بنا و سوریان متعلق به مردم ایران هستند/عاشق قلعه‌نویی هستم

 

‌‌بله، خيلي مطبوعات به اين مساله دامن زده بودند. 

 

 

‌‌‌‌‌خب، بيشتر از مطبوعات مي‌شنيدم. اوايل سال بود كه چنين موضوعي را مطرح كردند. بعد از كسب سهميه المپيك، تصورات مختلفي وجود داشت اما من با ديدي كه نسبت به خودم داشتم جلو رفتم و به اين مسائل اهميت ندادم. 

 

 

‌‌‌‌‌بله اما من به خودم اعتقاد داشتم. خودم را مي‌شناختم و با خودم كه تعارف نداشتم. مثلا در بازي‌هاي آسيايي گوانگ‌ژو، مي‌دانستم اگر شركت كنم شكست مي‌خورم كه همين اتفاق هم افتاد اما در لندن مي‌دانستم كم نمي‌گذارم. مي‌دانستم كه بهتر از همه هستم و بيشتر از هر ورزشكاري زحمت كشيدم. 

 

 

 

 

‌‌‌بله. 

 

 

‌‌‌نه، واقعيت اين است كه بايد بگويم من قلبا آقاي بنا را دوست دارم و شخصا ارتباط و احساسم فراتر از استاد و شاگردي است. بنا مثل پدر دلسوزي است كه جدا از بحث ورزش، معلم اخلاق خوبي در زندگي خود من هم محسوب مي‌شود. آقاي بنا يكسري درس به من و البته بقيه بچه‌ها داد كه نمي‌توانستم هيچ جا اين درس‌ها را ياد بگيرم. اينها و راهنمايي‌هايي كه كرده، برايم خيلي ارزشمند است. او مثل پدر با بچه‌ها رفتار مي‌كرد اما در هر خانواده‌اي اختلاف سليقه هم وجود دارد و شايد من بيشترين بحث را با آقاي بنا داشتم. 

 

 

‌‌‌‌‌دقيقا. خيلي وقت‌ها من بحث مي‌كردم، خيلي وقت‌ها ايشان مرا قانع مي‌كرد. مثلا همانطور كه قبلا گفتم من قبل از المپيك مي‌دانستم اگر با نوربخش كار كنم نتيجه مي‌گيرم كه آقاي بنا محبت كرد و اين مساله را پذيرفت چون مي‌دانست من به اين مساله اعتقاد دارم. نهايتا ايشان هم به شخص من و هم به بقيه بچه‌ها محبت داشتند. دلايل مختلفي هم وجود دارد كه كشتي فرنگي اينقدر پيشرفت مي‌كند و مي‌آيد بزرگترين كار را در كل ورزش ايران انجام مي‌دهد. دليل اين كار هم علاوه بر لطف خدا، همدلي، اتحاد خيلي بالا، نظم و انضباط بود كه آقاي بنا در اردو حاكم كرده بود چون ما به صورت انفرادي هم با مربيان كار مي‌كرديم و براي اين مساله برنامه ريزي خيلي خوبي هم صورت گرفته بود. 

 

 

‌‌‌‌‌بله، مربيان تيم ملي به صورت اختصاصي با بچه‌ها كار مي‌كردند. مثلا جمشيد خيرآبادي با نوروزي بود، رسول جزيني روي قاسم رضايي كار مي‌كرد و من هم با خود آقاي بنا. هماهنگي و مديريت اين قضيه و البته تمرين‌هاي منسجم و منظم بود كه ما را به اينجا رساند. من در اين 10 ماه كه در اردو بودم، بين اردوها 4-3 روز خانه مي‌رفتم و در كنار خانواده‌ام بودم اما بنا از من كه كشتي گير بودم، كمتر استراحت مي‌كرد و كمتر به خانه مي‌رفت تا راهنمايي 6 ورزشكار را انجام بدهد. 

 

 

‌‌‌‌‌ببينيد من سال 2007 هم بدون بنا طلا گرفتم اما اين بنا بود كه فضاي المپيكي را ايجاد مي‌كرد. ما در المپيك پكن تيم خوبي داشتيم. سامان طهماسبي با 2 برنز دنيا در 84 كيلو بود و قاسم رضايي با يك برنز جهان در 96 كيلو كشتي مي‌گرفت. مسعود هاشم‌زاده با تجربه بالا در 120 كيلوگرم قرار داشت. علي محمدي در 66 كيلو و بنده در 55 كيلو بوديم. اين تيم، تيم خوبي بود اما ما تمرين‌هاي المپيكي نداشتيم. از لحاظ روحي هم شرايط اصلا خوب نبود. اين مساله تنها به خود من بر نمي‌گشت بلكه همه بچه‌ها اين حس را داشتند كه تيم، تمرين‌ها، جو و روحيه المپيكي نيست. 

 

 

‌‌‌‌‌نمي‌توانم در اين مورد اظهارنظر كنم چون اتفاق نيفتاده. 

 

 

‌‌‌‌‌حكمت خداوند بود. خداوند نسبت به بنا هم ابعاد مختلفي را نشان داده. من الان خدا را شكر مي‌كنم كه در المپيك پكن باختم. آن موقع من جوان 23 ساله‌اي بودم كه شرايط زندگي برايم نوع ديگري رقم مي‌خورد. من هميشه برنده بودم و سختي ورزش را نچشيده بودم. شايد لذتي كه براي كسب مدال المپيك لندن تجربه كردم آن زمان حس نمي‌كردم. چيزي كه امروز من لمسش مي‌كنم مطمئنا آن موقع لمس نمي‌كردم. تفاوت‌ها به لحاظ اخلاقي هم وجود داشت. تجربياتي كه به دست آوردم و البته اتفاقاتي كه برايم افتاده خيلي ارزشمند است. پس الان خدا را خيلي شكر مي‌كنم كه اين اتفاقات افتاد چون مدال المپيك را جور ديگري لمس مي‌كنم و ديگر با خاطره‌اش زندگي نمي‌كنم. همانطور كه قبلا هم گفتم من به لحاظ اخلاقي هم خيلي فرق كردم. شايد اين جمله خيلي جالب نباشد اما مي‌گويند اول بايد ظرفيت چيزي به وجود بيايد بعد آن را به دست بياوري. بنا هم در يك زمان، موقعيتي را به وجود آورد و افتخاري كسب كرد كه آرزويش هم براي‌مان محال بود. نخستين حضور بنا در المپيك و نخستين قهرماني در اين رقابت ها. 

 

 

‌‌‌‌‌ان‌شاءا... مسوولان ورزش اين اشخاص ارزشمند را حفظ كنند اما بودن يا نبودن بنا مثل بودن يا نبودن من است... 

 

 

‌‌‌‌‌هنوز راجع به ورزشم تصميم نگرفته‌ام اما بنا اينقدر عاشق كشورش است كه چه من باشم، چه نباشم مي‌ماند. اين انتظاري است كه مردم از بنا دارند و بنا هم جزو افرادي است كه به خواسته مردم كشورش پاسخ مثبت مي‌دهد. پس ان‌شاءا... بنا را در المپيك بعدي هم مي‌بينيم. 

 

 

فكر كنم 11 ساله. 

 

 

‌‌‌‌‌ببينيد بنا نسبت به ورزش ايران اينقدر خدمت كرده و اينقدر محبت كرده كه اگر بعد از اين هم تا آخر عمرش ببازد كسي به او ايراد نمي‌گيرد چون بنا كاري كرده كه كسي نمي‌توانست. او يك ركورد خيلي ارزشمند به دست آورد. اين افتخارات اتفاق نبوده. بنا 10 سال زحمت كشيد تا توانست ايران را صاحب چنين افتخاري كند. پس او بايد بماند و 4 سال ديگر براي كشتي فرنگي زحمت بكشد و افتخارآفريني كند. الان بنا ديگر متعلق به خودش نيست و نمي‌تواند در مورد آينده‌اش تنها به خودش فكر كند. همانطور كه من الان نمي‌توانم چنين كاري كنم. مثلا اگر من الان بگويم كشتي نمي‌گيرم شايد بيان اين جمله برايم آسان باشد اما وقتي در ميان مردم حضور پيدا مي‌كنم و لطفشان را مي‌بينم ناخودآگاه مي‌بينم وظيفه‌اي به دوش دارم كه بايد به بهترين نحو انجامش بدهم. خيلي از قهرمانان و مربيان بزرگ شايد با شكست كنار بروند اما تا وقتي كه وظيفه به دوششان است به طور حتم مي‌آيند تلاش مي‌كنند تا دل مردم را شاد كنند. الان در مورد بنا هم چنين چيزي وجود دارد، وقتي رييس جمهور كشور مي‌گويد بايد باشي و مدال شجاعت را براي ايشان در نظر مي‌گيرد، يعني اينكه خواسته مردم است كه بايد بماند. به هر حال رييس جمهور نماينده مردم است و وقتي رييس جمهور چنين خواسته‌اي داشته باشد يعني مردم خواسته‌اند. پس بنا بايد بماند و اگر حتي شكست بخورد و نتيجه نگيرد مطمئنا چيزي از ارزش‌هاي ايشان كم نخواهد شد. 

 

 

‌‌‌‌‌ اصلا زور نبود. الان يادم مي‌آيد آن مسابقات را. آن وقت 13 ساله بودم اما مطمئنم اصلا زوري در كار نبود كه خادم را بياورند. خادم خودش دوست داشت بيايد. مثل امسال كه خودش دوست داشت بيايد و در كنار كشتي باشد. افتخارآفريني و شاد كردن دل مردم يكجور حرص و طمع دارد. وقتي يك ورزشكار فكر مي‌كند مي‌تواند باز هم دل مردم را شاد كند، خودش مي‌آيد جلو. ورزش كلا اينطوري است و مطمئن باشيد خادم به زور نيامد. 

 

 

‌‌‌‌‌ نه، من براي مسابقات 2002 پرچمدار بودم. از همان زمان هم روياهاي زندگي‌ام را ساختم و خدا محبت كرد و به همه آنها رسيدم. 

 

 

‌‌‌‌‌ آنها هم، همه اين فاكتورها را داشتند و من فكر مي‌كنم كشتي آزاد هم نتايج خوبي گرفت. درست است كه كشتي فرنگي صاحب 3 مدال طلا شد اما كشتي آزاد هم 3 مدال‌ آورد، يك نقره و 2 برنز كه خيلي ارزشمند است و بهتر از نتيجه المپيك پكن است كه تنها يك برنز گرفتند. 

 

 

‌‌‌‌دليل اين است كه بنا براي كشتي فرنگي 10 سال زحمت كشيده اما خادم تنها 6 ماه هدايت و رهبري اين تيم را به عهده داشت كه با اين حال نتايج خوبي گرفت البته نبايد از اين مساله بگذريم كه غلام محمدي هم براي اين تيم خيلي زحمت كشيد اما به هر حال باز هم فرصت تيم فرنگي بيشتر بود و با آرامش بيشتري كار مي‌كرد.

 

 

‌‌‌‌‌فكر نمي‌كنم غلام محمدي اينطور باشد كه بخواهد آه بكشد، آن هم براي تيمي كه دوستش دارد. غلام محمدي اينقدر ورزش و مخصوصا كشتي آزاد را دوست دارد كه مطمئنا دعا مي‌كرد تا اين تيم بهترين نتيجه را كسب كند. غلام محمدي خيلي براي اين تيم زحمت كشيد اما خادم تاثير زيادي روي اين تيم و حتي تيم فرنگي داشت. من شخصا مي‌گويم مدال را مديون خادم هم هستم. 

 

 

‌‌‌‌‌شب مسابقه بنا به من گفت: «فردا، روز تو است. بايد حقت را از كشتي بگيري.» آن زمان مي‌شد در چهره آقاي بنا به راحتي متوجه شد كه چقدر استرس دارد. واقعا آن شب و روز مسابقه استرس زيادي داشت. لحظه به لحظه مسابقه‌هايم كه يادم مي‌آيد در چهره‌اش اين مساله را مي‌ديدم. من هم با تمام وجود به‌عنوان شاگردش تلاش مي‌كردم بتوانم با نتيجه خوبي جواب زحماتش را بدهم چون نتيجه كشتي من خيلي براي بنا مهم بود و مي‌توانست تاثير زيادي در كشتي‌هاي بعدي داشته باشد. 

 

 

‌‌‌‌‌اعتقاد و ايمان بين من و بنا به وجود آمده بود چون بنا شاهد زحمت كشيدن شبانه روزي من بود. اگر از خودش بپرسيد حتما به شما مي‌گويد كه وقتي همه خواب بودند من ساعت 5 صبح مي‌رفتم دور درياچه آزادي مي‌دويدم و تمرين مي‌كردم. من براي رسيدن به هدفم همه چيز را كنار گذاشته بودم و خوشبختانه به آن رسيدم.