سئوال اين است كه سبك بازي خسرو حيدري چقدر با آنچه از آن تحت عنوان فوتبال نوين و روز دنيا ياد مي شود شباهت دارد؟ او در طول هر بازي بارها در زمين خودي صاحب توپ مي شود و يك تنه براي طي كردن تمام مسافت خط طولي و ارسال توپ روي دورازه استارت مي زند. تيم هاي حريف خوب مي دانند نفوذهاي حيدري يكي از مهمترين استراتژي هاي استقلال براي رسيدن به دروازه است و جاي تعجب ندارد كه لايه هاي دفاعي خود را در اين منطقه از زمين افزايش مي دهند. خسرو حيدري را اين روزها با پيراهن استقلال مستاصل تر از هميشه مي بينيم. او بارها و بارها به صف مدافعان پرتعداد حريف مي زند و وقتي در فستيوالي از تكل هاي بلند و كوتاه گرفتار مي شود، پايش را مي گيرد و از درد فرياد مي كشد.
تيم هاي امير قلعه نويي هميشه به تبحر در نفوذ از جناحين و ارسال توپ هاي خطرناك روي دروازه حريفان شهره بوده اند. اين استقلال اما به رغم اينكه مهره هاي امتحان پس داده اي مثل خسرو حيدري، علي حمودي و هاشم بيگ زاده را در اختيار دارد، از اين كانال در طول نود دقيقه به ندرت صاحب موقعيت مي شود. به هر حال جذب ستاره هاي يك بحث است و گنجاندن توانايي هاي آنها در قالب حركات تيمي و تاكتيكي بحثي ديگر. زوج ها و تركيب هاي چند نفره كنار خط تيم قلعه نويي كجا هستند؟ آقاي سرمربي تا كي مي خواهد به اميد شعبده بازي حيدري و بيگ زاده در كناره ها و عبور آنها از ديوارهاي بلند دفاعي حريفان، كنار زمين بايستد و به علامت افسوس سر تكان بدهد؟ در تمرينات استقلال چه مي گذرد؟