تروریسم اتمی؛ پروژه ۴۰ ساله اسرائیل

فارس، اسرائیل در ترور دانشمندان اتمی و یا از بین بردن تلاش کشورهای اسلامی ـ عربی برای دستیابی به تکنولوژی اتمی و یا طرح‌های موشکی بالستیک، ید طولایی دارد. نخستین تلاش این رژیم در راستای اخلال در برنامه هسته‌ای سایر کشورها در زمان ریچارد نیکسون، رییس جمهور اسبق آمریکا صورت گرفت؛ یعنی زمانی که واشنگتن با فروش راکتور اتمی به مصر به منظور تولید برق موافقت کرد، اما، این طرح در نهایت به خاطر اعمال فشار صهیونیست‌ها، از داخل آمریکا، لغو شد. البته آنها به همین موضوع نیز اکتفا نکردند و سمیره موسی، دانشمند اتمی مصر را در سال 1952 به قتل رساندند.

حساسیت مقامات اسرائیلی به این موضوع تا اندازه‌ای بود که در دهه 1960، با نفوذ به طرح ساخت موشک در مصر و با راهی کردن یک جاسوس آلمانی به نام «سکورتسی»، موفق شدند، این طرح را نیز تخریب کنند.

خرابکاری اسرائیلی‌ها در برنامه هسته‌ای و موشکی مصر به همین دو اقدام محدود نشد. مصر در دهه 60 میلادی کار نوسازی طرح موشک‌های زمین به زمین را با کمک برخی کارشناسان آلمانی آغاز کرد و همین امر، اسرائیلی‌ها را بر آن داشت، برای اخلال در این برنامه نیز دست به کار شوند که ماحصل آن ناپدید شدن همیشگی کروچ، کارشناس آلمانی بود که در این طرح با مصر همکاری می‌کرد.

پس از مصر، نوبت به عراق رسید. فرانسه در سال 1967 برای فروش و انتقال دو راکتور اتمی به بغداد با عراق قراردادی به امضا رساند. اما اسرائیلی‌ها زمانی که از این موضوع اطلاع یافتند، توسط عناصر خود در فرانسه، در بندر «تولون» اقدام به خرابکاری در این راکتورها کردند و به این ترتیب، موضوع عملا منتفی ‌شد.

صهیونیست‌ها علاوه بر ترور «سمیر نجیب»، دانشمند هسته‌ای مصر و «سعید بدیر»، دانشمند علوم ارتباطات مصر در سال 1967 و 1980، «یحیی المشد»، یکی از برجسته‌ترین دانشمندان اتمی مصر را که در طرح اتمی عراق فعالیت داشت، در هتل مریدیان پاریس ترور کردند. علاوه بر قتل دانشمندانی که در فعالیت اتمی عراق دخالت داشتند،‌ اسرائیل سال 1981، با حمله هوایی به راکتور اتمی عراق با نام «اوسیراک» آن را کاملا نابود کرد.

سومین کشوری که هدف حملات تروریستی صهیونیست‌ها قرار گرفت،‌ سوریه بود. این رژیم بدون اثبات تسلیحاتی بودن فعالیت هسته‌ای سوریه،‌ سال 2007 به ساختمان‌های واقع در صحرای «دیرالزور» سوریه حمله هوایی کرد و مراکز تازه تاسیس این کشور را کاملا تخریب کرد. صهیونیست‌ها به همین اندازه نیز بسنده نکردند و سال 2008 سرتیپ محمد سلیمان، یکی از بارزترین چهره‌های نظامی و امنیتی سوریه را که مسئول اداره پروژه اتمی سوریه در دیرالزور بود،‌ ترور کردند.

در این میان،‌ ایران جدیدترین کشور هدف اسرائیل برای ترور و خرابکاری به شمار می‌آید. برخی شواهد و مدارک نشان می‌دهد سیاستمداران این رژیم در کنار تلاش برای نفوذ و رخنه به تاسیسات هسته‌ای ایران،‌ درصدد شناسایی دانشمندان اتمی کشورمان هستند تا با ربودن و یا ترور آنها، در چرخه علمی کشور در زمینه تکنولوژی هسته‌ای اخلال ایجاد کنند. پیامد این سیاست نیز ترور 5 دانشمند هسته‌ای ایران بود که در 4 مورد به شهادت آنها منجر شد.

هر چند نقش اسرائیل از پیش هم در همه این ترورها کاملا مشهود بود، اما کتابی که هفته گذشته منتشر شد(«جاسوسان مبارزه با جدال نهایی خیروشر: عمق جنگ‌های پنهان اسرائیل») و از واحد ویژه‌ای در سازمان جاسوسی اسرائیل (موساد) برای انجام ترورهای دانشمندان هسته‌ای و مقامات نظامی ایران پرده برداشت جای هر گونه شک و شبهه در این باره را از میان برداشت.  

 مولفان این کتاب تصریح کردند که سازمان جاسوسی موساد، واحدی داخلی موسوم به «کیدون» دارد که طی سال‌های اخیر روش‌های جدیدی برای نفوذ به کشورهای دیگر و به قتل رساندن مخالفان اسرائیل ابداع کرده است. واحد عملیات ویژه «کیدون» (در عبری به معنی سرنیزه) مسئولیت ویژه‌ای در ترورهای ایران دارد.

از این رو،‌ هر چند موشه یعلون، معاون نخست وزیر اسرائیل بگوید «ترور دانشمندان هسته‌ای ایران کار خداست»، اما دستگیری متهمان ترور دانشمندان اتمی کشورمان و اعتراف آنها به نقش موساد در این کشتارها، نشان از عزم جدی صهیونیست‌ها برای ایجاد اختلال در روند فعالیت هسته‌ای ایران دارد که البته به اذعان ناظران و همچنین رسانه‌های بین‌المللی پیروز این جنگ خاموش، ایرانی‌ها بوده‌اند چراکه کماکان با وجود همه این مانع‌تراشی‌ها، برنامه هسته‌ای ایران بدون هیچ وقفه‌ای، به روند رو به رشد خود ادامه می‌دهد.