شوراي تبيين مواضع بسيج دانشجويي دانشگاه هاي تهران در اعتراض به سكوت آنگ سان سوچي در نسل كشي ميانمار طي بيانيه اي تاكيد كرد: به نظر مي رسد جايزه صلح نوبل بيش از آن كه از حاميان صلح و امنيت جهاني تقدير كند، مدال افتخاري بر گردن جنايتكاران و تروريست هاي بين المللي است.
شوراي تبيين مواضع بسيج دانشجويي دانشگاه هاي تهران بزرگ در محكوميت كشتار مسلمانان ميانمار نامه اي را خطاب به رئيس كميته جايزه صلح نوبل نوشتند.
در بخشي از اين نامه آمده است: مدتي است اخباري از وقايع جاري در كشور ميانمار به گوش مي رسد كه دل هر انساني كه در پي آرمان آزادي، صلح و حقوق بشر باشد را به درد مي آورد. به نظر مي رسد اين موضوع براي كميته صلح نوبل كه خود را مدعي و داعي صلح و حقوق بشر در سطح بين المللي به حساب مي آورد، داراي جذابيت باشد.
در ادامه اين نامه آمده است: اما نكته اي كه ما را بر آن داشت تا اين نامه را بنگاريم، برخورد شرم آور خانم آنگ سان سوچي برنده ميانماري جايزه صلح نوبل بود كه با سكوت خود در مقابل اين نسل كشي به آرمان صلح طلبي و كرامت انساني خيانت كرده اند، و با اتخاذ موضع صريح نژادپرستانه در قبال مردم مظلوم روهينگيا، آن هم تحت لواي صلح طلبي و به عنوان برنده جايزه صلح نوبل، موجبات ادامه وحشي گري ها را فراهم آورده اند.
اكنون جاي طرح اين سؤال وجود دارد كه چرا جايزه صلح نوبل به چنين شخصيت هاي نژادپرست و ضدبشري اهدا مي شود؟
به نظر مي رسد كه جايزه صلح نوبل بيش از آن كه از كساني كه عمر خود را در جهت ايجاد صلح و امنيت جهاني صرف كرده اند تقدير به عمل آورد، مدال افتخاري بر گردن جنايتكاران و تروريست هاي بين المللي است، اين مسئله تا حدي بزرگ است كه حتي افرادي مانند مناخيم بگين، شيمون پرز، اسحاق رابين، باراك اوباما و... كه دستشان به خون مردم بي گناه فلسطين، عراق و افغانستان آلوده است، نيز موفق به دريافت اين جايزه مي شوند.
اگر واقعا مقصود از اعطاي جايزه صلح نوبل ايجاد صلح و آرامش در سراسر جهان باشد، قطعا كميته جايزه صلح نوبل بايد در مورد ملاك ها و معيارهاي اعطاي اين جايزه به افراد تجديدنظر كرده و با در نظر گرفتن ارزش ها و كرامت هاي انساني و اخلاقي در اين عرصه گام نهد و ضمن پس گرفتن اين جايزه از خانم آنگ سان سوچي از جامعه جهاني براي عملكرد سياسي و غيرانساني خود در اعطاي جوايز صلح، عذرخواهي كند.