روايات نقل شده در كتب اهل سنت كه از آنها فضيلت و عظمت مقام امام حسين (ع)
استفاده ميشود؛ فراوان است كه در اين يادداشت به چند نمونه اشاره ميشود.
1. حسين (ع) سيد جوانان اهل بهشت
پيامبر اكرم فرمود: «الْحَسَنُ وَ الْحُسَينُ سَيِّدا شَبابِ اهْلِ
الْجَنَّةِ» و طبق نقلي ديگر فرمود: «وَ انّ حَسَنَاً وَ حُسَيْنَاً
سَيِّدا شَبابِ اهْلِ الْجَنَّة» يعني حسن و حسين دو آقاي جوانان اهل
بهشتند. ( سنن ابن ماجه، 1/56 ، الجامع الصغير 1/7 و 152، صواعق 185 و 189،
ترمذي 13/191و192، خصائص نسائي 48، مقتل خوارزمي 92)
2. حسين (ع) محبوب پيامبر اسلام (ص)
از روايات و تواريخ استفاده مي شود كه پيامبر اسلام (ص) على، فاطمه و
حسنين (ع) را از همه مردم و نزديكان خود بيشتر دوست مىداشت و دوستى آنها
يك دوستى ساده پدر نسبت به فرزند نبود بلكه ريشه آن بر علائق و مبانى عميق
فكري و روحي، و اتحاد و اتصال ناگسستنى معنوى استوار بود. چنانكه مي فرمود:
«حُسَيْنٌ مِنّى وَ انَا مِنْ حُسَيْنٍ» (حسين از من است و من از حسين
هستم)
همچنين در تعبيرات ديگري فرمود: «انَّهُمْ مِنّى وَ انَا مِنْهُمْ»
ايشان از من هستند، و من از ايشان هستم. و در جاي ديگر فرمود: «انَا سِلْمٌ
لِمَنْ سالَمْتُمْ، وَ حَرْبٌ لِمَنْ حارَبْتُمْ» من در صلح و سازشم با هر
كس كه با شما در صلح و سازش باشد، و در جنگ و نبردم با هركه با شما در جنگ
باشد. ( ابن ماجه 1/65، سنن ترمذي 13/248)
ما وقتى اين روايات را مطالعه مىكنيم و از شدت علاقه و دوستى پيامبر
(ص) به امام حسين (ع) آگاه مىشويم، نبايد فراموش كنيم كه گوينده اين كلمات
و الفاظ پيغمبر خدا (ص) است؛ يعني كسى كه در دوران زندگانى خود با گزاف
گويى و سخنان دور از حقيقت و مدح بيجا مبارزه داشت؛ به تعبير ديگر گوينده
اين مطالب كسى است كه سخنان و كارهايش براى بشريت، حجت و شريعت است و آنچه
فرموده ترجمان حقيقت است. و ما ينطق عن الهوي ان هو الا وحي يوحي
(نجم/3و4)
در جاي ديگر پيغمبر اعظم (ص) در حق امام حسن (ع) و امام حسين (ع)
فرمود: «اللَّهُمَّ انّى احِبُّهُما فَاحِبَّهُما وَ احِّبَّ مَنْ
يُحِبُّهُما» يعنى خدايا من آن دو را دوست مىدارم، پس آنها را دوست بدار، و
هر كس را كه آنها را دوست مىدارد دوست بدار. (الاستيعاب 1/376 )
همچنين نقل كردهاند كه پيامبر اكرم (ص) مىفرمود: «احَبُّ اهْلِ
بَيْتى الَىَّ الْحَسَنُ وَ الحُسَيْنُ» يعني محبوبترين اهل بيتم نزد من
حسن و حسين اند. ( ترمذي 13/194، مصابيح السنة 2/281 )
3- حسين (ع) ريحانه پيغمبر (ص)
پيغمبر اعظم (ص) فرمود: «انَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَينَ هُما رَيْحانَتاىَ مِنَ الدُّنْيا» حسن و حسين دو ريحانه من از دنيا هستند.
در بعضى ديگر از روايات وارد شده كه فرمود: «الْوَلَدُ رَيْحانَةٌ وَ
رَيْحانَتىّ الحَسَنُ وَ الحُسَينُ» فرزند ريحانه است و دو ريحانه من حسن و
حسين اند. همچنين در حديث ديگر فرمود: «انَّ ابْنىَّ هذَيْنِ رَيْحانَتاىَ
مِنَ الدُّنيا» يعنى اين دو پسر من، دو ريحانه من از دنيا هستند. (بخاري
2/188، ترمذي 13/193، اسد الغابة 2/19)
4- حسين شبيهترين اهل بيت (ع) به پيغمبر (ص)
بخارى و ابن اثير روايت كردهاند كه وقتى سر حسين (ع) را نزد
عبيداللَّه بن زياد آوردند سر مطهر را در طشتى قرار داد و با شمشير يا چوب
دستى خود بر آن چشم و بينى نازنين مىزد و از نيكويى و زيبايى آن حضرت سخن
مي گفت. در اين هنگام انس گفت: (حسين) شبيهترين ايشان (يعنى اهل بيت) به
پيغمبر (ص) بود. (صحيح بخاري 2/188)
5- دوستى حسين (ع) بر همگان واجب است
از يعلى بن مره روايت كردهاند كه حسن و حسين (ع) به سوى پيغمبر (ص)
آمدند در حاليكه از يكديگر در تشرف بمحضر جدّ بزرگوار خود پيشى مىجستند،
يكى از آنها قبل از ديگرى رسيد پيغمبر اكرم (ص) دست به گردنش انداخت و او
را به سينه خود چسبانيد و بوسيد، سپس آن يكي را بوسيد و بعد فرمود: «انّى
احِبُّهُما فَاحِبُّوهُما» من ايندو را دوست مىدارم پس دوست بداريد ايندو
را. ( ذخاير العقبي 123 )
همچنين ترمذى، و احمد روايت كردهاند: "انَّ رسُولَ اللَّه (ص) اخَذَ
بِيَدِ حَسَنٍ وَ حُسَيْنٍ فَقَالَ: مَنْ احَبَّنى وَ احَبَّ هذَيْنِ وَ
اباهُما وَ امَّهُما كانَ مَعى فى دَرَجَتى يَوْمَ الْقِيامَةِ " يعنى
رسول خدا (ص) دست حسن و حسين (ع) را گرفت و فرمود: هر كس مرا دوست بدارد و
اين دو و پدر و مادرشان را دوست بدارد، روز قيامت با من در درجه من خواهد
بود. (ترمذي 13/176، كنزل العمال 6/216، صواعق 185)
6. درجه والاي امام حسين (ع)
ابن مردويه روايت كرده كه پيغمبر اكرم (ص) فرمود: «فِىْ الْجَنَّةِ
دَرَجَةٌ تُدْعَى الْوَسيلَةُ فَاذا سَأَلْتُمُ اللَّهَ فَسْأَلُوا لِىَ
الْوَسيلَةَ قالُوْا: يا رَسُولَ اللَّهِ مَنْ يَسْكُنْ مَعَكَ فيها؟ قالَ:
عَلِىٌّ وَ فاطِمَةُ وَالْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ.»
يعنى در بهشت درجهاى است كه وسيله خوانده مىشود، هرگاه از خدا سؤال
كرديد پس سؤال كنيد براى من وسيله را گفتند: يا رسول اللَّه چه كسى با تو
در آن درجه ساكن مىگردد؟ فرمود: على و فاطمه و حسن و حسين (ع) (كنزل
العمال 6/217، اسد الغابه 5/523)
7. حسين (ع) با پيغمبر (ص) در يك مكان
احمد، طبرانى و ابن اثير از على (ع) و حاكم در مستدرك از ابى سعيد
روايت كردهاند كه پيغمبر (ص) به فاطمه (س) فرمود: «يا فاطِمَةُ، انّى وَ
ايّاك، وَ هذا الرَّاقِدَ يَعْنى عَلِيًّا وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسينَ
يَوْمَ القِيامَةِ لَفِى مَكانٍ واحِدٍ.»
يعنى اى فاطمه من و تو و اين كه خوابيده (يعنى على) و حسن و حسين روز قيامت در يك مكان مىباشيم. (كنزل العمال 6/216)
8. يارى حسين (ع) از واجبات است
انس بن الحارث بن نبيه از پدرش كه يكى از صحابه و از اهل صفه است روايت
كرده كه گفت: شنيدم پيغمبر اكرم (ص) در حالى كه حسين (ع) در دامانش بود
مىفرمود: «انَّ ابْنى هذا يُقْتَلُ فى ارْضٍ يُقالُ لَهَا الْعِراقُ
فَمَنْ ادْرَ كَهُ فَلْيَنْصُرْهُ.»
يعنى به درستيكه اين پسرم در زمينى كه به آن عراق گفته مىشود كشته مىشود؛ پس هر كس او را درك كند بايد او را يارى كند.
و نيز سيوطى از بغوى و ابن السكن و باوردى و ابن منده و ابن عساكر از
انس بن حارث روايت كرده است: «انَّ ابْنى هذا يُقْتَلُ بِارْضٍ مِنَ
الْعِراقِ يُقالُ لَها كَرْبَلا فَمَنْ شَهِدَ ذلكَ مِنْهُم
فَلْيَنصُرْهُ.» به درستيكه اين پسرم در زمينى از عراق كه به آن كربلا گفته
مىشود كشته مىشود؛ پس هر كس شاهد بر آن باشد بايد او را يارى كند. (كنزل
العمال 6/223)
9. حضرت قائم آل محمد (عج) از فرزندان حسين (ع) است.
حذيفة از پيغمبر (ص) روايت كرده كه فرمود:
«لَوْلَمْ يَبْقَ مِنَ الدُّنْيا الّا يَوْمٌ واحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ
ذلِكَ الْيَومَ حتّى يَبْعَثَ رَجُلًا مِنْ وُلْدِى اسْمُهُ كَاسْمِى
فَقالَ سَلْمانُ: مِنْ اىِّ وُلْدِكَ يا رَسُولَ اللَّه؟ قالَ: مِنْ
وُلْدى هذا وَ ضَرَبَ بِيَدِهِ عَلَى الْحُسَيْنِ.»
يعنى اگر باقى نماند از دنيا مگر يك روز خدا طولانى سازد اين روز را تا
بر انگيزد مردى از فرزندانم را كه همنام من است پس سلمان عرض كرد: از كدام
فرزندان تو است يا رسول الله؟ فرمود: از اين فرزندم و دستش را بر حسين زد.
(ذخائر العقبي 136)
لازم به ذكر است كه آيت الله صافي گلپايگاني بيش از 180 روايت را در
اينباره در كتاب گرانقدر خود «منتخب الاثر» جمع كرده است. ( منتخب الاثر، ب
8 ف 2)
10. حضرت قائم (عج) نهمين فرزند حسين (ع) است.
از سلمان روايت است كه گفت: نزد پيغمبر (ص) رفتم در حالى كه حسين بر
زانوى او نشسته بود و حضرت به او روى مىكرد و دهانش را مىبوسيد و
مىفرمود: تو آقا پسر آقا و پدر آقايانى، تو امام پسر امام و پدر امامانى،
تو حجت پسر حجت و پدر حجتهاى نه گانهاى كه از صلب تو هستند، نهمين ايشان
قائم آنها است. ( مقتل خوارزمي 146، ينابيع المودة 445)
11. پيامبر (ص) حسين (ع) را دعا مي كرد.
طبرانى از واثله روايت كرده كه پيامبر اكرم (ص) در حق على، فاطمه، حسن و
حسين (ع) چنين دعا كرد: «الَلّهُمَّ انَّكَ جَعَلْتَ صَلَواتِكَ وَ
رَحْمَتَكَ وَ مَغْفِرَتَكَ وِ رِضْوانَكَ عَلى ابراهيمَ و آلِ إِبْراهيمَ
اللَّهُمَّ انَّهُم مِنّىِ وَ انَا مِنْهُم فَاجْعَلْ صَلَواتِكَ وَ
رَحْمَتَكَ وَ مَغْفِرَتَكَ وَ رِضْوانَكَ عَلَىَّ وَ عَلَيْهِم يَعنِى
عَلِيّاً وَ فاطِمَةَ وَ حَسَناً وَ حُسَيناً»
يعنى خدايا صلوات، رحمت، مغفرت و خوشنودىات را بر ابراهيم و آل
ابراهيم قرار دادى خدايا ايشان يعنى على، فاطمه، حسن و حسين از مناند، و
من از ايشان هستم؛ پس صلوات ، رحمت ، آمرزش و خشنودىات را بر من و بر آنها
قرار بده. (كنزل العمال 6/217)
12. حسين (ع) از اولين كساني است كه وارد بهشت مي شود
حاكم و ابن سعد روايت كردهاند كه پيغمبر (ص) به علي (ع) فرمود:
«انَّ اوَّلَ مَنْ يَدْخُلُ الْجَنَّةَ انَا وَ انْتَ وَ فاطِمَةُ وَ
الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ قالَ عَلِىٌّ: فَمُحِبُّونا؟ قالَ: مِنْ
وَرَائِكُمْ»
يعنى اول كسى كه داخل بهشت مىشود منم و تو و فاطمه و حسن و حسين
(عليهم السلام). على (ع) عرض كرد: پس دوستداران ما (چه مي شود)؟ پيغمبر (ص)
فرمود: از پشت سر شما وارد مىشوند. ( كنزل العمال 6/216، صواعق 151)
------------------------------------------------
نويسنده: حجتالاسلام وحيد واحدجوان