گودرزی: از نقره‌ المپیکم خجالت می‌کشم

به گزارش خبرگزاری فارس، بر خلاف چهره‌ای که خیلی‌ها روی تشک کشتی از او می‌بینند و بسیار پر جنب و جوش است و لحظه‌ای آرام و قرار ندارد، بیش از اندازه آرام است. خیلی کم حرف است و هنوز هم خیلی دوست ندارد درباره فینال 74 کیلو در المپیک و حریف «چغر» آمریکایی‌اش صحبت کند. هر وقت روی صحبت به آن سمت می‌رود سریع موضوع را برمی‌گرداند.

کشتی‌گیر جوان ملایری که در 4 سال اخیر همواره روی یکی از سکوهای جهانی بوده است، خوش‌رنگ‌ترین مدال کشتی آزاد را در لندن گرفت و بدون شک یکی از باثبات‌ترین کشتی‌گیران چند ساله اخیر ما بوده است که با نایب قهرمانی المپیک به قول خودش فاز اول برنامه‌هایش را به پایان رساند.

صادق گودرزی در عین جوانی به اوج پختگی رسیده است و در حالی‌که پس از المپیک دَم از خداحافظی زده بود حالا نظرش تغییر کرده است و می‌گوید: «خداحافظی، بی‌خداحافظی!»

چشمش به دنبال طلا است و می‌گوید حالا حالاها قصد کناره‌گیری از کشتی را ندارد تا رکوردزنی کند.

صادق گودرزی، دارنده 3 مدال نقره و برنز جهان و نقره المپیک با حضور در خبرگزاری فارس از ناگفته‌هایش در المپیک لندن می‌گوید و آرزوهایی که قصد رسیدن به آن را دارد. مصاحبه این کشتی‌گیر را در زیر می‌خوانید:

فارس: درباره حضورت در المپیک بگو؟ اولین تجربه‌ات بود، اما کم‌تجربه نبودی و با 3 مدال جهانی یکی از شانس‌های اصلی کسب مدال در کشتی آزاد محسوب می‌شدی.

بزرگترین آرزوی هر ورزشکاری رسیدن به مدال المپیک است که با لطف خدا در جوانی به آن رسیدم البته هدفم کسب طلا بود که متأسفانه موفق نشدم. 4 سال است در حسرت طلا مانده‌ام و نقره داغ شدم، اما بالاخره می‌گیرمش.

فارس:‌ برای مقابله با حریف آمریکایی برنامه‌ای داشتی؟

خیلی تلاش کرده بودم و چندین ماه روی کشتی او کار کرده بودم، بعد از 2 شکست در مسابقات جهانی و جام جهانی، دیگر فکر نمی‌کردم به او ببازم. تمام تلاشم را کردم، اما نشد. هر کاری کردم زورم نرسید. خیلی بهتر و کشتی بلد شده بود.

فارس: بعد از مسابقات جهانی که در فینال به "باروس" باختی، گفتی که دفعه بعد با کت شلوار هم می‌برمش؛ چه شد؟

نشد دیگر، کمی از من بهتر بود. تلاشم را می‌کنم؛ انسان‌ها به تلاش زنده‌اند. در مسابقات جهانی مجارستان طلا را که در کلکسیونم کم دارم اضافه می‌کنم.

فارس:  بعد از تمرینات گروهی خودت می‌ماندی و تمرینات اختصاصی را انجام می‌دادی. علتش چی بود؟ چقدر در این موفقیت تاثیر داشت؟

پشت کار؛ هیچ وقت راضی نمی‌شوم و زمانی‌که می‌خواهم به مسابقه‌ای بروم فکر می‌کنم اولین بار است که می‌خواهم مدال بگریم و مدالی ندارم. همیشه به دنبال مدال خوش‌رنگ‌تری هستم. الان هم همه چیز تمام شد و دیگر به گذشته کاری ندارم و باید برای مسابقات آینده آماده شوم. مدال‌هایم را تا الان هم ندیدم؛ از سکو که پایین می‌آیم مدالم را در گاو صندوق خانه کنار می‌گذارم و دوباره شروع می‌کنم. مهم‌ترین دلیلی هم که در این سال‌ها موفق بوده‌ام همین بوده است که هیچ موقع به مدال‌هایی که دارم توجه نمی‌کنم. قابلت‌هایم بالاتر از این‌هاست و امیدوارم مدال طلا را هم بگیرم تا کلکسیون افتخاراتم را کامل کنم.

فارس:‌ داستان خداحافظی‌ات بعد از المپیک چه بود؟

دلیلی برای خداحافظی نمی‌بینم. الان 24 – 25 سالم است؛ در اوج جوانی هستم و تا سال‌ها می‌توانم مدال بگیرم و برای کشورم افتخارآفرینی کنم. البته بعضی مسائل باعث شد که دلسرد شوم. به دلیل عدم رسیدگی و توجه مسئولان، احساساتی شدم و آن حرف را زدم. امیدوارم که زودتر این تبعیض‌ها برطرف یا حداقل کم شود. آنطور که باید و شاید رسیدگی نمی‌شود. اما متأسفانه بودجه ورزش ما صرف رشته‌هایی می‌شود که رفتن به جام جهانی برایشان آرزو شده است. فعلاً خداحافظی بی‌خداحافظی! بدون طلا هرگز خداحافظی نمی‌کنم. تازه فاز اول برنامه‌هایم به پایان رسیده است و قسمت زیادی از آن باقیمانده است.

فارس: نتیجه کشتی‌ آزاد در المپیک چطور بود؟ انتظارات را برآورده کرد؟

بهترین نتیجه را گرفتیم. انتظارات در چند سال اخیر از کشتی به خصوص آزاد بالا رفته است؛ همین موضوع بار روانی را روی بچه‌ها زیاد کرد و نتوانستند نتیجه بهتری بگیرند. نسبت به رسیدگی که می‌کنند توقع بی‌جا دارند.

فارس: اما کشتی فرنگی نتیجه بسیار خوبی گرفت.

کشتی آزاد و فرنگی 2 رشته کاملاً متفاوت هستند؛ نتیجه بسیار بهتری نسبت به پکن گرفتیم. قوانین فرنگی راحت‌تر از آزاد است و نقش دوبنده در آن پررنگ‌تر است. کاری به قرعه‌های آزاد نداریم، اما خیلی بدشانسی آوردیم. پای رضا یزدانی قبل از فینال در حالی‌که مدال طلا بر گردنش بود آسیب دید؛ مهدی تقوی که پرشانس‌ترین کشتی‌گیر ما برای رسیدن به مدال طلا بود بدشانسی آورد. یک هفته قبل از اعزام به المپیک پای مادرش را به دلیل بیماری قطع کردند. از نظر روحی خیلی خراب شد از طرفی فاصله کمی بعد از وزن‌کشی برای ریکاوری داشت و کشتی‌گرفتن در صبح برایش سخت بود.

فارس:‌ اما تقوی در مسابقات جهانی خیلی راحت حریف کوبایی را شکست داده بود.

فرق جهانی با المپیک همین است؛ تقوی حریف کوبایی را چند ماه قبل در استانبول با اختلاف شکست داده بود، اما در دور اول المپیک به او باخت. چون ورزشکاران در المپیک بیشتر دیده می‌شوند و مسئولان کشورها توجه ویژه‌ای به مدال گرفتن در این رقابت‌ها دارند. بهترین امکانات را به قهرمانانشان می‌دهند. مثلا کشتی‌گیری را که در مسابقات جهانی پایش را می‌گرفتی و به راحتی به امتیاز می‌رسیدی در المپیک وقتی به پایش می‌رسی، انگار می‌خواهی جانش را بگیری و دلارهایش را بگیری و به همین دلیل به راحتی امتیاز نمی‌دهد و نمی‌بازد‌، اما تفاوت جوایز مدال جهانی ما با المپیک تنها چند میلیون است. نمی‌خواهم بگویم همه چیز پول است، اما تمام اینها ایجاد انگیزه می‌کند.

فارس: عبدالله موحد جایی گفته بود من برای دل خودم مدال می‌گیرم نه برای جایزه و کاری ندارم چه کسی به من چه چیزی می‌دهد؟ درست است که جوایزی که می‌دهند نسبت به درآمد فوتبالیست‌ها قابل توجه نیست، اما پول که همه چیز نیست.

ما هم همین دید را داریم، مانند بازیگری که پولی نمی‌گیرد، اما برای دلش و عشقش بازی می‌کند. یا نقاشی که نقاشی می‌کند تا نمایشگاه بگذارد یا عکاسی که عکس می‌گیرد و شاید بابت آن پولی هم نگیرد.

فارس: با توجه به تفاوت‌هایی که بین استان‌ها وجود دارد، دوست نداشتی اهل مازندران بودی؟

نه بابا! دنبال این حرف‌ها نیستم.

فارس: مادرت در برنامه ‌تلویزیونی گفت باید ازدواج کنی!

فعلاً اول باید قهرمان جهان بشم بعد!

فارس: تحصیلات دانشگاهی‌ات چیست؟ 

دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز هستم.

فارس: برای مدال نگرفتن یا شکست چه کسی در المپیک ناراحت شدی؟

مهدی تقوی، از نونهالان با هم بودیم؛ از سال 78 – 79 با هم بودیم.

فارس:‌ درباره گلایه مربیان از نحوه پرداخت و مقدار جوایزشان صحبتی داری؟

از تمام زندگی‌شان گذاشته‌اند و با کمترین چشم‌داشت کار می‌کنند. حق دارند انتظار بیشتری داشته باشند.

فارس:‌ حق می‌دهی اگر بخواهند به کشورهای دیگر بروند و مربیگری کنند؟

مسئولان نباید اجازه این کار را بدهند، اما وقتی قدرشان را نمی‌دانند چاره دیگری ندارند. روزانه 18 هزار تومان در اردوها می‌گیریم و زمانی‌ هم که در اردو نباشیم این حقوق را نمی‌گیرم؛ تازه هر چند ماه یک‌بار هم حقوق می‌گیریم.

فارس: یک سکه گرفته‌ای دیگه چه غمی داری؟

یک خاطره جالب تعریف کنم؛ پس از بازی‌های آسیایی 150 سکه پاداش گرفته بودم؛ همزمان دزد به خانه تهران و ملایر زد، اما هر چقدر گشته بودند چیزی پیدا نکرده بودند. حتی دیوار را هم خراب کرده بودند، اما وقتی چیزی پیدا نکردند 2 تا شلوار و یک لب‌تاپ برده بودند. شلوارها را خیلی دوست داشتم. مثل اینکه خیلی ناراحت شده بودند که چیزی پیدا نکردند.

فارس: از مدال گرفتن چه کسی خوشحال شدی؟

احسان لشگری، راحت می‌توانست طلا بگیرد، اما روی اشتباه خودش باخت.

فارس: در دهکده بیشتر با چه ورزشکارانی از رشته‌های دیگر رابطه داشتی؟

کرمی، باقری معتمد، سلیمی و کیانوش رستمی. با همه رابطه خوبی دارم. اتاق کرمی کنار اتاق من بود؛ شب تا صبح هم خوابش نبرده بود. من هم مثل او بودم اما 2 تا قرص خوردم و تخت خوابیدم.

فارس: پس استرس المپیک واقعیت دارد؟ اما کشتی‌گیر کم‌تجربه‌ای نیستی؟

استرس المپیک هیولای وحشتناکی است! حالت‌هایی در لندن به من دست داد که تا به حال در زندگی‌ام تجربه نکرده بودم؛ واقعاً وحشتناک بود. همواره به این فکر می‌کردم اگر اشتباه کنم و نتوانم مدال بگیرم چه اتفاقی می‌افتد. مگر می‌شود دیگر در المپیک بعد، آنهم در 28 – 29 سالگی مدال گرفت. مدال المپیک قابل مقایسه با دیگر مدال‌ها نیست؛ حمید سوریان حاضر بود تمام طلاهایش را بدهد تا یک برنز المپیک بگیرد. 

فارس: خیلی‌ها درباره قرعه مناسب شما در المپیک صحبت کردند و اینکه شانس آوردی چارگوش در گروهت نبود.

خیلی راحت‌تر بودم با چارگوش کشتی بگیرم چون با روس‌ها بهتر کشتی می‌گیرم. در کشتی باید روحیه داشته باشی. نمی‌دانم کسی که این مطلب را نوشته است و شخصی که آن را منتشر کرده است شناختی از کشتی‌گیران برتر جهان دارد یا نه؟ من در کشتی‌هایم در المپیک نفرات دوم و سوم المپیک پکن و نفر سوم جهان را مغلوب کردم. اینها قرعه راحتی است؟ همه از عنوان‌داران المپیک و جهان بودند. دیگر با چه قرعه‌ای باید رو به رو می‌شدم؟ کشتی‌گیر دیگری نبود که از کره مریخ بیاورند من با او کشتی بگیرم. ضمن اینکه در سال‌های اخیر به غیر از 2 کشتی‌گیر تمام مدعیان این وزن را شکست داده‌ام. نمی‌دانم این چه حرف‌هایی است که مطرح می‌کنند. درست نیست و فکر کنم قصد بی‌ارزش کردن مدالی را دارند که حداقل 4 سال سخت‌ترین روزها را برای رسیدن به آن تحمل کردم. کشتی‌گیری دیگر نمانده است که بخواهم ببرم. کشتی قهرمانی بین من آمریکا و روسیه است هر کدام ببریم طلا می‌گیرم و بقیه هم نقره یا برنز می‌گیرند. تا قبل از فینال حتی یک تایم هم به حریفانم نداده بودم.

فارس: در کشتی آزاد هم مشکلات داوری داشتیم؟

به غیر از یکی - دو مورد مشکلی نداشت که در آن موارد هم اشتباه سهوی بود.

فارس: امسال هم در لیگ شرکت می‌کنی؟ سال گذشته گفته بودی که اگر نیاز مالی نداشتی هیچ وقت شرکت نمی‌کردی.

هدف اصلی‌ام در سال آینده رسیدن به مدال طلای جهان در مسابقات مجارستان است که برای شروع کار بعد از المپیک استارت را از لیگ می‌زنم.

فارس: با تیم ثامن‌الحجج (ع) به توافق رسیدی؟

سال قبل تعریف مسئولان این تیم را شنیده بودم که علاقه زیادی به کمک به کشتی دارند به خصوص آقای میرعلی که از علاقمندان به کشتی است. از طرفی حضور محسن کاوه و پژمان جمشیدی هم نقش زیادی در حضورم در تیم ثامن‌الحجج (ع) داشت. ارادت ویژه‌ام به امام رضا (ع) هم باعث شد که دیگر شکی برای پیوستن به این تیم که متعلق به امام هشتم است نداشته باشم. مسئولان دلسوزی دارد که از علاقمندان به کشتی هستند.

فارس: مبلغ قراردادت چقدر است؟ قابل مقایسه با بازیکنان فوتبال است؟

به اندازه یک بازیکن نیمکت‌نشین در لیگ دسته سوم فوتبال است. به اندازه‌ای نیست که بخواهیم درباه آن صحبت کنیم.

فارس: تغییرات در کادر فنی تأثیری در عملکرد کشتی‌گیران در المپیک داشت؟ این تغییرات مثبت بود یا منفی؟

غلامرضا محمدی واقعاً در این سال‌ها زحمت زیادی در تیم ملی کشید. البته رسول خادم هم از بزرگان کشتی ما است و اگر به نظر من در کنار هم بودند نتیجه بهتری می‌داد. رسول خادم زمان زیادی در اختیار نداشت. بهتر از خادم کسی را نداریم، از هر نظر که حساب کنیم بهتر از رسول خادم نداریم. محمدی زحمت زیادی برای من کشید و کشتی من را خیلی خوب می‌شناخت. اگر خادم حالا فنون خودش را به کشتی‌گیران منتقل نکند پس چه کسی و چه زمانی باید این فنون را آموزش دهد؟ من چندین سال در مسابقات جهانی و المپیک مدال گرفته‌ام، بالاخره باید یک زمانی این تجربیات را به کشتی‌گیران دیگر انتقال دهم.

فارس: خودت به مربیگری در کشتی فکر می‌کنی؟

هنوز زمان زیادی مانده است؛ ببینم چه می‌شود. فعلًا می‌خواهم بازهم مدال بگیرم، اما زیاد هم علاقه‌ای ندارم.

فارس:‌ دوست نداری وارد سیاست شوی؟ خیلی از قهرمانان ورزش ما بعد از پایان دوران قهرمانی‌شان وارد سیاست شدند، شما چنین تصمیم نداری؟

نه. به این موضوع هم فکر نکرده‌ام. همانطور که گفتم فعلاً می‌خواهم کشتی بگیرم و برای کشورم افتخارآفرینی کنم.

فارس: خیلی درباره عدم توجه مسئولان صحبت کرده‌ای.

باید بودجه ورزش عادلانه‌تر تقسیم شود؛ متأسفانه تمام ورزش ما شده است فوتبال. به قول معروف فوتبال زده شده‌ایم. البته رسانه‌ها و مردم هم علاقه دارند ما هم اعتراضی ندارم، اما باید عادلانه‌تر نگاه شود. این همه ورزشکار مدال‌آور در المپیک داریم، اما دریافتی تمام آنها در ورزش به اندازه یک بازیکن فوتبال نمی‌شود. 10 سال است در سطح اول ملی کشتی می‌گیرم، اما توجهی نمی‌شود. هزینه ورزشکاران حرفه‌ای خیلی زیاد است و هر چقدر درآمد داریم، باید هزینه کنیم. در لیگ هم مبالغ ناچیز است؛ تازه همیشه نیمی از قرارداد هم پرداخت نمی‌شود. مجانی کار می‌کنیم. فکر می‌ کردم مدال المپیک بگیرم، اتفاقات خاصی می‌افتد اما بازهم چیزی نشد. برای خودم مدال می‌گیرم و دیگر این مسائل برایم مهم نیست. البته رسانه‌های ما هم بیش از حد به فوتبال توجه می‌کنند که خود همین موضوع هم باعث بالا رفتن قرارداد بازیکنان فوتبال می‌شود. لیگ کشتی سقف ندارد در حالی‌که باید مشخص باشد؛ در نهایت سالی چند میلیون زیاد می‌شود.

فارس: قهرمانان زیادی داشتیم که در دام اعتیاد گرفتار شدند با توجه به این بی‌توجهی‌ها، چقدر به آنها حق می‌دهی؟

هدف خیلی از کشتی‌گیران ما رسیدن به مدال المپیک است و برای آن برنامه‌ریزی می‌کنند، اما اگر به آن نرسند چه بلایی سر آنها می‌آید؟ هیچ‌کس به این موضوع توجه نمی‌کند و تنها به کسانی‌که مدال گرفته‌اند می‌پردازند. مسلماً دچار مشکل خواهند شد، واقعاً خیلی سخت است. در کشتی نفرات زیادی داشتیم که خیلی زود فراموش شدند، به خاطر همین بی مهری‌ها.

فارس: همچنان در انتخابات فیلا ناکام هستیم و نماینده‌ای نداریم؟

چرا نباید ما در فدراسیون جهانی رشته‌ای که از قدرت‌های اصلی آن هستیم نماینده‌ای نداشته باشیم؟ در فیلا پول‌هایی رد و بدل می‌شود که ما نمی‌توانیم. برای کسب کرسی‌های فیلا باید لابی‌های قوی داشته باشیم. قطری‌ها خیلی پول خرج کردند تا به هدفشان رسیدند، اما با فرش و پسته می‌خواهیم به کرسی‌های بین‌المللی برسیم. چطور 2 کشتی‌گیر ما در جهانی 2011 به رژیم صهیونیستی برخورد کردند؟ با همین لابی‌های پشت پرده.

فارس:‌صادق گودرزی در جوانی به افتخارات زیادی رسیده است به آن چیزی که خودت می‌خواستی به غیر از آن مدال طلا رسیده‌ای؟

خدا را شکر بله.

فارس: تا کی کشتی را ادامه می‌دهی؟

تا المپیک بعدی. الان اول به فکر کسب مدال طلا و سپس رکوردزنی هستم. فاز اول برنامه‌هایم انجام شده است و حالا باید وارد مرحله جدیدی از دوران ورزشی‌ام در کشتی شوم.

فارس: رکورد چه کسی را می‌خواهی بزنی؟

رکورد کسب بیشترین مدال را در کشتی آزاد. بیشترین رکورد با 7 مدال دست آقا تختی است و عبدالله موحد و علیرضا حیدری که 6 مدال دارند. توانایی رسیدن به این را دارم و همیشه سعی کردم طوری کشتی بگیرم که برای بهترین نتیجه باشد. حتماً باید مدال طلا را بگیرم تا کلکسیون افتخاراتم کامل شود.

فارس: حریف آمریکایی اجازه می دهد؟

قبل از المپیک بلایی سرش می‌آورم که نتواند در مسابقات شرکت کند (باخنده)

فارس: به نظر می‌رسد خیلی دوست نداری درباره فینال المپیک صحبت کنی؟

هر جا می‌روم مردم درباره شکستم مقابل آمریکایی صحبت می‌کنند؛ مردم می‌گویند کشتی‌گیر خیلی خوبی بود نه! (باخنده) دیگر من از خودم تعریف نمی‌کنم. در رستوران هم، همه سراغ «جردن» را می‌گیرند. مثل اینکه آنقدر کشتی‌گیر خوبی بوده که مردم همه جا از او تعریف می‌کنند. فکر کنم اگر در 84 و 96 کیلو هم کشتی می‌گرفت اول می‌شد. قهرمانان المپیک را در این اوزان می‌توانست خیلی راحت شکست دهد. حتی به عنوان بهترین ورزشکار سال آمریکا هم انتخاب شد. مردم اینقدر در مورد قدرت و خوبی کشتی‌گیر آمریکایی صحبت می‌کنند که من دیگر خجالت می‌کشم درباره خودم و نقره المپیک صحبت کنم. هرجا می‌روم همه سراغش را از من می‌گیرند و از او تعریف می‌کنند، اما بالاخره یک جا شکستش می‌دهم؛ شک نکنید. این دفعه خیلی زرنگ شده بود. اگر کشتی 60 به 40 هم به نفع حریفم باشد، می‌برم، اما این خیلی سخت بود. هیچ وقت ناامید نمی‌شوم.

فارس: دوست داشتی با توجه به این شرایط بازیکن فوتبال بودی؟

نه!

فارس: می‌گویند خیلی از کشتی‌گیران بازیکنان فوتبال خوبی اند؟

بد نیست. شاید در مقایسه با بازیکنانی که الان بازی می‌کنند بهتر هم باشند.

فارس: خاطره‌ای از حضور در دهکده بازی‌های المپیک داری؟

یکی از مدال آوران قبل از المپیک خیلی با ما خوب بود و همواره با هم بگو بخند می‌کردیم، اما بعد از کسب مدال المپیک جواب سلام ما را هم به زور می‌داد. خیلی جالب بود، البته ورزشکار خوبی است و زیاد اهل این حرف‌ها نیست، اما برای خودم جالب بود.

فارس:‌ کوچینگ در کشتی آن هم در فضای المپیک چقدر تأثیر دارد؟ اصلاً می‌شنوی؟

گوش کشتی‌گیر به صدا عادت می‌کند. در سالن 12 هزار نفری صدای غلام محمدی را در بین آن همه صدا تشخیص می‌دادم. در این مدتی که خادم آمده، زحمت زیادی کشیده و برنامه‌ریزی خوبی کرده بود. روی تشک دیگر به ما کد می‌داد و نیازی به داد و سر و صدا نبود. با کدهایی که می‌داد متوجه منظورش می‌شدیم. قبل از المپیک تمام برنامه‌ها را کار کرده بودیم. لزومی نیست که تمام مسائل را روی تشک کشتی در آن زمان کوتاه توضیح داد. مثلا می‌گفت حریف با سرش دفاع می‌کند من به برنامه‌ام برای کشتی با آن حریف مراجعه می‌کردم و برنامه‌ای را که داشتم روی تشک پیاده می‌کردم.

فارس: به نظر شما رسول خادم می‌ماند؟

رسول خادم واقعاً آمده است تا کار کند و تمایل زیادی دارد برای ادامه همکاری، اما همه چیز به رئیس بعدی فدراسیون بستگی دارد. خادم کمی از این حرف و حدیث‌ها ناراحت بود که می‌گفتند برای مطرح کردن خودش به کشتی بازگشته است به همین خاطر خیلی دوست دارد بماند و کارش را تمام کند.

همیشه همین‌طور هستم. اول هم می‌شدم همین‌طور بودم. خیلی به این مسائل اهمیت نمی‌دهم. وظیفه‌ام را انجام داده بودم و برای من هم خیلی آرزو بود. 8 سالم بود که در خانه با برادرم کشتی می‌گرفتم و می گفتم صادق گودرزی قهرمان المپیک شد. همیشه برای من هم آرزو بوده است، اما مدال المپیک همه چیز نیست.

خادم گفت، دیگر هیچ وقت این صحنه برای من تکرار نمی‌شود؛ فرق مدال طلای المپیک با نقره از زمین تا آسمان است. تاکتیک‌هایی که با هم چیده بودیم یک بار دیگر با هم مرور کردیم. از کشتی‌های خودش، امیر خادم و علیرضا دبیر گفت و اینکه چطور با آمریکایی‌ها کشتی می‌گرفتند. خیلی کمکم کرد؛ هر چند نتوانستم، به نظرم تنها کسی بود که دلش می‌خواست در آن لحظه برنده شوم، اما نشد. از اینکه نتوانستم جواب زحمت‌های خادم و کادر فنی را بدهم خیلی ناراحت شدم اما به کمترین حقم که نقره بود رسیدم. قول می‌دهم در مسابقات جهانی مجارستان طلا بگیرم و در المپیک بعدی جبران کنم.

فارس: درباره انتخابات فدراسیون کشتی نظری نداری؟

امیدوارم یکی از خانواده کشتی سکان هدایت فدراسیون را در دست بگیرد. 

فارس: حرف پایانی صادق گودرزی چیست؟

تشکر ویژه‌ای باید از پدرم داشته باشم که عامل اصلی موفقیتم در تمام عرصه‌های زندگی به خصوص کشتی است. مادرم و تمام خانواده‌ام هم نقش بسزایی در این موفقیت‌ها داشته‌اند که در کلام نمی‌گنجد. محسن کاوه و پژمان درستکار هم زحمت زیادی برای من کشیده‌اند و در این چند سالی که برای پیگیری تمرینات در تهران حضور داشتم خیلی کمک کردند و خیلی از روزها و چه بسا در زمستان‌های سخت کمک زیادی به من کردند. از حسین هدایتی و حسن رنگرز که حمایت‌های ویژه‌ای از کشتی‌گیران به خصوص مدال‌آوران المپیک داشتند تشکری ویژه می‌کنم.