نماز برای آخرت نیست؛ برای آباد کردن دنیاست

ماه مبارک رمضان بهانه خوبی برای تجدید میثاق با خداوند متعال و باز نگری نحوه بندگی است.
 
به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»، یکی از آداب بندگی نماز است که در ایات و روایات بر روی آن تاکید بسیاری شده است و نماز می توانند آدمی را از تمام گناهان مصون بدارد اما به شرطی که نماز ما به واقع نماز باشد.

در این سلسله گزارش پای درس حجت الاسلام پناهیان می نشینیم تا او برایمان از نحوه خواندن نماز خوب بگوید:
 
برای تنظیم کردن موتور، ماشین را تنظیم موتور  می‌برند، دستگاه تنظیم کننده موتور روح  انسان نماز است . بوعلی سینا وقتی نمی‌توانست مساله ای را حل کند اول می رفت دو رکعت نماز می خواند و بعد دوباره می آمد سراغ مساله و حل می کرد... نماز خون آدم که کم بشود، آدم باید برود و چند واحد نماز به او تزریق کنند تا روحش و وجودش تعادل پیدا کند.

نماز برای آباد کردن آخرت نیست؛ بلکه نماز برای آباد کردن دنیای آدمیست. هر انسانی اول باید بتواند آدم معمولی در دنیا باشد و بتواند درست زندگی کند تا بعد بتوانی به خدا نزدیک بشوی. اصلا تا نتوانی در دنیا درست زندگی کنی، نمی توانی در دنیا با خداوند دوست و رفیق باشی. فرد بداخلاق مدام با خود ودیگران درگیر است و به سمت خدا نمی‌رود. باید درست زندگی کرد و درست نماز خواند و نمازها را درست کرد تا بشود به سمت خدا سوق پیدا کرد.

هرکس که دو رکعت نماز مورد قبول خدا داشته باشد، بهشت بر او واجب می شود.
 
ماجرای نماز خواندن امام با تیمم، پشت به قبله؛ رو به تهران از این قرار است: امام را دستگیر کرده بودند، امام فرمودند: شاید آن دو رکعت نمازی که خدا می‌خواهد از بنده ی ناچیزش روح الله قبول کند و به واسطه‌ی آن گناهانش را ببخشد و او را مورد لطف و رحمت قرار دهد، همان دو رکعت نماز باشد.
 
هرکس پیش آیت الله بهجت می رفت و از ایشان نصیحت می خواست می گفتند: برو نمازت را درست کن و خوب نماز بخوان.
 
مرحوم قاضی که امام(ره) به ایشان کوه عرفان می‌گفتند، همیشه  می‌فرمودند: هرکسی نمازش را درست کرد و در مقامات معنوی به جایی نرسید، آب دهن به صورت من پرت کند!
 
چگونه باید نماز خوب بخوانیم؟!
نماز یک عبادتی نیست که لازم باشد همیشه آن را با اشک و سوز و گریه و عشق بخوانیم؛  امیرالمومنین فرمودند: برای دلهای ما آدم ها اقبال و ادبار است. یک وقت‌هایی انسان حال انجام کاری را دارد و یک وقتهایی هم ندارد. به هیچ وجه عبادتی که انسان قرار است روزی پنج بار انجام بدهد، لازمه اش گریه کردن نیست؛ زیرا اگر بنا به این بود آن وقت خدا میگفت هر وقت که حال داشتی نماز بخوان! اما خداوند طوری دستور نماز را صادر کرده که اصلا وقتی حال و حوصله هم نداری مکلف به انجامش باشی.
 
چگونه از نماز خواندن لذت ببریم؟!
خدا گشته و یک عبادتی را پیدا کرده که تو از آن لذت نبری و در سختی و تلخی این امر مکرر که طبیعتا چون تکراری است، لذتش از بین می رود، تو آدم بشوی و رشد کنی و بالا بروی، اصلا در ابتدای راه نباید هم از نماز خواندن لذت ببری؛ و اگر در ابتدای راه از نماز خواندن لذت ببری رشد پیدا نمی کنی، زمانی نماز خواندن باعث رشد انسان می شود و چرک روحت را از بین می برد که لبه ی زبر نماز بیاید و روح انسان را بسابد.

تصور کن نشستی غرق در کار و استراحت و راحتی ناگهان مؤذن شروع می کند به اذان گفتن، حالا وسط استراحت و راحتی بلند شو تا ساخته بشوی و آدم بشوی. من نمیدانم چرا بعضی ها زود با خدا پسرخاله می شوند، مگر فوتبال است که بگوید حال ندارم الان بخوانم! باید خواند، با این باید خودت را می سازی.

اگر هر ایرادی دارید و فکر می کنید نمیتوانید ترکش کنید، برای این است که یک کاری را میتوانستید انجام بدهید اما ندادید! آن هم این است که به وقت بلند شوید و نماز بخوانید.
 
در علل الشرایع از امام رضا(ع) سوال شد که چرا گناه کسی که مرتکب به خطایی شده و در حال اعدامش هستند را کسی نمی گوید چه بوده و کسی به او نمی گوید کافر ولی به کسی که نماز نمی خواند می گویند کافر؟

می فرماید: چون اون گناه کرده، گناه به روحش فشار آورده و بدبخت شده و الان هم باید اعدام بشود، اما مگر نماز نخواندن چقدر لذت دارد؟ جز اینکه خواسته بی احترامی کند به خدا؟ همان طور که نماز نخوندن بی احترامی به خداست، نماز دیر خوندن هم یه کمی بی احترامی به خداست! ؛ دیگه کسی نبود که به او بی احترامی کنید جز خدا؟!
 
نماز را درست به فرزندانتان معرفی کنید!
 نماز برای این است که حال نفس انسان را بگیرد! که یکدفعه وسط کار و بار، تو را از آن حالت دربیاورد و بگویی: الله اکبر  نماز در مرحله اول رعایت ادب است نه عشق بازی با خدا؛ نماز در مرحله اول سختی دادن به خود است نه خوشی داشتن معنوی. خداوند متعال می دانست ما عاشق به او نیستیم، می دانست ما عارف به او نیستیم، می دانست با چهل سال عبادت آدم "کم کم" شیرینی عبادت را حس می کند .

نباید انتظار داشته باشیم همان اول شیرینی عبادت را حس کنیم و بخاطر شیرینی عبادت خوب نماز بخوانیم . هوس نیست که دائم بخواهی همه چیز برایت شیرین باشد! / یا فیلم و سریال نیست که یکباره سحر و مست بشوی! خدا اگر می خواست خودبخود تو را جذب می کرد، اما این را نخواست و اصلا می خواست با نماز حال تو را بگیرد.
استاد دانشگاهی ناراحت بود از اینکه بچه اش کاهل نماز است.

پرسیدم: نماز را به بچه ات چطور معرفی کردی؟ گفت بهش گفتم نماز راز و نیاز با خداست؛ عشق بازی با خداست و....اشتباه نماز را به او معرفی کردید! بچه می رود نمازبخواند میگوید آخر کدام راز؟ کدام نیاز؟ کدام عشق بازی؟ وسط این همه کار و بار حالا چه وقت عشق بازی است؟ دائم حس میکنه که آن لذتی را که باید از نماز نمی برد و شکست خورده در نماز و در نتیجه کاهل نماز می شود.

شیطان به امید اینکه فرد ریشش را بخاراند و کمی بی ادبی کند جلوی خدا!
 سرنماز خودتان را نخارانید! مکروه است. هر حرکت اضافی سر نماز مکروه است.  این مساله آن قدر اهمیت دارد که می گویند شیطان وقتی به یکی فردی تسلط پیدا کند، همین که طرف الله اکبر نماز را گفت، شیطان می آید و صورتش را خارش می اندازد به امید اینکه فرد ریشش را بخاراند و کمی بی ادبی کند جلوی خدا! در وهله ی اول ادب رعایت کردن است و عشق بازی نیست. ادب رعایت کردن هم اختیاری نیست و اجباریست. مثل اینکه یک سرباز را فرمانده اش وقتی خودمانی بشود، با او سخت برخورد می کنند ! حتی اگر سرباز با فرمانده نسبت فامیلی هم داشته باشد باز هم هنگام سربازی جلوی فرمانده سرباز است و باید احترام کند.