سایت گل
هفته نهم لیگ برتر- جام خلیج فارس
استقلال - فجر سپاسی شیراز
جمعه 31 شهریور ماه 1391 ساعت 18:30
داور: محسن قهرمانی با کمک های محسن فریمانی و علیرضا ایلدروم. داور چهارم: محمدرضا اکبریان
تماشاگر: حدود 40 هزار نفر
استقلال:
سیدمهدی رحمتی، امیرحسین صادقی، پژمان منتظری، میثم حسینی، جی لوید ساموئل
(46 علی حمودی)، خسرو حیدری،جواد نکونام، فابیو جانواریو، رودریگو توزی،
سیاوش اکبرپور (85 حنیف عمران زاده)، آرش برهانی ( 63 فریدون زندی) سرمربی:
امیر قلعه نویی
فجرسپاسی: وحید شیخ ویسی، علیرضا جلیلی، سعید قزل
گچلی، محمد آفند، مجتبی ترشیز، خالد شفیعی، رضا حقیقی، محمد مهدی نظری،
جابر انصاری (88 امید خلیلی)، عباس محمد رضایی (79 دیه گو ماکسیمو، محمدرضا
حسینی (فرشید اسماعیلی) سرمربی: محمود یاوری
شرح بازی:
استقلال بعد از پیروزی مقابل راه آهن، با یک تغییر به این
بازی آمده بود؛ علی حمودی از ترکیب به بیرون رفته بود و خسرو حیدری بار
دیگر به دفاع راست منتقل شده بود تا جا برای حضور سیاوش اکبرپور در ترکیب
اصلی باز شود. با این چیدمان قلعه نویی، باز هم میداوودی، زندی و بائو بازی
را از روی نیمکت آغاز کردند. در تیم مقابل، سپاسی بعد از برد شگفت انگیز
برابر داماش با همان ترکیب به زمین آمده بود. تیم محمود یاوری که امسال یکی
از پدیده های لیگ بوده، تا قبل ازاین بازی تقریباً در هر بازی دو گل به
ثمر رسانده و برخلاف آنچه که قبلاً از فجر سپاسی می شناختیم، امسال تیمی
کاملاً هجومی و گلزن است. آنچه که در نیمه اول از فجر سپاسی می شد دید،
تمرکز در یک سوم میانی و دفاع کردن با نفرات پرتعداد بود و در فاز حمله هم
اکثر حرکات این تیم از سمت راست شکل می گرفت، جایی که میثم حسینی یکی دو
بار مغلوب حریف شد ولی در نهایت دروازه رحمتی به شکلی خطرناک تهدید نشد.
شوت از راه دور یکی دیگر از ترفندهای شاگردان یاوری برای رسیدن به گل بود.
سپاسی در فصل گذشته هم یک تیم شوتزن بود ولی در نیمه اول شوت های حقیقی،
آفند، ترشیز و نظری آنقدر باکیفیت نبود که یک گل برای میهمان فراهم شود.
در تیم استقلال، منتظری، صادقی، میثم حسینی و خسرو حیدری خط
دفاع چهار نفره آبی ها را تشکیل می دادند و جلوی آن ها، جواد نکونام و جی
لوید ساموئل دو هافبک دفاعی قلعه نویی بودند. اما مشکل استقلال در نیمه اول
جایی بود که سه عنصر هجومی این تیم یعنی اکبرپور، توزی و برهانی برش و
کارایی لازم برای عبور از مدافعان سپاسی را نداشتند.
در بیست دقیقه ابتدایی نیمه دوم، شکل بازی تفاوت چندانی با
نیمه اول نداشت، تنها علی حمودی جانشین ساموئل ناموفق شد و خسرو حیدری بار
دیگر به خط میانی آمد. با ورود حمودی، جناح راست استقلال تحرک بیشتری پیدا
کرد و اکبرپور هم به سمت چپ منتقل شد ولی مالکیت توپ آبی ها منجر به ایجاد
موقعیت جدی نمی شد. بعد از بیست دقیقه، تیم محمود یاوری کاملاً عقب نشست و
با ایجاد لایه های دفاعی و دوندگی بی امان، فضا را از تیم حریف گرفت. در
دقایق پایانی، قلعه نویی باز هم به همان روش قدیمی و منسوخ خود روی آورد و
عمران زاده را به عنوان مهاجم به زمین فرستاد تا گره استقلال با بازی
مستقیم باز شود، ولی این روش هم نتیجه ای نداشت و در نهایت یک مساوی خانگی
دیگر برای استقلالی ها ثبت شد.
دقایق حساس:
دقیقه 14: خسرو حیدری بعد از یک
دو با اکبرپور تا درون هجده قدم پیشروی کرد، سانتر کوتاه خسرو با ضربه سر
ساموئل همراه شد و چیزی نمانده بود با اشتباه شیخ ویسی به گل تبدیل شود.
اما دروازه بان سپاسی در دو مرحله توپ را جمع کرد
دقیقه 25: آرش برهانی
روی پاس پشت دفاع جانواریو در موقعیتی مناسب صاحب توپ شد ولی به جای اینکه
خودش ضربه بزند، تصمیم گرفت اکبرپور را صاحب موقعیت کند. این توپ با دفع
مدافعان سپاسی به کرنر رفت
دقیقه 27: شوت محمد مهدی نظری از روی خط هجده قدم را رحمتی به زمین برگشت داد
دقیقه 48: شوت رودریگو توزی از کنار دروازه شیخ ویسی به بیرون رفت
دقیقه 55: رضا حقیقی ضربه ایستگاهی را به همان جایی زد که رحمتی ایستاده بود
دقیقه
60: روی حرکت خوب توزی، حمودی از راست نفوذ کرد و توپ را روی دروازه سانتر
کرد اما اکبرپور به جای اینکه توپ را به طرف دروازه بزند، با ضربه سر توپ
را به وسط زمین فرستاد
دقیقه 61: شوت خوب نظری یا واکنش رحمتی دفع شد. این جدی ترین موقعیت سپاسی تا این دقیقه از بازی بود
دقیقه
77: روی حرکت پا به توپ اکبرپور، خسرو حیدری صاحب توپ شد و او هم جانواریو
را در موقعیت شوتزنی قرار داد اما شوت جانواریو را شیخ ویسی مهار کرد
دقیقه
82: روی سانتر توزی از جناح چپ، جواد نکونام از در موقعیتی عالی به توپ
رسید و بعد از کنترل توپ، شوت کرد ولی رضا حقیقی با تکلی عالی مانع از رفتن
توپ به سمت دروازه شد
بهترین بازیکن:
در روزی که اغلب بازیکنان نمایشی متوسط داشتند و اتفاق عجیب و غریبی روی دروازه ها رخ نداد، خسرو حیدری بهتر از بقیه بود
اتفاق ویژه:
مزه
پرانی ها و کنایه های سیانکی که اغلب هم بامزه و جالب نبود، نشان داد که
او چقدر خوب در راه جواد خیابانی شدن گام برمی دارد. نکته دیگر اینکه در
این بازی هیچ بازیکنی کارت زرد و قرمز نگرفت.