سایت تابناک در مطلبی با عنوان "رکورد شکنی در المپیک؛ رویکرد فردی یا موفقیت سازمانی؟ " نتوانست از این موقعیت هم برای تضعیف دولت بگذرد. این سایت این گونه نوشت:
روز گذشته، سیامین دوره رقابتهای المپیک تابستانی با خاموش شدن مشعل المپیک در لندن پایان یافت و این پایانی بود بر رؤیاییترین المپیک تاریخ ایرانیان. به دست آوردن دوازده مدال و تصاحب عنوان هفدهم جدول توزیع مدالها، یکی از بهترین نتایج تاریخ ورزش ایرانیها را رقم زد.
اما پرسش اینجاست:
آیا موفقیتها را باید به حساب توسعه ورزش کشورمان گذاشت یا تنها این رویکرد فردی برخی ورزشکاران و تیمها بوده که این نتیجه را رقم زده است؟
برخی این حرکت را در ادامه روند توسعهای ورزش کشور میدانند و مسابقات آسیایی گوانگجو را به عنوان شاهد مثال میآورند که در آن هم تیم کشورمان، نتیجهای دور از انتظار به دست آورد و هم با به دست آوردن بیست مدال طلا، بهترین نتایج خود را در مسابقات آسیایی کسب کرد.
آنان همچنین کسب مدال المپیک در رشتهای مانند پرتاب دیسک را ـ که برای نخستین بار مدالی از آن نصیب ورزشکاران کشورمان میشد ـ یکی دیگر از دلایل توسعه سازمان یافته و با برنامه ورزش کشورمان میدانند.
اما در مقابل، مخالفان اتفاقات لندن ۲۰۱۲ را بیشتر به حساب افراد میگذارند. آنان بر این باورند که اگر ورزش ما سازمان یافته بود، رویدادهایی که برای تیمهای تیراندازی و قایقرانی رخ داد، پیش نمیآمد. آنان میگویند، اگر مدالهای کشتی فرنگی از جمع مدالهای کاروان کشورمان را کسر کنیم، نتیجه به دست آمده، چیز چندان درخوری نیست.
موفقیت احسان حدادی در پرتاب دیسک را هم به حساب تلاشهای فردی خودش میگذارند و اینکه بدون مربی و با هزینه شخصی برای مسابقات آماده شد. آنها معتقدند اگر ورزش ما توسعه یافته بود، در سالهای گذشته نیز این پیروزیها تکرار میشد، نه اینکه تیمهای ورزشی کشورمان، مقطعی و تنها در آوردگاه المپیک به موفقیتهای چشمگیر دست یابند.