تمهید غرب برای آغاز دوباره جنگ‌های صلیبی فرهنگی

سرویس فرهنگی پایگاه 598، علی میثمی تهرانی/ برای اولین بار در دهه اخیر این جرج بوش کوچک بود که در اوج غرور ابلهانه خود صحبت از آغاز دوباره جنگ های صلیبی در عصر مدرن کرده و با ناشی گری مشت استراتژیسین های مکار صهیونیسم مسیحی را باز کرد. مراد از جنگ های صلیبی سلسله جنگ هایی است که در حد فاصل اواخر قرن یازده تا اواخر قرن سیزده میلادی از طرف صلیبیون به مسلمانان تحمیل شد. به نظر می رسد مروری گذرا به این سلسه جنگ های تمدنی هشت گانه، کمک شایانی به روشن تر شدن فضای حاکم و نقشه های پشت پرده تمدن غرب و نیز روحیه جنگ طلبی ذاتی آن در مقابل تمدن اسلامی بنماید.


در جریان جنگ اول صلیبی در حد فاصل سالهای 1097 تا 1099 میلادی، سرزمین های زیادی نصیب صلیبیون شد و در نهایت بیت المقدس سقوط كرده و به دست صلیبیون افتاد. نتیجه این جنگ ایجاد پادشاهی بیت المقدس بود كه شامل پرنس نشین های انطاكیه، طرابلس، ادس و بنادر مهم لبنان و فلسطین می شد. یعنی سرزمین های عراق، لبنان، فلسطین، اردن و قسمتی از سوریه به جز حلب و دمشق.

جنگ صلیبی دوم با حضور سرداری ترك به نام اتابك زنگی و فتح پرنس نشین ادس در عراق امروزی به دست وی آغاز شد. البته برخی در روند آغاز این جنگ لویی هفتم پادشاه فرانسه را مقصر می دانند. برخی دیگر نیز معتقدند در واقع سن برنارد در مجمع وزله در فرانسه محرك اصلی این جنگ بود. کسی که در دسامبر همان سال (۱۱۴۶ میلادی) در اسپیر آلمان امپراتور كنراد سوم را مصمم به جنگ كرد. در این جنگ هرچند خیانت بیزانس باعث شد تلفات زیادی به سپاهیان آلمان و فرانسه توسط تركان وارد شود؛ اما به هر حال سپاه آنها به سوریه فرنگی - نامی برای سرزمین های تحت تصرف صلیبیون - رسید. البته در نهایت جنگ دوم صلیبی نه تنها هیچ گونه فتحی برای صلیبیون دربر نداشت بلكه با سرخوردگی آنها پایان یافت. نورالدین حاكم حلب نیز  بعدها موفق شد دمشق را تصرف كند و سوریه اسلامی را هم مرز با سوریه فرنگی ایجاد نماید. از جمله معروف ترین سرداران نورالدین می توان از سرداری كرد نام برد كه بعدها تبدیل به كابوسی برای صلیبیون شد. او صلاح الدین ایوبی نام داشت. همو که در سال ۱۱۷۱ میلادی به همراه عموی خود شیركوه به مصر حمله كرده و آنجا را تصرف کرد و بعد از مدتی خلیفه فاطمی مصر را عزل كرده و خود سلطان مصر شد. با مرگ نورالدین و جانشینی فرزند خردسال او و همچنین مرگ اموری پادشاه بیت المقدس فرصت بسیار خوبی نصیب صلاح الدین گردید. وی پس از فتح بی دردسر دمشق پادشاهی یكپارچه ای برای مسلمانان تشكیل داده و سپس در جنگ طبریه شكست تلخی به صلیبیون وارد كرده و به سال ۱۱۸۷ بیت المقدس را محاصره کرد. صلاح الدین برخلاف صلیبیون كه در فتح بیت المقدس كشتار فجیعی به راه انداختند با جوانمردی و مهربانی تحسین برانگیزی با صلیبیون رفتار کرد كه حتی این رفتار مورد تحسین اروپاییان قرار گرفته است. سقوط بیت المقدس به دست صلاح الدین ایوبی اصلی ترین دلیل آغاز جنگ صلیبی سوم بود.

در اثر سقوط بیت المقدس موجی در اروپا به وجود آمد. به این بیان که امپراتور آلمان، پادشاه فرانسه و پادشاه انگلستان با اعزام سپاهیان زیادی به استقبال از سومین جنگ رفتند. اما سپاهیان ۱۰هزار نفری و منظم آلمان كه زودتر از بقیه به راه افتاده بودند با غرق شدن امپراتور آلمان در رودخانه سِلِف، روحیه خود را از دست داده، پراكنده شده و یا اسیر حملات سریع مسلمانان گشتند و عده كمی نیز خود را به بندر عكا رساندند. با رسیدن سپاهیان فرانسه و انگلستان آنها توانستند سواحل و بنادر لبنان و فلسطین را از صلاح الدین بازپس گیرند. اما در حمله به مصر ناكام ماندند. نبرد های زیادی بین ریچارد شیردل و صلاح الدین ایوبی درگرفت. ولی دو طرف در نهایت به صلح تن دادند. نتیجه اصلی این جنگ پیمان صلحی بود که بین ایوبی و صلیبیون بسته شد. طبق این پیمان حق تجارت در بندر های تحت اشغال صلیبیون برای مسلمانان آزاد شد و در مقابل زیارت مسیح (ع) در بیت المقدس برای صلیبیون آزاد شد. اما این پایان كار نبود. زیرا پاپ اینوسان سوم كه قدرت زیادی داشت  در سال ۱۱۹۹ میلادی درصدد تصرف مصر و معاوضه آن با بیت المقدس برآمد. پس دستور جنگ صلیبی چهارم از سوی پاپ صادر شد.

سرنوشت جنگ صلیبی چهارم مانند جنگ قبلی نبود. زیرا این جنگ از مسیر خود منحرف شد و فرنگی ها به جای مصر به تحریك ونیزی ها امپراتوری بیزانس را تصرف كردند. در پی این جنگ در سال ۱۲۰۴ میلادی، پیمان صلحی بین شاه فرنگی عكا و ملك العادل برادر صلاح الدین كه جانشین او شده بود بسته شد؛ كه بر طبق آن حكم رانی فرنگی ها بر ساحل و فرمان روایی مسلمانان بر بیت المقدس به رسمیت شناخته می شد.

اما این پایان ماجرا نبود. پاپ هونوریوس سوم ادامه دهنده راه پاپ اینوسان سوم شد و مردم را به پنجمین جنگ صلیبی دعوت كرد تا بلكه بیت القدس را از دست مسلمانان خارج سازد. در این جنگ ملك العادل در مواجهه با سپاه فرنگی كه این بار بسیار متنوع و از تمام اقوام اروپایی بودند، سیاست جنگ فرسایشی را دنبال كرد كه این عمل تا حدودی در ناامید ساختن اروپایی ها موفق بود. زیرا آنها عموماً در فكر جنگ سریع و تصرف شهرها بودند. در این حال زنگی ها تغییر هدف داده و به تصرف بنادر مصر روی آوردند تا بلكه با تصرف مصر آن را با بیت المقدس معاوضه كنند. در پنجم نوامبر ۱۲۱۹ میلادی دمیاط كه از شهر های مهم مصر بود تصرف شد. فرنگی ها با غرور پیشنهاد معاوضه دمیاط با بیت المقدس را رد كردند و نماینده پاپ با غرور اعلام كرد هم مصر و هم بیت القدس را خواهان است. اما در حركت به سمت قاهره، مسلمانان با منحرف كردن آب رود نیل به سوی سپاهیان صلیبی آنها را در آب محاصره كردند و شكست سنگینی به آنها وارد آوردند و پس از آن شهر دمیاط را از فرنگی ها بازپس گرفتند. سرانجام این جنگ برای صلیبیون فاجعه آمیز بود. زیرا فرنگی ها بدون نتیجه مجبور به بازگشت شدند. این عمل موجب خشم پاپ شد و او نماینده خود را سرزنش كرد كه چرا بیت المقدس را با دمیاط تعویض نكرده است.

این شکست خود زمینه ساز آغاز جنگ صلیبی ششم از سوی فرنگی ها یود. پاپ این بار از فردریك دوم امپراتور آلمان درخواست كرد كه به جنگ مسلمانان برود. اما وی جنگ را پانزده سال به تعویق انداخت و در عوض سلطه خود را بر پرنس نشین های فرنگی كه عموماً فرانسوی تبار بودند، گسترش داد. این عمل و روابط گرم او با ملك الكامل، همچنین لائیك بودن وی و علاقه مندی جالب توجه اش به فلسفه و علوم اسلامی باعث تكفیر وی از طرف پاپ شد. در همین حال ملك الكامل كه روابط بسیار پیچیده ای با وی داشت به گونه ای عجیب و فوق العاده مشکوک و فقط با این استدلال ظاهری که فردریك دوم نزد اروپاییان بی آبرو نشود؛ بیت المقدس را تسلیم وی كرد. البته فتح به دست آمده در این جنگ هیچ شباهتی به فتوحات جنگ های قبلی نداشت. چرا كه در اصل بیت المقدس به صورت تركیبی از مسلمانان و مسیحیان و همراه با آزادی مذهب اداره می شد. به هر حال اهمیت این فتح تا به حدی است که برخی فردریك دوم را پایه گذار رنسانس در اروپا می دانند.

اما صلیبیون هرگز به این اندازه قانع نشدند و شب و روز در پی جنگ صلیبی هفتم بودند. خصوصا با عنایت به این مهم که پاپ گرگوار هفتم از تجزیه سوریه فرنگی بیم داشت. پس درخواست جنگ صلیبی دیگری را كرد كه توسط اشراف فرانسه پاسخ مثبت داده شد. این جنگ را به این علت كه سران فرنگی ها را شوالیه های شاعرمسلك تشكیل داده بودند؛ جنگ صلیبی شاعران گفته اند. در این جنگ و عموما در اثر اختلاف بین جانشینان صلاح الدین كه نواده های برادر او بودند، صلیبیون توانستند در سال ۱۲۴۰ میلادی تمامی سرزمین های پادشاهی بیت المقدس را از مصری ها و دمشقی ها كه با یكدیگر اختلاف داشتند باز پس گیرند.

جنگ صلیبی هشتم فاصله زیادی از جنگ هفتم نداشت. زیرا درست سه سال بعد یعنی در سال ۱۲۴۴ میلادی بیت المقدس به دست تركان خوارزمی افتاد و برای همیشه از دست فرنگی ها خارج شد. این بار سن لویی پادشاه فرانسه آغازگر جنگ بود. اكثر فرانسوی ها در این جنگ شركت كردند. وی ابتدا در مصر پیروزی هایی به دست آورد اما در نهایت سردار بی رحم ترك به نام بیبرس بر او غلبه نموده و شرایط و غرامت سنگینی را بر وی تحمیل كرد. شاه لویی چهار سال در سواحل لبنان ماند و به سامان اوضاع پرداخت و تمامی مسیحیان را به پایتختی عكا با هم متحد كرد و به امور آنها نظم بخشید. ولی در نهایت دو سال پس از رفتن وی به فرانسه دوباره هرج و مرج سرزمین های فرنگی را دربر گرفت و در همین زمان ها سردار ترك بیبرس بای بورس فتوحات زیادی را بین سال های ۱۲۶۵ تا ۱۲۷۱ میلادی به دست آورد. به طوری كه سن لویی پادشاه فرانسه دوباره به قصد جنگ عازم بیت المقدس شد، اما جنگ بدفرجام در تونس و مرگ شاه در ۱۲۷۰ میلادی فرنگی ها را به كلی ناامید ساخت. جنگ های داخلی فئودال ها و اشراف فرنگی در ۱۲۷۶ تا ۱۲۸۲ میلادی نیز کاملا آنها را ضعیف كرد. آخرین تلاش برای جمع شدن به دور پادشاه متحد به سال  ۱۲۸۶ میلادی صورت گرفت كه هانری دوم شاه قبرس به عنوان شاه بیت المقدس - كه البته دیگر در دست فرنگی ها نبود - تاجگذاری كرد. اما او هم قربانی توطئه برادران خود شد. در ۱۲۸۹ میلادی سلطان قلاوون با ۱۴۰هزار پیاده و سواره طرابلس را فتح كرد و قتل عام فجیعی در شهر صورت گرفت. و در نهایت در سال ۱۲۹۱ سلطان اشرف خلیل كه در مصر بر تخت نشسته بود عكا را محاصره كرد و پس از ماه ها محاصره موفق شد عكا را كه در حقیقت مهمترین شهر فرنگی ها بود فتح كند و بدین ترتیب با پیروزی قاطع مسلمانان نقطه پایانی بر دویست سال جنگ صلیبی گذاشته شد.

به نظر می رسد افراطیون صلیبی به پیروی از صهیونیسم افراطی، در قرن حاضر دوباره در پی آغاز جنگ صلیبی دیگری باشند. زیرا بعید به نظر می رسد وجدان تاریخی تمدن مغرور غرب به این راحتی از ضرباتی که در طول تاریخ از جانب پیروان پیامبر خاتم (ص) خورده است تهی گردد. البته ظاهرا این بار تنها در پی لشگر کشی نظامی نیستند. بلکه نوعی جنگ صلیبی پیجیده تر را در همه عرصه های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی دنبال می کنند.

بر این اساس می توان اقدامات نفرت انگیز و وحشیانه ای نظیر نوشتن کتاب آیات شیطانی از سوی سلمان رشدی مهدور الدم، کشیدن کاریکاتور و ساختن فیلم موهن از پیامبر عظیم الشان اسلام(ص)، قرآن سوزی و محاکمه صوری حضرت محمد(ص) و نظایر آن - که معمولا از سوی برخی از کشیش نما های ضد دین نیز همراهی می شود - را در راستای پی گیری نوعی جنگ صلیبی فرهنگی علیه دنیای اسلام دانست.

اگر چه روشن است که مسلمانان سراسر جهان باید با هوشمندی با این توطئه پیچیده برخورد نمایند؛ اما برنامه ریزان پنهان غرب نیز باید بدانند که صبر حکیمانه مسلمانان نیز اندازه ای دارد و اگر بیش از این بخواهند - برای نجات بیت المقدس - در تنور این فتنه بدمند؛ چنان آتشی از قلب جوانان بیدار دنیای اسلام برخواسته و دامن گیرشان خواهد شد؛ که فتوحات مسلمانان در جنگ های صلیبی در مقابل آن قابل ذکر نخواهد بود ...