سرمربي احتمالي پرسپوليس را بشناسيد

برونو متسو؛ مرد اخراجی!

برونو متسو متولد 28 ژانویه 1954 در کوئدکرکه در شمال فرانسه است و اکنون 58 سال دارد. متسو به عنوان فوتبالیست در 7 تیم بازی کرده است. او با تیم دونکرکوئه فوتبال را شروع و در سال 1970 راهی اندرلخت بلژیک شد و با این تیم یک بار قهرمان لیگ و دو بار قهرمان جام حذفی شد. او سپس به فرانسه بازگشت و در تیم های والنسینس، لیل، نیس، روبایکس و بیائووایس بازی کرد و در سال 1987 بازنشسته شد.

متسو بلافاصله مربیگری را آغاز کرد و در تیم بیائووایس دستیار و در سال 1988 رسماً سرمربی این تیم شد. او 4 فصل سرمربی این تیم بود و سپس در فصل 93-1992 هدایت تیم لیل را بر عهده گرفت. متسو به دلیل نتایج نامناسب در میانه فصل برکنار شد. فصل 94-1993 برای متسو در کنار تیم والنسینس در دسته دوم فرانسه سپری شد، اما عمر مربیگری متسو در این تیم نیز فقط 9 ماه بود و والنسینس به دسته سوم سقوط کرد. او بعد از یک سال استراحت دوباره به روی نیمکت بازگشت و این بار هدایت تیم سدان را در دسته سوم بر عهده گرفت. او 3 فصل با این تیم بود و در سومین فصل حضورش موفق شد تیم سدان را به عنوان نایب قهرمان دسته سوم راهی دسته دوم فرانسه کند. مقصد بعدی متسو تیم والنس در دسته دوم فرانسه بود. او در فصل 99-1998 با این تیم نتایج خوبی نگرفت و در رده هجدهم لیگ 20 تیمی قرار گرفت. در فصل 2000-1999 نیز هدایت همین تیم را بر عهده داشت، اما پس از هفته شانزدهم والنس را ترک کرد.

متسو درسال 2000 راهی گینه و تیم ملی این کشور شد. به دلیل تعلیق گینه از سوی فیفا، متسو در اواخر سال 2000 راهی سنگال شد و در تیم ملی سنگال به اوج شهرت رسید. او در مدت 21 ماه حضور روی نیمکت تیم ملی سنگال، موفق شد به لطف تفاضل گل بهتر نسبت به مراکش این تیم را برای اولین بار راهی جام جهانی کند. سال 2002 آغاز موفقیت های متسو بود. او ابتدا سنگال را در جام ملت‌های آفریقا به فینال و نایب قهرمانی رساند، درحالی که فقط در ضربات پنالتی مقابل کامرون قهرمانی را از دست داد. در جام جهانی 2002 نیز سنگال با پیروزی مقابل فرانسه در دیدار افتتاحیه نام خود را بر سر زبان ها انداخت. سنگال با برد فرانسه و تساوی مقابل دانمارک و اروگوئه به یک هشتم نهایی رسید. در این مرحله نیز با گل طلایی مقابل سوئد پیروز شد و در یک چهارم نهایی حریف ترکیه شد. اما تیم جذاب سنگال با متسو در این مرحله اسیر گل طلایی ایلهان مانسیز شد و در نهایت شگفتی سازی‌های شاگردان متسو به پایان رسید. رابطه خوب متسو با سنگالی‌ها باعث شد تا این مربی به دین اسلام روی آورد و نام خود را به عبدالکریم تغییر دهد.

بعد از درخشش در جام جهانی، متسو این بار پیشنهادهای خوبی از کشورهای حوزه حلیج فارس دریافت کرد و به تیم العین امارات پیوست. او در فصل 03- 2002 با العین قهرمان لیگ امارات شد و سپس در اولین دوره لیگ قهرمانان آسیا نیز این تیم اماراتی را به قهرمانی رساند. قهرمانی لیگ امارات در فصل بعدی نیز تکرار شد و پس از قهرمانی، متسو العین را ترک و راهی قطر شد. برونو متسو فصل 05- 2004 را با الغرافه در لیگ قطر با قهرمانی به پایان برد و در فصل بعد او الغرافه را قهرمان جام شیخ جاسم کرد ولی در لیگ قهرمانان ناامید کننده ظاهر شد و در اولین بازی خود شکست 2- صفر مقابل صباباتری را متحمل شد. متسو ناگهان در میانه مسابقات راهی جده شد و هدایت تیم الاتحاد را بر عهده گرفت. او به مدت 2 ماه سرمربی این تیم بود. الاتحاد که قبل از متسو در رده پنجم بود، با حضور این مربی و کسب 2 برد و 3 تساوی تا رده سوم بالا رفت.

این مربی فرانسوی از ژوئن 2006 هدایت تیم ملی امارات را بر عهده گرفت. او ابتدا در جام خلیج فارس موفق شد امارات را برای اولین بار قهرمان کند که یکی از مهم ترین افتخارات فوتبال امارات بود. متسو با امارات در جام ملت‌های 2007 آسیا نتایج مطلوبی بدست نیاورد و با دو باخت مقابل ویتنام و ژاپن و فقط یک برد مقابل قطر از گردونه مسابقات حذف شد. او همچنین با امارات از مرحله اول مقدماتی جام جهانی 2010 به مرحله نهایی رسید که در مرحله اول یک تساوی و یک باخت مقابل تیم ملی ایران بدست آورد، اما در مرحله نهایی مسابقات و پس از دو شکست متوالی مقابل کره شمالی و عربستان، جای خود را به مربی دیگری داد. متسو در تیم ملی امارات 13 برد، 9 مساوی و 20 باخت بدست آورد.

از سپتامبر 2008 تا فوریه 2011 و به مدت 2 و نیم سال هدایت تیم ملی قطر را بر عهده داشت. در مسابقات مقدماتی جام جهانی 2010، متسو با قطر 4 باخت و 2 تساوی بدست آورد و در رده چهارم گروهش قرار گرفت. در دو دوره جام خلیج فارس نیز قطر فقط یک بار تا نیمه نهایی پیش رفت. متسو با قطر در جام ملت های آسیا 2011 نیز تا مرحله یک چهارم پیش رفت، اما با شکست مقابل ژاپن از گردونه مسابقات حذف شد که این به معنای پایان کار این مربی در تیم ملی قطر بود.

متسو در مارس 2011 دوباره به الغرافه بازگشت و قراردادی دو ساله با این تیم بست. قهرمانی در جام حذفی قطر باعث شد الغرافه مجوز حضور در لیگ قهرمانان آسیا 2012 را بدست آورد. او اما در لیگ 12- 2011 قطر با وجود استفاده از دو بازیکن ایرانی( خلعتبری و مجیدی) در تیمش نتایج بدی گرفت و قبل از آغاز فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا از این تیم اخراج شد.

برونو متسو با العین، الغرافه، تیم ملی امارات و تیم ملی قطر تاکنون 11 بار مقابل تیم های باشگاهی و تیم ملی ایران قرار گرفته که 3 برد و 2 تساوی و 6 باخت بدست آورده است. او مقابل استقلال و سپاهان با العین و الغرافه پیروز شده و با تیم ملی قطر نیز مقابل تیم ملی ایران یک برد 3-1 در سال 88 کسب کرده است.

گابریل کالدرون؛ ترکیبی از تجربه و افتخار

گابریل هومبرتو کالدرون در روز 7 فوریه 1960 در شهر راوسون آرژانتین بدنیا آمد. او به عنوان هافبک تهاجمی فوتبال خود را در ال پروونیر آغاز و در تیم لوزان سوئیس به پایان برد. کالدرون در مدت 18 سال دوران حرفه ای‌اش 583 بازی در لیگ های مختلف انجام داد و 107 گل نیز به ثمر رساند. او در تیم های راسینگ، لانوس، ایندپندینته، رئال بتیس اسپانیا، پاریسن ژرمن فرانسه، سیون و لوزان سوئیس و کائن فرانسه بازی کرده است. کالدرون از سال 1981 تا 1990 عضو تیم ملی آرژانتین بود و 23 بازی و یک گل ملی در کارنامه دارد. کالدرون در دو جام جهانی 1982 و 1990 حضور داشت که در دوره دوم حضور نایب قهرمانی جهان را تجربه کرد. او همچنین با تیم ملی جوانان آرژانتین فاتح جام جهانی 1979 شد.

کالدرون در سال 1994 بازنشسته شد و فعالیت خود را به عنوان مفسر تلویزیونی آغاز کرد. در سال 1997 به مدت 4 ماه هدایت تیم کائن فرانسه را بر عهده گرفت. در اولین روزهای سال 2003 او راهی سوئیس شد و سرمربی تیمی شد که در آن کفش هایش را آویخته بود: لوزان اسپرت. کالدرون 6 ماه سرمربی این تیم دسته دومی بود که به علت ورشکستگی ، منحل و به دسته سوم سقوط کرد.

این مربی آرژانتینی برای اولین بار درسال 2004 راهی خاورمیانه شد و هدایت تیم ملی عربستان را برعهده گرفت. بزرگترین موفقیت کالدرون در عربستان صعود به جام جهانی 2006 آلمان بود. اما شکست عربستان مقابل ایران در بازی رده بندی بازی‌های غرب آسیا در قطر منجر به برکناری کالدرون از تیم ملی عربستان در آخرین روزهای سال 2005 شد! کالدرون در آوریل 2007 سرمربی تیم ملی عمان شد. او در مسابقات جام خلیج فارس موفق شد عمان را به مقام نایب قهرمانی برساند، اما در جام ملت های 2007 آسیا علیرغم دو تساوی مقابل عراق و استرالیا، عمان در رده چهارم گروه قرار گرفت و صعود نکرد.

در ماه می 2008 باشگاه الاتحاد با کالدرون به توافق رسید و 18 ماه هدایت این تیم را بر عهده داشت. او با یک شکست و 17 برد موفق شد الاتحاد را به قهرمانی لیگ 09- 2008 عربستان برساند. در لیگ قهرمانان 2009 الاتحاد با استقلال همگروه بود که یک برد و یک تساوی مقابل این تیم بدست آورد. الاتحاد برای سومین بار با کالدرون به فینال لیگ قهرمانان 2009 رسید، اما شکست 2-1 مقابل پوهانگ کره جنوبی به معنای پایان کار کالدرون در الاتحاد بود.

درنوامبر 2010 ، کالدرون دوباره به عربستان بازگشت و این بار هدایت الهلال را برعهده گرفت و جانشین اریک گرتس بلژیکی شد. او با الهلال به قهرمانی لیگ عربستان و جام حذفی رسید. نکته جالب اینکه تیم او بدون باخت قهرمان شد. در لیگ قهرمانان آسیا، کالدرون با الهلال مقابل سپاهان در ریاض 2-1 شکست خورد اما در اصفهان به تساوی 1-1 رسید. در نهایت الهلال از گروه خود صعود کرد اما مقابل الاتحاد در مرحله یک هشتم نهایی شکست خورد و حذف شد. الهلال در جام قهرمانان عربستان در مرحله نیمه نهایی مقابل الاتحاد 3- صفر شکست خورد و این باخت به منزله پایان کار کالدرون در ریاض بود.

چهار ماه پس از اخراج از الهلال، کالدرون راهی امارات شد و هدایت تیم بنی یاس را بر عهده گرفت. او با این تیم در لیگ قهرمانان آسیا نتایج خوبی گرفت ولی در مرحله یک هشتم نهایی با شکست سنگین از الهلال از گردونه مسابقات حذف شد. در لیگ امارات، کالدرون از هفته پنجم روی نیمکت این تیم نشست و در پایان بنی یاس در رده نهم قرار گرفت. در جام حذفی نیز بنی یاس تا فینال پیش رفت، اما با شکست 3-1 از الجزیره نایب قهرمان شد. در جام اتصالات نیز بنی یاس در گروه خود سوم شد و از صعود بازماند.

کالدرون در دوران مربیگری خود 5 بار با تیم های ایرانی روبرو شده است: تیم ملی امید، استقلال و سپاهان. او مقابل استقلال یک برد و یک تساوی و مقابل سپاهان نیز یک تساوی و یک باخت بدست آورده و مقابل تیم امید ایران نیز شکست خورد.

مانوئل خوزه؛ پرافتخار و دربی باز!

مانوئل خوزه دِخسوس سیلوا متولد 19 آوریل 1946 در شهر ویلارئال در غرب پرتغال است. مانوئل دوران بازی خود را در تیم های بنفیکا، اسپورتینگ کویلها، وارزیم، بلننزس، یونیائو، فارنزه، بیرامار و اسپورتینگ اسپینهو سپری کرد. مانوئل خوزه خیلی زود وارد عرصه مربیگری شد و در سال آخر بازی در تیم اسپورتینگ اسپینهو همزمان مربی بازیکن بود. او سپس در تیم های ویتوریا گیمارش، پورتیموننزه، اسپورتینگ، براگا، بوایشتا، ماریتمو، بنفیکا و یونیائو لیه‌را در پرتغال مربیگری کرد.

خوزه در سال 2001 راهی الاهلی مصر شد، جایی که عمده شهرت مربیگری اش را مدیون موفقیت هایش در این تیم مصری است. او بعد از یک سال دوباره به بلننزس پرتغال بازگشت، اما از سال 2003 تا 2009 روی نیمکت الاهلی مصر نشست و موفقیت‌های زیادی کسب کرد. او یک سال مربی تیم ملی آنگولا شد و در سال 2010 نیز مدت کوتاهی هدایت الاتحاد عربستان را برعهده داشت. این مربی پرتغالی فصل قبل برای سومین بار سرمربی الاهلی مصر شد و بعد از حادثه استادیوم پورت سعید که منجر به تعطیلی فوتبال مصر شد، قرارداد خود را با این تیم مصری خاتمه داد و علیرغم تمایل مسولان این باشگاه حاضر به تمدید قراردادش نشد. مانوئل یکی از محبوب ترین مربیان در فوتبال مصر است که برای استقبال از ورود او به قاهره در سال 2011 بیش از 3 هزار نفر در فرودگاه حاضر شدند!

او در اولین سال مربیگری اش اسپورتینگ اسپنهو را راهی لیگ برتر پرتغال کرد و در سال 1992 نیز تیم بووایشتا را قهرمان جام حذفی و سوپر جام پرتغال کرد. این مربی تیم ویتوریا گیمارش را در سال 1983 و تیم پورتیموننزه را در سال 1985 به جام یوفا رساند. اما عمده موفقیت های مانوئل خوزه در الاهلی مصر بوده است: سومی جام باشگاههای جهان در سال 2006، قهرمان لیگ قهرمانان آفریقا در سال های 2001، 2005، 2006 و 2008، قهرمانی سوپرکاپ آفریقا در سال های 2002، 2006، 2007 و 2009، شش قهرمانی در لیگ مصر که 5 بار آن بصورت متوالی بوده است، 4 قهرمانی در سوپرکاپ مصر و 2 قهرمانی در جام حذفی مصر. مانوئل در سال 2006 سه جام را با الاهلی بدست آورد که رکورد جالبی بود.

او رکوردار کسب جام در لیگ قهرمانان آفریقاست. در سال 2009 به عنوان بهترین مربی پرتغال انتخاب شد و در سال 2006 نیز بهترین مربی قاره آفریقا شد. او همچنین دو مدال از روسای جمهور مصر و پرتغال دریافت کرده است.

مانوئل نتایج عجیبی مثل برد 7-1 با اسپورتینگ مقابل بنفیکا در دربی لیسبون و برد 6-1 با الاهلی مقابل الزمالک در دربی قاهره را دارد و در 55 بازی متوالی با الاهلی مصر بدون شکست بود. نکته جالب اینکه او بعد از رفتن اسکولاری کاندیدای هدایت تیم ملی پرتغال بود، اما در نهایت نیمکت پرتغال به کارلوس کروش رسید! او البته یک ویژگی بزرگ دیگر هم دارد ؛ رابطه کاملا خصمانه با کارلوس کروش. این دو که 4 سال قبل بر سر هدایت تیم ملی پرتغال با یکدیگر اختلاف داشتند و این رقابت را در نهایت سرمربی این روهای فوتبال ملی ایران ، پیروزش شده ، از همان زمان به سان نمونه های وطنی مان ، هر ازچندگاهی اختلافاتی رسانه‌ای با یکدیگر داشتند. آخرین نمونه از این اختلاف نظرها به همین چند هفته قبل بر می‌گشت که مرد 66 ساله بار دیگر اتهاماتی را علیه کروش مطرح کرده بود و با حرف هایش خشم سرمربی تیم ملی را به همراه آورده بود. حالا دست سرنوشت قرار است زندگی کاری این دو را در فاصله ای نزدیک به هم رقم بزند و با انتخاب او به عنوان سرمربی پرسپولیس باید شاهد تقابل میان این مربی با کروش برای حضور ملی پوشان پرشمار پرسپولیس در بازی های انتخابی جام جهانی بود. پرسپولیسی ها اگر بر سر مسائل مالی به تفاهم برسند ، این گزینه را با توجه به تب داغ مربی پرتغالی در فوتبال ایران، جذب می‌کنند. اگرچه گابریل کالدرون هم شانس بالایی برای پرسپولیسی شدن دارد اما نکته جالب اینجاست که آرای پایین طرفداران پرسپولیس در همه نظرسنجی‌ها از جمله سایت باشگاه به برونو متسو سبب شده تا این مربی در اولویت سوم انتخاب مدیر تیم محبوب پایتخت باشد.