بازگشت ضدانقلاب به پشت نقاب اصلاح‌طلبی

يك پايگاه اينترنتي وابسته به اپوزيسيون مقيم پاريس از گروه هاي سرنگوني طلب خواست به خاطر اينكه از عهده براندازي برنمي آيند نقاب اصلاح طلبي به چهره بزنند.

روزآنلاين به قلم يكي از فراريان نفوذي در دفتر تحكيم نوشت: جريان هاي سرنگوني طلب مخالف اصلاح طلبي يكي از مهم ترين مشكلات خود با اين راهبرد را «غيرممكن» و «ناموفق» بودن آن مي دانند. از نظر برخي از آن ها البته اصلاحات هم «ناممكن» است و هم «نامطلوب» يعني آن ها معتقدند تحقق اصلاحات ممكن نيست و اگر هم ممكن باشد به واسطه نتايجش نامطلوب است. اين بدان معناست كه به عقيده آن ها راهبرد تغيير نظام راهبردي «ممكن» و «مطلوب» و «موفق» است. در ارزيابي اين مدعا بايد يادآور شد كه استراتژي تغيير نظام در اپوزيسيون جمهوري اسلامي عمري 33 ساله دارد. مي توان اين پرسش را مطرح كرد كه دستاورد اپوزيسيون سرنگوني طلب تاكنون چه بوده است؟ اقدامات آنان و هزينه هاي گزافي كه بعضاً پرداختند كدام بار را از دوش مخالفان برداشته است؟

وي مي افزايد: مسئله ديگر اين است كه قائلان به راهبرد تغيير نظام- كه ميدان فعاليتشان اكثراً خارج از كشور است- چگونه مي خواهند پروژه خود را در داخل كشور پيش ببرند و عملي كنند؟ چگونه مي توان در داخل كشور بر اساس راهبرد تغيير نظام دست به سازماندهي و فعاليت زد؟ به نظر من اين اتفاقي و تصادفي نيست كه فصيح ترين سخنگويان راهبرد تغيير نظام خارج از كشور زندگي مي كنند، دليل آن خيلي ساده است؛ در داخل كشور فعاليت براندازانه هم از حيث سركوب و هم از حيث عدم همراهي بدنه به واسطه عدم اطمينان به آينده و سنگين بودن هزينه هاي چنين عملي، تقريباً محال است. حال دوستان با چه تاكتيكي مي خواهند استراتژي خود را پيش ببرند؟ تظاهرات و تجمع و انقلاب مخملي؟ جنگ مسلحانه؟ كودتا؟ اپوزيسيون سرنگوني طلب «قدرت» و «امكان» كدام يك از اين كنش ها را دارد؟ چگونه و با كدام نيرو مي خواهد از پس حكومت برآيد؟

روز آن لاين همچنين خاطرنشان كرده است: تغيير نظام راهبردي براي «عمل نكردن» است، اين راهبرد ضمن اينكه برآوردي غيرواقعي از قدرت اپوزيسيون و ضعف حكومت دارد، وضعيت نيروها را در نظر نمي گيرد.

اين عنصر ورشكسته تصريح كرده كه هم اپوزيسيون خشونت طلب و هم اپوزيسيون طرفدار شيوه هايي نظير رفراندوم هر دو شكست خورده اند و جمهوري اسلامي هيچ كرنشي مقابل آنها نكرده است.

وي ادامه مي دهد: نيروهاي اصلاح طلب بايد خودشان را جمع و جور كنند و اعتماد به نفس خود را بازيابند، چرا كه اصلاح طلبي با تمام مصائب و موانعش هيچ بديل ممكن و مشخصي ندارد. مخالفين اصلاح طلبي در اپوزيسيون نشان داده اند كه قادر به ارائه هيچ بديل واضح و عملي ديگري نيستند.