1. ناتوانی در حرکت دادن تنه، دستها و پاها و صحبت کردن (فرد از فرط ترس می خواهد فریاد بکشد و برای بیدار شدن تقلا می کند، اما گویی تلاش وی بی نتیجه است).
2. فلج تمام و یا بخشی از عضلات اسکلتی بدن.
3. احساس خفگی و نزدیک بودن زمان مرگ (گویی موجودی روی قفسه سینه ی شما قرار گرفته است).
4. وحشتزدگی و اضطراب.
5. توهمات خواب (hypnagogic hallucinations): به توهمات شنیداری، دیداری و لمسی رویا مانند اطلاق می شود. احساس حضور یک انسان دیگر در اتاق، احساس فشردگی در قفسه سینه، دیدن سایه افراد، دیدن منبع نورانی، شنیدن صدای افراد، شنیدن صدای قدمهایی که نزدیک می شوند، دیدن شبح، تجربه خروج از بدن، احساس شناور شدن در هوا، شنیدن صدای باز و بسته شدن درها.
آزار و اذیت توسط جن، شیطان، دیو و یا موجودات فرا زمینی، و یا اشتباه گرفتن آن با تجربه خروج از بدن.
عوامل ژنتیکی، اضطراب و استرس، اختلال هراس و اختلال در نظم خواب را در پیدایش فلج خواب دخیل می دانند.
1. کسانی که بطور طاق باز و رو به پشت می خوابند بیشتر به فلج خواب دچار می شوند.
2. برنامه ی خواب نامنظم و محرومیت از خواب.
3. افزایش استرس و اضطراب.
4. تغییرات ناگهانی در سبک و یا محیط زندگی.
5. مصرف قرصهای خواب آور و آنتی هیستامینها.
1. سعی کنید انگشتان دست و یا پای خود را تکان دهید.
2. چشمان خود را به شدت تکان دهید، به دنبای آن پلکها و سر خود را.
3. سعی کنید وضعیت خروج از بدن را در خودتان القا کنید.
فلج خواب یک اختلال خواب بی خطر است. تنها با رعایت اصول بهداشت خواب، خودداری از طاق باز خوابیدن و کاهش استرس ها و هراس ها می توان تکرار آن را به حداقل رساند. افرادی که هفته ای یکبار به فلج خواب دچار می شوند لازم است تحت درمان دارویی (مصرف ضد افسردگی ها) قرار گیرند.
منبع: تبيان