علي اصغر (ع) درخشانترين چهره كربلاست

به گزارش خبرنگار باشگاه خبري فارس«توانا»، معاويه براساس سياست شيطاني خود تلاش مي‌كرد كه نام مولاي متقيان را از صحنه روزگار محو كند و با ايجاد وضعيت خفقان و ترس‌آلود در جامعه از نامگذاري اطفال به نام علي جلوگيري مي‌كرد؛ در اين شرايط امام حسين (ع) نام همه پسران خود را علي گذاشت؛ علي اكبر، علي اوسط و علي اصغر.

نام علي اصغر را عبدالله‌بن‌الحسين يا عبدالله رضيع و در برخي منابع نيز با عنوان صبي، صغير، طفل، رضيع ذكر شده است؛ مادرش رباب دختر امرءالقيس‌بن‌عدي است كه در رجب 60 هجري در مدينه ديده به جهان گشود و همراه پدر در كاروان كربلا حضور داشت.

** آيا مدافعي هست كه از حرم رسول خدا (ص) دفاع كند

در عصر روز عاشورا با به شهادت رسيدن جوانان بني هاشم و ياران حضرت حسين (ع)، امام (ع) با تمام وجود براي رزم با دشمن به سويشان رفت در حالي كه بانگ مي‌زد «آيا مدافعي است كه از حرم رسول خدا (ص) دفاع كند؟ آيا موحدي هست كه به خاطر ما از خدا بترسد؟ آيا ياوري هست كه با اميد به آنچه در نزد خداست به ياري ما بشتابد؟»

** علي اصغر براي جانسپاري در راه حسين بي‌تاب شده است

در اين هنگام از ميان بانوان در خيمه شيوني برخاست؛ سپس امام (ع) به كنار خيمه رفت تا با آنها وداع كند، در اينجا بود كه شيرخوار شش ماهه دلرباي اباعبدالله حسين (ع)، از تشنگي بي‌تاب شده بود؛ امام (ع) خطاب به دشمن گفت «از ياران و فرزندانم، كسي جز اين كودك نمانده است، نمي‌بينيد كه چگونه بي‌تاب است؟»

در اين ميان و در حالي كه هنوز كلام امام (ع) تمام نشده بود، حرملة‌بن‌كاهل اسدي با تير سه شعبه در نهايت قساوت و بيرحمي گلوي ظريف كودك شش ماهه را مورد اصابت قرار داد كه در اثر آن گردن عبدالله رضيع، گوش تا گوش بريده شد.

** خون علي اصغر به زمين بازنگشت

امام (ع) پس از شهادت طفل شيرخواره‌اش، خون گلوي او را گرفت و به آسمان پاشيد و فرمود «آن چه براي من پيش آمده است، آسان است، چون خدا آن را مي‌بيند»؛ امام باقر(ع) در روايتي مي‌فرمايند «از آن خوني كه به آسمان پاشيده شد، هيچ قطره‌اي به زمين برنگشت» (اللهوف في قتلي الطوف،ص68).

**ذبح طفل شش ماهه، نهايت سنگدلي لشكر عمرسعد بود

امام حسين (ع) در مطالبه آب براي طفل شش ماهه خود در لحظات آخر عاشورا نشان مي‌دهند كه در روز عاشورا و در صحنه‌هاي مختلف نبرد، عاطفه، عقلانيت و عرفان از وجود ايشان متبلور مي‌شود، به طوري كه نهايت محبت را به خانواده ابراز مي‌كند و از سوي ديگر قساوت و سنگدلي و خصومت دشمن را تاريخ نمايان مي‌سازد.

آن حضرت از نظر معرفتي چنان با خداي خود مناجات مي‌كند كه مرحله فنا في‌الله را به شيفتگان خويش نشان مي‌دهند و ثابت مي‌كنند كه در راه اسلام چگونه يك انسان مي‌تواند عاشقي را به تصوير بكشد، لذا اصل عطش در روز عاشورا و طلب آب امام حسين(ع) از سپاهيان عمر سعد قابل پذيرفتن است.

در زيارت ناحيه مقدسه درباره اين طفل شهيد آمده است: «السلام علي عبدالله بن الحسين الطفل الرضيع، الرمي الصريع، المشحط دماء، المصعد دمه في السماء المذبوح بالسهم في حجر ابيه، لعن الله راميه حرمله بن كاهل الاسدي».

بي‌شك درخشانترين چهره كربلا و بزرگترين سند مظلوميت، علي اصغر باب‌الحوائج است كه مقامش در نزد خدا آنقدر بالا است كه ائمه معصومين(ع) هنگام طلب حاجت به خداوند او را واسطه قرار مي‌دهند.
درود و سلام خداوند بر اين طفل شش ماهه كه با حضور خويش در واقعه عاشورا و با گريه‌هاي بي‌امان و مظلومانه‌اش، نقاب از چهره خبيث كوفيان بر كشيد و پدرش اباعبدالله حسين(ع) را با خون سرخ خود ياري رساند و به جهانيان نشان داد كه با وجود شيرخواره بودنش، پدر و مولايش را تنها نمي‌گذارد.