نام فوتبالیست‌ها را کنار قهرمانان المپیک نیاورید

به گزارش خبرنگار مهر، قاسم رضایی در حاشیه برگزاری همایش تجلیل از ورزشکاران جوانمرد و حامیان ملت مظلوم فلسطین ضمن بیان مطلب فوق گفت: در مسابقات جهانی سال 2011 در کشتی اولم به حریف اسرائیلی خوردم و حاضر به رفتن روی تشک نشدم.

وی با اشاره به اینکه هیچکدام از ورزشکاران ایرانی دوست ندارند چه در المپیک و چه در مسابقات جهانی برابر ورزشکاران رژیم اشغالگر قدس به میدان بروند، زیرا آنها ظلم‌های بسیاری به مردم مظلوم فلسطین کرده‌اند، افزود: کشتی نگرفتن با حریف اسرائیلی برایم از مدال طلا با ارزش‌تر بود. پس از آن اتفاق تمام توانم را به کار بستم تا در مسابقات المپیک نتیجه خوبی بگیرم که خوشبختانه با دعای خیر مردم این اتفاق رخ داد.

کشتی گیر طلایی ایران در المپیک لندن در مورد دلیل اهدای جوایزش در المپیک و این مراسم به مردم زلزله‌زده آذربایجان اظهار داشت: بعد از المپیک وقتی به آمل آمدم و شور، انگیزه و احساس مردم را در مراسم پرشور استقبالم دیدم فکر کردم مقابل کار بزرگ آنها قهرمانی‌ام در المپیک کوچک بود.

وی گفت: پس از این مراسم خبر زلزله شدید و ماندن بسیاری از هموطنانم زیر آوار را شنیدم و بار دیگر از اینجا به بازماندگان حادثه تلخ تسلیت می‌گویم. مردم عزیز آذربایجان بخشی از مردمی هستند که وقتی من و سایر ورزشکاران در المپیک مبارزه می‌کردیم قرآن به سر گرفته و برای‌مان دعا کردند اما متاسفانه امروز بسیاری از آنها دیگر در بین ما نیستند. وظیفه اجتماعی و انسانی‌ام بود این کار را انجام بدهم و امروز هم تمام توان و امکاناتم را به کار می‌بندم تا اندکی از درک و رنج این بزرگان کاسته شود.

رضایی در خصوص پیام مقام معظم رهبری پس از افتخارآفرینی ورزشکاران ایرانی در المپیک اظهار داشت: سال قبل هم که برابر حریف رژیم اشغالگر قدس مسابقه ندادم رهبر عزیزمان برایم پیام فرستادند که این اتفاق برای من بسیار باارزش‌تر از کسب مدال طلا بود. من ورزشکار و همه مردم باید تلاش کنیم تا در عرصه‌های مختلف رهبر عزیزمان را شاد کنیم.

خبرنگاری در خصوص مقایسه رقم‌های پرداختی به بازیکنان فوتبال و ورزشکاران المپیکی از رضایی پرسید که وی اظهار داشت: قهرمانان ایران در المپیک پرچمداران کشورمان در مسابقات مهمی بودند که با افتخارات بزرگ پرچم ایران عزیزمان را بارها و بارها بالا بردند اما فوتبالیست‌ها در ایران و برای خودشان بازی می‌کنند پس نباید این دو را با یکدیگر مقایسه کرد.

کشتی‌گیر طلایی ایران در المپیک لندن ادامه داد: وقتی رضایی‌ها در المپیک با رقیبان‌شان مسابقه می‌دادند 70 میلیون ایرانی و شاید بیشتر رقابت آنها را می‌دیدند و برای‌شان دعا می‌کردند. من قبل از اینکه ورزشکار شوم وقتی مسابقه‌های آقایان رضازاده، رنگرز، دبیر و ... را تماشا می‌کردم و می‌دیدم که مقابل حریفان خود پیروز شده و با پرچم ایران دور افتخار می‌زدند دچار غرور بسیار می‌شدم و برای فعالیت در یک ماه انرژی پیدا می‌کردم.

وی ایرانی‌ها را مردمانی کشتی دوست و پهلوان پرور خواند و تاکید کرد: قطعا اگر کشتی گیران، وزنه برداران و سایر مدال‌آوران دیگر در ایران مسابقه می‌دادند نه تنها سالن 12 هزار نفری بلکه در ورزشگاه صد هزار نفری هم جایی برای نشستن نبود. کشتی گیران، وزنه برداران، تکواندوکاران و ... کار  بسیار بزرگی در لندن کردند که جای تقدیر بالایی دارد و نمی‌شود جلو و کنار آنها نام فوتبالیست‌ها آورد.

رضایی در پایان با بیان اینکه پیش از این به پول فکر می‌کرد اما وقتی شور و انگیزه مردم را دید همچنان دوست دارد به زندگی ساده ادامه داده و در سال‌های بعد هم با مدال‌های خود مردم ایران را شاد کند در مورد وضعیت بنا گفت: امیدوارم محمد بنا بماند و در المپیک 2016 با هدایت وی تعداد مدال‌های ایران از سه مدال طلا به پنج مدال طلا ارتقا یابد.