسانه ها مورد اعتماد و باور مردم در حوزه های عدالت خواهی بی طرفی و استقلال و درست اندیشی قرار گیرند، به پیشبرد جامعه مدنی کمک خواهد کرد.
نقد مطبوعات در دوران سازندگی و اصلاحات
در چند سال اخیر، فضای سیاسی و مطبوعاتی کشور دغدغه ها و نگرانی هایی را برای دلسوزان جامعه اسلامی و انقلابی ایران، پدید آورده بود. بیشتر این نگرانی ها، ناشی از تاثیر فرهنگ و سیاسی جریان هایی بود که در حوزه های فکری ، فرهنگی و مطبوعاتی کشور فعال بوده و اعتقادی به بنیان های نظری انقلاب اسلامی و نظام دینی، نداشتند.
اندیشه گرانی که در دوران سازندگی و توسعه اقتصادی ، به صورت تدریجی، مبانی لیبرالیسم را با هدف سکولاریزه کردن جامعه و سپس براندازی نظام اسلامی از تریبون های خاصی ترویج می کردند، به عنوان منبع اصلی کار مطبوعات مدعی اصلاح طلبی شدند.
بررسی کارکرد و مواضع سیاسی مطبوعات با گرایش اصلاح طلبی، نشان می دهد که نشریات وابسته به دولت اصلاحات و اصلاح طلبان در قدرت ، نقش اول را در شبهه افکنی، حمله و تضعیف مبانی و اصول انقلاب اسلامی بازی می کردند. به عنوان نمونه ، ماهنامه آفتاب با مدیر مسوولی، عیسی سحرخیز، مدیر کل مطبوعات داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دوران عطاءالله مهاجرانی و همچنین نماینده مدیران مسوول مطبوعات در هیات نظارت بر مطبوعات در دوران اصلاحات، چهارسال اول(تیز77 تا اردیبهشت 81) با 66 مورد، جایگاه دوم شبهه پراکنی و در چهار سال دوم(اردیبهشت81 تا خرداد84) با 252 مورد، جایگاه اول را به خود اختصاص داد.
به طور کلی، آنچه از نقد و بررسی مواضع سیاسی برخی مطبوعات حاصل گردیده است، بهره گیری از مطبوعات به عنوان ابزار قدرت و سکوی پرش به سوی منافع شخصی و باندی ، القای تبلیغات مسموم و جهت دار و اجرای نظارت و برنامه های کانون های قدرت بیگانه ، توسط جریان های سیاسی در قدرت و با نفوذ جریان سوم و فرصت طلب ومعاند مبانی و اصول انقلاب اسلامی بود. در این دوره، مطبوعات با خروج از کارکرد اصلی خود، نقش احزاب را بر عهده گرفتند و در یک فرآیند سیاسی هدایت شده، مقوله هایی جدید،فلسفه جدید و حقوق اساسی تولید کردند.
جریان اصلاح طلبی به عنوان بزرگترین تهدید در طول سه دهه از تاریخ انقلاب اسلامی بود که اگر چه مانع رشد و توسعه معنوی و مادی ایران اسلامی گردید، اما همچون تهدید بزرگ جنگ تحمیلی در دهه اول انقلاب اسلامی تبدیل به فرصت بزرگی شد که ضمن نمایان شدن چهره های نفاق جریان های و عناصر سیاسی و آزمون خواص در این دوران،ملت انقلابی با بصیرت بالای خود، نسبت به آینده نظام دینی امیدوارتر شده و قطار انقلاب اسلامی با کمیت و کیفیت بیشتری به حرکت روبه جلوی خود ادامه می دهد.
آغاز دهه سوم انقلاب اسلامی مقارن با ورود مفاهیم کلی و مشتبه در جامعه اسلامی ایران گردید. مفاهیمی نظیر:اصلاح طلبی، جامعه مدنی،گفتگوی تمدن ها، خشونت، توسعه سیاسی، تساهل و تسامح، آزادی و... به جهت اینکه قلمرو معنایی آنها، بطور دقیق از سوی عرضه کنندگان آن مشخص نگردید،قطب بندی و صف آرایی حول این مفاهیم در قالب مدافعین و مخالفین، شکل گرفت. در این میان دشمنان خارجی و کسانی در داخل که بقای خود را در وجود مفاهیم کلی و اداری اشتراک لفظی می دیدند، از عرضه مفاهیم مشتبه و نوع واکنش به آن سود می برند.
مقام معظم رهبری در واکنش به این رویکرد می فرمایند:
یکی از چیزهایی که این وحدت را خدشه دار می کند، مفاهیمی مشتبهی است که دائما در فضای ذهنی مردم پرتاب می شود، هرکس هم به گونه ای معنا می کند. یک عده از این طرف، یک عده از آن طرف جنجال و اختلاف غیرلازم درست می شود. البته دشمن در همه این مسایل سود می برد. و به احتمال زیاد در این مسایل یا در بعضی اش دست هم دارد.[4]
مقام معظم رهبری خط تفرقه و بدبینی در جامعه توسط مطبوعات را چنین بیان می کنند"« امروز مطبوعاتی پیدا می شوند که همه همتشان، تشویق افکار عمومی و ایجاد اختلاف و ایجاد بدبینی در مردم و خوانندگانشان نسبت به نظام است.»[5]
داستان مطبوعات سالهای آغازین دهه سوم انقلاب اسلامی را می توان تکرار همان داستان غمبار نیمه اول از دهه نخست انقلاب دانست. چندین روزنامه و مجله و هفته نامه در فضای پس از دم خرداد1376 هر کدام به لحاظ وابستگی به پایگاه داخلی و خارجی امام همت خود را در مسیر انحراف افکار عمومی و تبلیغ بر ضد دین و احکام اسلام، انقلاب و ارزشها ، متهم نمودن انقلاب اسلامی و نهادهای انقلابی، ایجاد بدبینی و تفرقه افکنی میان مسئولین و تحریک اقوام و ملیت ها بکار گرفتند.
واکاوی کاریکاتور توهین آمیز روزنامه شرق
توهینی که امروز ما از طریق کاریکاتور آن هم در روزنامه شرق ، روزنامه تندرو دوران اصلاحات که کارنامه تاریکی در زمینه تخریب نظام دارد،قطعا نمایانگر دیدگاههای حذب اصلاحات در ایران است و یادآور همان دوران تاریک مطبوعات که کشور را از اهداف اسلام و انقلاب منحرف نموده وهدفی جزء آب در آسیاب دشمن ریختن نخواهند داشت.
ملت شریف ایران طعم براندازی و هزینه شدن نظام در راه اهداف شوم اصلاح طلبان افراطی را چشیده است و اهانت به این قشر-بسیج- که همواره سدی در مقابل بلاها و فتنه های خودی و غیر خودی بوده است را به هیچ عنوان نمی شود مورد اغماض قرارد داد. قشری که سیاست هایش در 8 سال دفاع مقدس رودستی بود بر تمام سیاست های دفاعی کلاسیک امثال بنی صدر . این اظهار نظرها بر خواسته از ضعف در خسارت به نظامی که ملتش بسیجی هستند، می باشد. از طرفی هم ضعف نظارتی در امر مطبوعات عاملیست که منجر به دادن جرات به این گونه مطبوعات جهت درج هر گونه توهین است.
پی نوشت ها:
[1]: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مجموعه مقالات،(تهران،وزارت،1371)ص123
[2]: مجله آیینه پژوهش، سید و مطبوعات(سال ششم، شماره4،مهرماه 1374)ص35
[3]: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مجموعه مقالات پیشین، ص123
[4]: موسسه ولایت،«به سوی نور»نرم افزار برنامه مجموعه سخنرانی های مقام معظم رهبری(نسخه عمومی)26 فروردین1378
[5]:همان،1 اردیبهشت ماه 1379
با توجه به اهمیت و نقش مطبوعات در صحنه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشورها و با توجه به پیشرفت های چشمگیری که در زمینه گسترش ارتباطات و وسایل خبری بوجود آمده است، این رسانه بیش از گذشته به عنوان یکی از اصلی ترین ابزارها، برای نقش دادن و شکل دهی افکار عمومی، عمل می کند. که بدین منظور مهمترین نقش مطبوعات[1] در موارد زیر اشاره می گردد:
الف- نقش مطبوعات در توسعه: پدیده مطبوعات اگرچه خود معلول پدیده توسعه می باشد ولی از جهتی به عنوان ابزار و علت توسعه عمل می کند. ایجاد ارتباط منطقی میان حاکمان و حکومت شوندگان به منظور درک نیازهای متقابل، روشن نمودن و نکیه بر علوم مختلف ، تحریک جامعه به گسترش علم و دانش و توسعه فنی و صنعتی و در نهایت نشر فضایل و ارزشهای انسانی در جامعه، از مهمترین نقش های مطبوعات در فرآیند رشد و توسعه می باشد.
سید جمال الدین اسدآبادی معتقد است:« روزنامه ، خوانندگان خود را نشسته به سیر و سیاحت عالم دلشاد می کند. بالجمله جریده، انسان خواهان سعادت را، دوربینی است جهان نما، ذره بینی است حقیقت برا، راه بری، نیک فرجام است. دیده بانی است پیدا و مربی کامل برای عموم و عالمان راست سرمایه.»[2]
مطبوعات را باید یکی از مجراهای قدرتمند و دیرینه ارتباط جمعی دانست که همواره با بهره گیری از تکنولوژی و دانش روز، جایگاه ارزشمند خود را در فرآیند رشد و توسعه ملی حفظ کرده است. و مصداق بسیار مناسب و در برگیرنده ای برای هم زیستی، همگرایی سازنده و رشد افراد جامعه است، چرا که سیر تحولات تاریخی به عنوان عامل بنیادی در ارسال و گسترش پیام تحولات اجتماعی، سیاسی ، اقتصادی و صنعتی، همواره مشوقی قدرتمند در ابداع ابزار و ایجاد فنون بهتر و پیشرفته بوده است.
به گونه ای که اگر نقش«ماشین بخار» را در تحولات اقتصادی اروپا و جهان، تعیین کننده و اساسی بدانیم، «مطبوعات» را نیز باید در جهت گسترش و ارتقای پیام این تحول و ایجاد یک فرهنگ سیاسی تولیدی جدید، زمینه ساز راه رشد و توسعه کشورهای غربی به شمار آوریم.[3]
ب- نقش مطبوعات در تحولات سیاسی-اجتماعی: از میان وسایل ارتباط جمعی که وظیفه نشر اخبار، افکار و فرهنگ را بر عهده دارند، مطبوعات از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده و نقش مهمی در تشکیل و هدایت عقاید و افکار عمومی، در اشاعه معلومات و فرهنگ و گذراندن اوقات فراغت، تبلیغ کالا و خدمات و واردار ساختن مردم به مشارکت در امور سیاسی اجتماعی پیدا کرده است. امروز نشریات، همانند رادیو و تلویزیون ، به جزئی از لزوم ضروری زندگی اجتماعی تبدیل شده است.
تاثیر مطبوعات و فرهنگ یک تاثیر دوجانبه است. همانطور که مطبوعات موجب تقویت و بیداری می گردند، توسعه این رسانه نیز خود نتیجه بلوغ فکر بشر است. اگر چه برخی مطبوعات ، ممکن است انحراف فکری بشری را به دنبال داشته باشند، ولی در مجموع می توانند راه بهتر زندگی کردن بشر را به او آموخته و او را برای دگرگونی اصولی آماده سازند.
از آنجا که دانش و اطلاعات به عنوان مهمترین سلاح و ابزار قدرت در آمده است، مطبوعات به توزیع قدرت نیز مبادرات می کنند و به همین خاطر ، حکومت های استبدادی و دیکتاتوری از بیداری و آگاهی توده های مردم در هراس بوده و بیشترین کوشش خود را در تقابل و تهدید و تحریف مطبوعات نشان داده اند.
ج- مطبوعات به عنوان ارکان دموکراسی: اگر دموکراسی را به مفهوم عام از عمده ترین شاخص های جامعه مدنی بدانیم، رسانه ها و به ویژه مطبوعات، ناگزیر در جایگاه یکی از ارکان جامعه مدنی قرار می گیرند و در فرهنگ سیاسی نوین، خود یکی از ارکان جامعه مدنی قرار می گیرند و در فرهنگ سیاسی نوین، خود یکی از ارکان دموکراسی به شمار می آیند. با این تغییر،وجود و فعالیت مطبوعات متکثر و متنوع در جامعه، بطوری که بتوانند افکار و سلیقه های گوناکون را نمایندگی کنند و از حریم و و حقوق و آزادی های افراد و گروههای اجتماعی حراست و پاسداری نمایند، از سویی از جمله مهمترین نماد وجود و پویایی جامعه مدنی محسوب می شوند و به رشد، گسترش، تحکیم و تقویت آن یاری می رسانند. یکی از معیارهای جامعه مدنی،مطبوعات آزاد، زیاد و متنوع می باشد، مطبوعات ، صداهای گوناگون را که مبین خواسته ها، نیازها، علایق و دیدگاههای مختلف است، منعکس می کنند و شرایط بحث و گفتگو و مفاهمه و در نتیجه پرورش بردباری اجتماعی و مدارای اجتماعی را فراهم می آورند.
مهمتر از کمیت در مطبوعات ، کیفیت ، محتوا، اهداف، ویژگی عملکرد و میزان تاثیر بر مخاطبان آن است که در گسترش مشارکت مردم، نقش مهم و اساسی ایفا می کنند، چرا که اگر این رسانه ها مورد اعتماد و باور مردم در حوزه های عدالت خواهی بی طرفی و استقلال و درست اندیشی قرار گیرند، به پیشبرد جامعه مدنی کمک خواهد کرد.
نقد مطبوعات در دوران سازندگی و اصلاحات
در چند سال اخیر، فضای سیاسی و مطبوعاتی کشور دغدغه ها و نگرانی هایی را برای دلسوزان جامعه اسلامی و انقلابی ایران، پدید آورده بود. بیشتر این نگرانی ها، ناشی از تاثیر فرهنگ و سیاسی جریان هایی بود که در حوزه های فکری ، فرهنگی و مطبوعاتی کشور فعال بوده و اعتقادی به بنیان های نظری انقلاب اسلامی و نظام دینی، نداشتند.
اندیشه گرانی که در دوران سازندگی و توسعه اقتصادی ، به صورت تدریجی، مبانی لیبرالیسم را با هدف سکولاریزه کردن جامعه و سپس براندازی نظام اسلامی از تریبون های خاصی ترویج می کردند، به عنوان منبع اصلی کار مطبوعات مدعی اصلاح طلبی شدند.
بررسی کارکرد و مواضع سیاسی مطبوعات با گرایش اصلاح طلبی، نشان می دهد که نشریات وابسته به دولت اصلاحات و اصلاح طلبان در قدرت ، نقش اول را در شبهه افکنی، حمله و تضعیف مبانی و اصول انقلاب اسلامی بازی می کردند. به عنوان نمونه ، ماهنامه آفتاب با مدیر مسوولی، عیسی سحرخیز، مدیر کل مطبوعات داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دوران عطاءالله مهاجرانی و همچنین نماینده مدیران مسوول مطبوعات در هیات نظارت بر مطبوعات در دوران اصلاحات، چهارسال اول(تیز77 تا اردیبهشت 81) با 66 مورد، جایگاه دوم شبهه پراکنی و در چهار سال دوم(اردیبهشت81 تا خرداد84) با 252 مورد، جایگاه اول را به خود اختصاص داد.
به طور کلی، آنچه از نقد و بررسی مواضع سیاسی برخی مطبوعات حاصل گردیده است، بهره گیری از مطبوعات به عنوان ابزار قدرت و سکوی پرش به سوی منافع شخصی و باندی ، القای تبلیغات مسموم و جهت دار و اجرای نظارت و برنامه های کانون های قدرت بیگانه ، توسط جریان های سیاسی در قدرت و با نفوذ جریان سوم و فرصت طلب ومعاند مبانی و اصول انقلاب اسلامی بود. در این دوره، مطبوعات با خروج از کارکرد اصلی خود، نقش احزاب را بر عهده گرفتند و در یک فرآیند سیاسی هدایت شده، مقوله هایی جدید،فلسفه جدید و حقوق اساسی تولید کردند.
جریان اصلاح طلبی به عنوان بزرگترین تهدید در طول سه دهه از تاریخ انقلاب اسلامی بود که اگر چه مانع رشد و توسعه معنوی و مادی ایران اسلامی گردید، اما همچون تهدید بزرگ جنگ تحمیلی در دهه اول انقلاب اسلامی تبدیل به فرصت بزرگی شد که ضمن نمایان شدن چهره های نفاق جریان های و عناصر سیاسی و آزمون خواص در این دوران،ملت انقلابی با بصیرت بالای خود، نسبت به آینده نظام دینی امیدوارتر شده و قطار انقلاب اسلامی با کمیت و کیفیت بیشتری به حرکت روبه جلوی خود ادامه می دهد.
آغاز دهه سوم انقلاب اسلامی مقارن با ورود مفاهیم کلی و مشتبه در جامعه اسلامی ایران گردید. مفاهیمی نظیر:اصلاح طلبی، جامعه مدنی،گفتگوی تمدن ها، خشونت، توسعه سیاسی، تساهل و تسامح، آزادی و... به جهت اینکه قلمرو معنایی آنها، بطور دقیق از سوی عرضه کنندگان آن مشخص نگردید،قطب بندی و صف آرایی حول این مفاهیم در قالب مدافعین و مخالفین، شکل گرفت. در این میان دشمنان خارجی و کسانی در داخل که بقای خود را در وجود مفاهیم کلی و اداری اشتراک لفظی می دیدند، از عرضه مفاهیم مشتبه و نوع واکنش به آن سود می برند.
مقام معظم رهبری در واکنش به این رویکرد می فرمایند:
یکی از چیزهایی که این وحدت را خدشه دار می کند، مفاهیمی مشتبهی است که دائما در فضای ذهنی مردم پرتاب می شود، هرکس هم به گونه ای معنا می کند. یک عده از این طرف، یک عده از آن طرف جنجال و اختلاف غیرلازم درست می شود. البته دشمن در همه این مسایل سود می برد. و به احتمال زیاد در این مسایل یا در بعضی اش دست هم دارد.[4]
مقام معظم رهبری خط تفرقه و بدبینی در جامعه توسط مطبوعات را چنین بیان می کنند"« امروز مطبوعاتی پیدا می شوند که همه همتشان، تشویق افکار عمومی و ایجاد اختلاف و ایجاد بدبینی در مردم و خوانندگانشان نسبت به نظام است.»[5]
داستان مطبوعات سالهای آغازین دهه سوم انقلاب اسلامی را می توان تکرار همان داستان غمبار نیمه اول از دهه نخست انقلاب دانست. چندین روزنامه و مجله و هفته نامه در فضای پس از دم خرداد1376 هر کدام به لحاظ وابستگی به پایگاه داخلی و خارجی امام همت خود را در مسیر انحراف افکار عمومی و تبلیغ بر ضد دین و احکام اسلام، انقلاب و ارزشها ، متهم نمودن انقلاب اسلامی و نهادهای انقلابی، ایجاد بدبینی و تفرقه افکنی میان مسئولین و تحریک اقوام و ملیت ها بکار گرفتند.
واکاوی کاریکاتور توهین آمیز روزنامه شرق
توهینی که امروز ما از طریق کاریکاتور آن هم در روزنامه شرق ، روزنامه تندرو دوران اصلاحات که کارنامه تاریکی در زمینه تخریب نظام دارد،قطعا نمایانگر دیدگاههای حذب اصلاحات در ایران است و یادآور همان دوران تاریک مطبوعات که کشور را از اهداف اسلام و انقلاب منحرف نموده وهدفی جزء آب در آسیاب دشمن ریختن نخواهند داشت.
ملت شریف ایران طعم براندازی و هزینه شدن نظام در راه اهداف شوم اصلاح طلبان افراطی را چشیده است و اهانت به این قشر-بسیج- که همواره سدی در مقابل بلاها و فتنه های خودی و غیر خودی بوده است را به هیچ عنوان نمی شود مورد اغماض قرارد داد. قشری که سیاست هایش در 8 سال دفاع مقدس رودستی بود بر تمام سیاست های دفاعی کلاسیک امثال بنی صدر . این اظهار نظرها بر خواسته از ضعف در خسارت به نظامی که ملتش بسیجی هستند، می باشد. از طرفی هم ضعف نظارتی در امر مطبوعات عاملیست که منجر به دادن جرات به این گونه مطبوعات جهت درج هر گونه توهین است.
پی نوشت ها:
[1]: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مجموعه مقالات،(تهران،وزارت،1371)ص123
[2]: مجله آیینه پژوهش، سید و مطبوعات(سال ششم، شماره4،مهرماه 1374)ص35
[3]: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مجموعه مقالات پیشین، ص123
[4]: موسسه ولایت،«به سوی نور»نرم افزار برنامه مجموعه سخنرانی های مقام معظم رهبری(نسخه عمومی)26 فروردین1378
[5]:همان،1 اردیبهشت ماه 1379
اخبار ویژه
در دیدار هزاران نفر از زنان و دختران؛
بحران انرژی در سایه اختلافات نفت و نیرو؛
سکوت اصلاح‌طلبان
نظرات بینندگان
ارسال نظرات
مددی
۰۷:۰۰ - ۰۶ مهر ۱۳۹۱
این چیزی که ضرغامی از بسیجی و جبهه در بیدارباش ارائه می کند هزار برابر بدتر از آن کاریکاتور سخیف است .
جای خیلی ها توی اوین خالی است وشما ها سکوت کرده اید. و می گذارید به جای شهیدان گرزین ها برای نسل فعلی مطرح شوند.
پاسخ جای خیلی ها توی اوین خالی است وشما ها سکوت کرده اید. و می گذارید به جای شهیدان گرزین ها برای نسل فعلی مطرح شوند.
ناشناس
۱۶:۱۲ - ۰۶ مهر ۱۳۹۱
جنجال بر سر كاريكارتور روزنامه شرق؛ يك جريان سازى براى تحت الشعاع قرار دادن اخبار مربوط به بازداشت فرزندان آقاى هاشمي است كه توسط شبكه پرويز( ثابتي) انجام گرديد. جنجال در سطوح مختلف اصولگرايان پيرامون موضوع نشانگر نفوذ منابع ساواك( پرويز ثابتي) ديروز، و منابع موساد امروز در كشور است. همچنين ايجاد اشتغالات مضاف براى وكيل آقاى مهدى هاشمي است. ( جمعيت اطلاعات ٣٦ ميليوني/ ثاقب٩)
پاسخ 
جدیدترین اخبار پربازدید ها
