به گزارش خبرگزاری فارس، دومین و آخرین بازی تیمهای ملی والیبال ایران و ژاپن در چارچوب انتخابی لیگجهانی 2013 شب گذشته در سال 12 هزار نفری آزادی برگزار شد.
شاگردان ولاسکو که در بازی نخست با نتیجه 3 بر صفر حریف پرافتخار خود را شکست داده بودند برای رسیدن به لیگ جهانی در بازی دوم تنها نیاز به یک گیم داشتند.
* تیر خلاص بر پیکر ژاپن و فرش قرمز لیگ جهانی برای ایران
حمایت همه جانبه تماشاگرانی که از ساعتها قبل خود را به سالن 12 هزار نفری آزادی رسانده بودند ولاسکو و شاگردانش را بر آن داشت تا هرچه در توان دارند به کار بگیرند تا شرمنده مردم نشوند و با شکستن طلسم چندین ساله والیبال ایران را جهانی کنند.
از زمانی که داور مسابقه سوت آغاز بازی را به صدا در آورد همه منتظر بودند که تیم ایران در پایان گیم نخست صعود خود به لیگ جهانی را قطعی کند؛ کاری که محقق شد. ژاپنیها که با سرمربی جوان خود چیزی برای از دست دادن نداشتند و استرس در چهره تک تک آنها موجب میزد تا امتیازهای ابتدایی پابه پای ایران پیش آمدند، اما هوش بالای معروف، قدرت آبشارهای محمودی، دفاعهای موسوی و نادی و دریافتهای کمنقص ظریف و در مجموع تلاش تمام بازیکنان ایران موجب شد تا رفتهرفته اختلاف دو تیم زیاد شود و ایران بتواند در گیم نخست 25 بر 16 حریف خود را شکست دهد تا تیرخلاصی بر پیکر ژاپن بزند.
در پایان گیم نخست و پهن شدن فرش قرمز لیگ جهانی برای ایران بازیکنان، کادر فنی و تماشاگران سر از پا نمیشناختند؛ شاید در این بین اشکهای شوق فرهاد ظریف گویای عمق خوشحالی والیبالیها باشد.
* ولاسکوی خاطرهساز محبوبتر شد
بدون شک خانواده والیبال مهرماه سال گذشته را از یاد نبردهاند؛ جایی که بازهم تمام این عوامل کنار هم بودند. سالن 12 هزار نفری، ولاسکو و شاگردانش و والیبال؛ در مهر ماه سال گذشته بازهم همینها با قهرمانی تیم ملی والیبال ایران در آسیا که برای نخستین بار رقم میخورد موجبات خوشحالی یک ملت را فراهم کردند.
ولاسکو و شاگردانش یک بار دیگر موفق شدند در سالن 12 هزار نفری خود را در تاریخ والیبال ماندگار کنند. ولاسکو با پیروزی بر ژاپن و صعود به لیگ جهانی ضمن محبوبتر کردن خود در بین اهالی والیبال نشان داد که اگر شرایط فراهم باشد در 70 سالگی هم توانایی زیادی دارد و عدم صعود به لیگ جهانی در دوره گذشته حاصل بیبرنامگی مسئولان فدراسیون جهانی بود.
* حاشیه در شب ماندگار والیبال پررنگتر از متن بود
از روز بازی ایران و ژاپن اتفاقات جالبی و شاید کمی تاسفبار افتاد و تا آخر شب هم ادامه داشت؛ اتفاقاتی که زیر سایه صعود ایران به لیگ جهانی قرار گرفت و موجب شد حاشیهها در شب ماندگار والیبال پررنگتر از متن شود.
صبح روز بازی توسط سایت فدراسیون و توسط مقامات مسئول اعلام شد که بانوان حق حضور در سالن 12 هزار نفری را ندارند و این موضوع شامل تماشاگران، خبرنگاران، عکاسان و حتی مسئولان برگزار کننده مسابقه میشود و خبرنگاران باید از خانه به رسالت خبرنگاری خود عمل کنند!
این در حالی است که پیش از آن اعلام کرده بودند که برای تماشای مسابقه بلیت فروشی خواهد شد و برای اینکار اقداماتی مانند چاپ بلیت هم انجام شده بود، اما مشخص نشد به چه علتی مسئولان تصمیم خود را تغییر دادند و مانع ورود بانوان به سالن مسابقه شدند.
سرانجام پس از کش و قوسهای فراوان و اعتراضهای مکرر بانوان خبرنگار توانستند با شرایط خاصی وارد سالن شوند، اما این پایان کار مسئولان حراست نبود، چراکه در پایان بازی و درحالی که مسئولانی همچون عباسی، وزیر ورزش و امور جوانان و رحیمی، معان اول رئیس جمهور در سالن مسابقه بودند به خبرنگاران و عکاسان اجازه فعالیت آزادانه را نمیدادند. این موضوع تا حدی مبتدیانه بود که وقتی مسئولان میخواستند با بازیکنان عکس یادگاری بگیرند برخی از ماموران حراست به شدت مانع کار عکاسان میشدند و در این بین با برخی از آنها درگیری فیزیکی هم پیدا میکردند!
* بی نظمی و دعوا دیدیم، اما جشن نه!
در تمام دنیا وقتی تیم ملی یک کشور قهرمان میشود یا به موفقیت بزرگی دست پیدا میکند جشنی با شکوه و درخور آن برگزار میشود، اما شب گذشته هیچ نشانی از جشن در سالن 12 هزار نفری نبود.
در پایان مسابقه بازیکنان یکدیگر را در آغوش گرفتند و مربیان خود را به هوا پرتاب کردند و با پرچمی کوچک دور افتخار زدند. در این بین تنها چیزی که بیش از هر چیزی به چشم میخورد بینظمی بود و بی نظمی! البته باید به این موضوع برخورد زننده ماموران حراست با خبرنگاران و عکاسان را که در صحنههایی به درخواست مسئولان فدراسیون والیبال انجام میشد هم اشاره کرد.
* شنیدیم قرار است از تیم «ب» تجلیل شود، اما چیزی ندیدیم!
همه دعا میکردند که این پایان کار عجیب و از همه جا بیخبر ماموران حراست باشد، اما بازهم اینگونه نشد. پیش از بازی اعلام شده بود که قرار است از بازیکنان و کادر فنی تیم «ب» ایران که عنوان نایب قهرمانی کاپ آسیا را کسب کردهاند تجلیل کنند، اما گویی مسئولان حراست از این موضوع هم بیخبر بودند، چراکه وقتی بازیکنان تیم «ب» میخواستند وارد زمین شوند با برخورد بسیار بد ماموران مواجه شدند که با وساطت چندین نفر از اهالی والیبال و معرفی کردن تکتک بازیکنان به تکتک ماموران حراست اجازه ورود آنها به سالن مسابقه داده شد!
با این وجود ما که نشانی از تجلیل ندیدیم؛ تنهای حلقههای گلی را دیدیم که چند دقیقه بر گردن بازیکنان کادر فنی «ب» بود و پس از آن حلقههای گل به گردن شاگردان ولاسکو منتقل شد؛ اگر مسئولان نام این کار را مراسم تجلیل میگذارند حتما اینگونه است دیگر!
* صدای اعتراض ولاسکو هم بلند شد
«موفقیت والیبال ایران را به تمام زنان ایرانی علاقهمند به والیبال تقدیم میکنم.» این جملهای بود که ولاسکو در ابتدای نشست خبری خود در پایان مسابقه به زبان آورد؛ جملهای که به نظر میرسد ولاسکو با بیان آن میخواست اعتراض خود را به مقامات مسئول اعلام کند و برای این اعتراض خود دلایلی هم داشت.
ولاسکو در ادامه صحبتهای خود گفت: فکر میکنم بانوان هم باید در سالنهای والیبال حضور داشته باشند، چرا که والیبال یک ورزش خانوادگی است و خشونتی در آن دیده نمیشود. به کشورهای زیادی سفر کردهام و در تمام آنها شاهد بودم که زنها در کنار مردها تیم و بازیکنان مورد علاقه خود را تشویق میکنند.
به هر حال بنا بر دلایلی نامشخص بانوان به سالن نیامدند تا شادیهای والیبالیها تقسیم نشود. فرهاد ظریف که در پایان بازی خوشحالی چندانی نمیکرد و بیشتر نظارهگر بود هم از این موضوع بسیار ناراحت بود و گفت: متاسفانه امروز هم خانوادهام به سالن مسابقه آمده بودند، اما پشت درهای بسته ماندند، چرا که از ورود بانوان به سالن مسابقه جلوگیری میشد. میخواستم امروز شادیام را با آنها تقسیم کنم که متاسفانه اجازه ندادند! کمی از این موضوع ناراحت هستم و حیف است در بین این همه جمعیت خانواده ما و دوستان حضور ندارند.
* والیبال نیازمند توجه بیشتر است
حال روی صحبت با وزیر محترم ورزش است؛ آقای عباسی از شما که با دیدن بیش از 12 هزار نفر و حمایت همه جانبه آنها از والیبال حس غرور ملی پیدا میکنید توقع می رود که به عنوان کمترین کار شرایط را برای حضور شایسته ایران در لیگ جهانی فراهم کنید. شما که از نزدیک شاهد بودید بسیاری از تماشاگران ایستاده بازی را تماشا کردند و شلوغی به حدی بود که حتی بانوان را هم راه ندادند انتظار میرود به رشتهای که نتوانست وارد المپیک شود، اما از طریق دیگر دل ملتی را شاد کرد بیش از پیش توجه کنید. شاید آغاز ساخت سالنی درخور والیبال و با ظرفیت بالا بهترین کاری باشد که بتوان این رشته انجام داد.
* آیا ولاسکو به ایران برمیگردد؟
اما شاید اتفاقی که کمی اهالی والیبال را نگران کرده است، اتمام قرارداد ولاسکو با فدراسیون ایران باشد. سرمربی تیم ملی والیبال ایران شب گذشته پس از پایان بازی تیمهای ایران و ژاپن به کشورش بازگشت.
ولاسکو با عناوینی که برای والیبال ایران کسب کرد، خود را جاودانه کرد و مربی خاطرهساز برای ایران شد. حالا که خولیوی 70 ساله توانست ایران را به لیگ جهانی برساند و به گفته خود والیبال ایران را وارد فاز جدیدی کرده است اینبار باید درخواست کنیم که «ولاسکو بمان و افتخاراتت را با ایران در لیگ جهانی کامل کن.»
گزارش از مجتبی ذکیزاده