آغاز سریال بهانه‌گیری قلعه‌نویی؛ آندو نباید می‌رفت!

امير قلعه‌نويي آن روز كه با راننده‌اش از در وزارت ورزش خارج شد و با لبخندي معنا‌دار برابر خبرنگاران اعلام كرد: «به استقلال نمي‌توان نه گفت» و با اين جمله سرمربيگري خود را بار ديگر در اين باشگاه اعلام كرد به چه دليل و چه منظور سرمربي آبي‌ها شده است؟ امير آمده است كه چه چيزي به هواداران هديه كند؟

هدف قلعه‌نويي از بيان اين حرف چيست؟ او با درآمد بيشتر تيموريان مشكل دارد؟! نه! امير قلعه‌نويي با همين جمله مي‌كوشد به طريقي انتظارات و توقعات را از خود و همكارانش محدود كرده و پايين بياورد. امير به دنبال فرار از زير بار مسووليت خطيري است كه بر دوش او گذاشته شده است. امير بايد استقلال را در فصل دوازدهم قهرمان كند چرا كه بركناري پرويز مظلومي از سمتش تنها به اين دليل بود كه او نتوانست در ليگ بر سكوي نخست بنشيند. 

 

پرويز را بركنار كردند تا امير بيايد و استقلال را قهرمان كند اما امروز آشكارا مي‌بينيم كه قلعه‌نويي جا زده و چقدر زود او در قامت يك مربي بازنده قد علم كرده است! آيا جدايي تيموريان مي‌تواند دليل ايده‌آلي براي نق نق كردن‌هاي سرمربي جديد استقلال باشد؟! امير قلعه‌نويي مي‌خواهد ما را به كجا ببرد؟! او دنبال چه اهدافي است؟! آيا او هماني نبود كه مظلومي را به خاطر ناتواني در قهرمان نكردن استقلال كهكشاني به سخره مي‌گرفت؟

 

شايد امير از ياد برده است كه همين پرويز مظلومي در فصل يازدهم 24 هفته آندرانيك تيموريان را در بازي‌هاي ليگ برتر در اختيار نداشت. شايد امير از ياد برده كه آندو در فينال جام حذفي حضور نداشت و بازي با الاتفاق را هم به خاطر مصدوميت از كف داد. آيا استقلال مظلومي به تيموريان وابسته بود؟!

 

فصل قبل آبي‌ها هفته‌هاي بسياري را در غياب تيموريان سپري كردند و امير و افرادش توقع داشتند استقلال در نبود اين عضو تأثيرگذار و البته جباري، زندي، رحمتي، حيدري و ميداودي استقلال را به بام ليگ بنشاند اما امير هم اكنون تنها به خاطر نداشتن يكي از مهره‌هاي كهكشاني فصل قبل چنين جا زده است و آه و ناله سر مي‌دهد. آيا اظهارات قلعه‌نويي را نبايد به مثابه به بازي گرفتن افكار عمومي دانست؟! 

 

*** 

 

اگر امير قلعه‌نويي مربي بزرگي است، اگر امير قلعه‌نويي فوت و فن مربيگري را بلد است،‌اگر امير قلعه‌نويي بهترين و تواناترين مربي فوتبال ايران محسوب مي‌شود پس نبايد از رفتن ستاره‌ها اينچنين مضطرب و نگران باشد اما امروز امير را در قامت يك مربي كاملاً وابسته مي‌بينيم.

 

او از رفتن تيموريان دلخور است، مي‌ترسد كه مجتبي جباري را از دست بدهد و براي نگه داشتن سيدمهدي رحمتي حاضر است تمام آن بگومگوها را فراموش كند و اكنون اين است امير قلعه‌نويي كسي كه در اوج ترس و نگراني پيش‌روي‌مان ايستاده و از همين امروز براي تحمل يك ناكامي ديگر آماده‌مان مي‌كند!