حوادث۱۱ سپتامبر از زبان آخرین فرد خارج شده از برج‌های دوقلو+تصاویر

فارس، گاه گذشت زمان تنها عاملی است که اسرار و پیچیدگی‌های حادثه‌ای مرموز را آشکار می‌کند؛ زمان، با پرده‌هایی که جسته و گریخته از ابعاد حادثه‌ای کنار می‌زند، آرام آرام تکّه‌های جورچین حادثه‌ای شگفت‌انگیز و مبهم را کنار هم قرار می‌دهد تا سر انجام بر آن پرتو حقیقت بتاباند.

حادثه 11 سپتامبر نیز به عنوان یکی از بحث‌انگیزترین حادثه‌های دهه اخیر، از این قاعده مستثنی نبوده است. دولت وقت آمریکا در تبیین‌های اولیه از این واقعه، این حملات را طرح تروریست‌ها برای مخدوش کردن امنیّت ملّی آمریکا جلوه داد و با این توجیه بستر جنگ با افغانستان و عراق را فراهم آورد؛ امّا زمان، آرام آرام حائل‌های ترس را از ذهن‌های منتقد و علمی کنار زد تا آنها بتوانند با بررسی‌های مستقل و مستند بار دیگر دست کسانی که چشم‌ها را کور و گوش‌ها را کر می‌خواهند رو کنند.

کتاب‌‌های «دروغ بزرگ»، تألیف «تری میسان»، و «سیا و یازده سپتامبر» به قلم «آندراس فون بولو»، که هر دو در سال 2003 چاپ شدند را شاید بتوان اولین گامها در مخالفت با گزارش‌های رسمی آمریکا در این موضوع دانست.

پس از آن محققانی دیگر، تبیین‌های رسمی دولت آمریکا را از زاویه‌های دید متفاوت به چالش گرفته و بر آنها خط بطلان کشیده‌اند؛ با آنکه این اندیشمندان از لحاظ نگاه‌های تخصصی به شدت با یکدیگر متفاوت بوده و تخصص‌هایی از علوم و جغرافیای سیاسی تا علوم فیزیک و مهندسی و حتّی فیلمبرداری داشته‌اند، همگی آنها در یک نتیجه به اتفاق نظر رسیده‌اند: دولت آمریکا در گزارش شرح واقعه صادق نبوده است.

یکی از پراهمیت‌ترین مخالفت‌ها با روایت رسمی دولت آمریکا توسط «ویلیام رودریگز» ابراز شده است.

«رودریگز» نگهبان برج شمالی ساختمان تجارت جهانی (ساختمانی که در روز 11 سپتامبر اولین هواپیما به آن برخورد کرد) بود که در لحظه برخورد هواپیما به این ساختمان در زیر زمین آن بود.

«رودریگز» پس از حادثه 11 سپتامبر هم تشویق و هم تنبیه شد و از او هم به عنوان «قهرمان ملّی آمریکا» و هم به عنوان «دروغگو» یاد شده است.

تشویق‌ها و قهرمان‌پروری دولت آمریکا از «رودریگز» تا قبل از آن زمان بود که وی گزارش‌های رسمی دولت آمریکا درباره حوادث 11 سپتامبر را به چالش بکشد.

«رودریگز» پس از حوادث 11 سپتامبر به خاطر کمک به نجات افراد زیادی از ساختمان تجارت جهانی و اینکه آخرین نفری بود که از ساختمان خارج شده بود، چندین جایزه از طرف دولت آمریکا گرفت.

شرح شجاعت‌ها و رشادت‌های رودریگز در روز حادثه 11 سپتامبر نقل محافل رسانه‌ای آمریکا و دنیا بود؛ روزنامه «بیرمنگام میل» انگلیس درباره او نوشت: «او با شجاعت آتش‌نشان‌ها را به بالای پله‌ها هدایت می‌کرد، قفل درها را برای آنها باز می‌کرد و به صدها نفر از کسانی که زنده ماندند، کمک کرد».

روزنامه «لنکشیر تلگراف» انگلیس نیز به این توصیف‌ها این موارد را اضافه کرد: «او سپس به داخل ساختمان برمی‌گشت تا دوستانش که در بالای برج یا طبقه 106 بودند را نجات دهد. اما او به افراد دیگری که به کمک وی نیاز داشتند نیز کمک می‌کرد».

«رودریگز» در آمریکای لاتین هم به خاطر کمک به راه‌اندازی یک برنامه اقتصادی در حمایت از قربانیان 11 سپتامبر هم شهرتی به دست آورد.

اما توصیف رشادتها و قهرمانی‌های «رودریگز» تا آنجا طول کشید که او در سال 2004 از جورج ‌دبلیو بوش و 155 نفر دیگر از مقامات آمریکا در دادگاه فدرال به خاطر دست داشتن در حملات 11 سپتامبر شکایت کرد.

«رودریگز» در شکایتی که تقدیم دادگاه عالی آمریکا کرد موارد زیادی از آنچه در گزارش‌های رسمی آمریکا به آنها استناد شده بود را به چالش کشید.

در شکایتی که رودریگز علیه دولت آمریکا تنظیم کرده بود آمده است: «چنانکه در زیر خواهیم دید، برای اینکه بتوان روایت رسمی آمریکا را به عنوان روایت دست اول پذیرفت باید چشم بر بسیاری از شواهد مخالفی بست که باورنکردنی و غیرممکن هستند و تعداد قابل توجهی از رویدادهای عجیب و غریبی که همزمان روی دادند را نادیده گرفت.»

«رودریگز» همچنین در این شکایت موضوع بسیار جالبی را مطرح می‌کند؛ وکیل او در شکایتی که می‌نویسد شرح می‌دهد پیش از این، دولت آمریکا و رسانه‌های جریان اصلی هر کس را که نظری متفاوت با گزارش‌های رسمی آمریکا ارائه کرده به عنوان فردی «غیرعادی و مخالف آمریکا» معرفی می‌کردند، اما وی که به عنوان قهرمان بلامنازع حوادث این روز شناخته شده است شایسته برخورداری از تمامی ملزومات عدالت آمریکا خواهد بود.

در آمریکا هر مخالفت‌کننده با روایت رسمی آمریکا به عنوان آمریکاستیز معرفی می‌شود؛ رودریگز فکر می‌کرد او که به عنوان قهرمان ملی آمریکا ستوده شده مشمول این قاعده نخواهد بود، اما شواهد بعدی نشان داد چنین نبود.

شواهدی که رودریگز در دادگاه علیه دولت آمریکا مطرح کرد همگی بر پایه استدلال‌ها و شواهد و مدارک مستند علمی استوار بودند. وی در این دادگاه گفت حاضر است هر یک از مواردی که ذکر می‌کند را با سند اثبات کند. موارد مطرح شده عبارت بودند از:

الف) «شواهد علمی با قاطعیت نشان می‌دهند که ساختمان‌های تجارت جهانی، از جمله ساختمان شماره 7 که کمتر درباره آن بحث شده است با انفجارهای مهندسی‌شده تخریب شده‌اند و این انفجارها به گونه‌ای بوده‌اند که آماده‌سازی آنها به هفته‌ها یا ماه‌ها زمان لازم داشته ـ این کار تنها با دخالت عوامل دولت امکان‌پذیر است. در بخش‌های زیرزمین هر دو ساختمان برج دوقلو، مواد منفجره بزرگی جاسازی شده بود؛ ضمن اینکه مواد منفجره کوچکتری در آنها وجود داشتند که برای تخریب ساختمان مورد استفاده قرار گرفتند. هیچکدام از این دو برج تنها بر اثر آتش‌سوزی به خاطر برخورد هواپیما یا گرمای ناشی از سوختن بنزین هواپیما فرو نریختند».

ب) «مقامات ارشد اداره آتش‌نشانی نیویورک بنا به دستورات رئیس سابق سازمان سیا، «جیمز وولسی» به کارمندان خود «دستور سکوت» داده و می‌دهند و آنها را از صحبت کردن درباره چندین انفجار در ساختمان تجارت جهانی در 11 سپتامبر منع می‌کنند».

ج) «سازمان فدرال مدیریت در شرایط بحران» که شواهد فیزیکی مربوط به ساختمان تجارت جهانی را قبل از بررسی‌های کارشناسان مستقل نابود یا تخریب کرد قصد دارد همچنان به سیاست تداوم جایگزین کردن هیئتی نامرئی به جای هیئت منتخب ما ادامه دهد».

د) «تمام هواپیماها، غیر از هواپیمای شماره 11، بایستی قبل از رسیدن به مقصد مورد نظرشان متوقف می‌شدند و انجام این کار امکان‌پذیر بود».

ه) «امکان اینکه طبق ادعای دولت آمریکا مسافران هواپیما بتوانند با موبایل، تماس‌های زیادی به مدت طولانی برقرار کنند، از لحاظ آماری وجود نداشته است».

و) «مانورهای پروازی نسبت داده شده به خلبان تروریستی که بنا بر ادعای دولت آمریکا هواپیما را به ساختمان پنتاگون کوبید، برای خلبانی که در امتحانات دانشکده آموزشی پرواز مردود شده است بسیار دشوار و پیچیده بوده است».

ز) «هیچ مدرک مستندی نام فردی عرب یا افرادی با اسامی عربی را در فهرست مسافران چهار هواپیمای ربوده شده نیاورده است».

ح) «موشکی که به پنتاگون برخورد کرد هواپیمای بوئینگ مربوط به پرواز شماره 77 نبود. حفره ایجاد شده در ساختمان پنتاگون در 11 سپتامبر کوچکتر از آن بود که مربوط به هواپیمای بوئینگ باشد، ضمن اینکه تکه‌های هواپیما در اطراف این ساختمان دیده نمی‌شود.»

ط) «بوش و مقامات ارشد آمریکا از این حمله‌ها اطلاع روشن و واضح داشتند (اگر نگوییم خود آنها مسئول برنامه‌ریزی و تأمین منابع مالی آن بوده‌اند)».

ی) «مستندات فراوانی نشان می‌دهند به پرواز شماره 93 شلیک شده است و این هواپیما بر اثر درگیری بین هواپیمارباها و مسافران سقوط نکرده است».

البته واضح است که شکایت رودریگز نتیجه‌ای در بر نداشت، اما وی تا کنون از سمینارها و جلسات مختلف برای گفتن حقایق 11 سپتامبر استفاده کرده است.

رودریگز بعداً درباره آنچه در 11 سپتامبر اتفاق افتاد گفت: «من در زیرزمین بودم که ناگهان صدای صدای انفجار آمد. بلافاصله بعد از این انفجار صدای انفجار دیگری در همین ساختمان آمد. من فکر کردم ژنراتور منفجر شده است. چند دقیقه بعد انفجار سومی رخ داد که من فکر کردم زلزله آمده است.»

شاهدان عینی دیگر حوادث 11 سپتامبر نیز گفته‌اند در این روز صدای سه انفجار شنیده شده است.

صحبت‌های رودریگز یکی از دهها ـ اگر نگوییم صدها ـ موارد بحث‌انگیزی است که در روایت های رسمی آمریکا از 11 سپتامبر وجود دارد. ما در قسمتهای قبلی این گزارش مواردی از مستندات علمی مغایر با روایت‌های رسمی دولت آمریکا از این واقعه را بررسی کردیم.

مخالفت کورت‌ساننفیلد (فیلمبردار رسمی آمریکا) با روایت دولت بوش از این حادثه، پیدا شدن شواهدی از نوعی ماده منفجره قوی موسوم به نانوترمیت در نمونه‌های خاک آزمایش‌شده از خرابه‌های برج‌های دو قلو، ایجاد گودال‌های عمیق غیر قابل توجیه در محل ساختمان شماره 6 تجارت جهانی، عدم وجود شواهدی از برخورد هواپیمای بوئینگ به ساختمان پنتاگون، شنیده شدن صدای سه انفجار به روایت تمامی شاهدان عینی حادثه، برخی شواهد نشان‌دهنده اصابت موشک به برج‌ها قبل از برخورد هواپیماها، سقوط متقارن برج‌ها ، مرگ مرموز شاهدان عینی تراز اول11 سپتامبر، خروج چاشنی‌های انفجاری پر سرعت از برج‌های دو قلو و تماس‌های تلفنی جعلی مسافران هواپیماهایی که به ادعای آمریکا ربوده شده بودند، مخالفت خلبان‌ها با روایت آمریکا از 11 سپتامبر و جوی آهن مذاب در مخروبه‌های برج‌های دوقلو و حرکت سریع توده‌های گرد و غبار بخشی از مهمترین مستنداتی هستند که حادثه 11 سپتامبر و تبیین‌های آمریکا از آن را در شمار بحث‌انگیزترین رویدادهای جهان قرار می‌دهند.