فراموشی حقوق اولیه درمهد نئونازی‌ها!

 به گزارش 598 به نقل از ندای انقلاب، همه ی انسانها حق مهاجرت و جابه جایی دارند. این حقی است که اعلامیه جهانی حقوق بشر نیز بر آن تاکید دارد. اما به راستی تا چه اندازه فرصت مهاجرت برای داوطلبین و متقاضیان مهاجرت فراهم است ؟ آیا حقوق مهاجرین در کشورهای مقصد آنان رعایت می شود ؟ به راستی خدمات مهاجرین به کشور مقصد بیشتر یا معضلات آنها؟

برای پاسخ به این سوالات شاید لازم باشد نگاهی داشته باشیم به اوضاع و احوال هموطنان ایرانی متقاضی پناهندگی در آلمان. همان هایی که چند روزیست به تیتر یک رسانه های خارجی مبدل شده اند و برای رسیدن به حقوق مصرح خود در کنوانسیونهای بین المللی مهاجرت مجبور شده اند دهان خود را بدوزند و دست به اعتصاب غذا بزنند.

به گزارش سایت انجمن مدافعان حقوق بشر، چهار پناهجوی ایرانی در شهر وورتسبورگ آلمان ‌با دوختن لب‌های خود دست به اعتصاب غذا زدند. این 4 ایرانی اعضای یک گروه از پناهندگان ایرانی هستند که از دو ماه و نیم پیش‌(27 اسفند) به صورت یک گروه ده نفری در یکی از خیابان‌های شهر وورتسبورگ تجمع کرده‌اند.

نماینده  این مهاجرین اعلام کرده «در صورتی که به خواسته‌های ما رسیدگی نشود هر سه روز، دو نفر دیگر از ما با دوختن لب‌هایشان وارد اعتصاب غذا می‌شوند.»

اما آنها نمی دانند که در سرزمینی که برای آنها نیست ، حتی صدای اعتراض شان کسی را به پاسخگویی وانمی دارد. حتی اداره بررسی امور پناهندگان و مهاجران تا کنون حاضر نشده در مورد اعتصاب غذای پناه‌جویان ایرانی اظهارنظری بکند.

جالب اینکه سازمانی به نام مدافعان پناهجویان هم حاضر به حمایت از اعتصاب کنندگان ایرانی نیست. معاون این سازمان روز چهارشنبه اعلام کرد که نمی‌تواند شدت‌گرفتن حرکت اعتراضی این پناهجویان در شرایط کنونی را درک کند.

برند مزویچ در گفت‌وگو با خبرگزاری مطبوعات (epd) تصریح کرد : پناهجویان معترض می بایست از خدمات اداره مهاجرت آلمان قدرشناسی کنند!؟

اما به راستی این مهاجرین مگر چه درخواستهایی از دولت آلمان داشته اند که از فرط سردرگمی و آوارگی مجبور شده اند دهانهای خود را بدوزند! برای پی بردن به این مسئله کافیست نگاهی به فهرست حداقلی ذیل داشته باشیم:

- توقف اخراج تمامی متقاضیان پناهندگی که از کشورهای مختلف دنیا به آلمان آمده‌اند.

- تجدید نظر در قانون اقامت اجباری در یک مکان مشخص

- حق جابه جایی مکانی و آزادی در سفرهای داخلی برای مهاجرین

- حق دسترسی داشتن به وکیل

- حق دسترسی داشتن به پزشک مورد اعتماد

- حق دسترسی داشتن به مترجم

- برچیدن اقامت‌گاه‌های پناهجویان (کمپ های مهاجرین)

اما همین چند قلم خواسته ناقابل مبتنی بر حقوق انسانی افراد و تصریح شده در کنوانسیونهای بین المللی سالهاست که در مهد حقوق بشر اروپا به فراموشی سپرده شده است. و حتی خودکشی پناهجوی ایرانی در اقامتگاه ‎ ویژه پناهجویان شهر وورتسبورگ در سال گذشته که در اعتراض به وضعیت خود دست به خودکشی زده بود، نتوانست شرائط حاکم بر مهاجرین در این کشور را تغییر دهد.

حال این مسئله را در کنار جنایات و تهدیدات نژاد پرستانه بگذارید که به عنوان فشاری غیر رسمی بر مهاجرین مقیم آلمان همه روزه وارد می شود. به گزارش دویچه وله راست‌گرایان افراطی آلمان هنوز می‌توانند با شعارهایی نظیر "خارجی، برو بیرون"، آرای نسبتاَ زیادی در انتخابات این کشور بدست آورند.

از سوی دیگر هنوز هم در آلمان گروه‌هایی با هدف "اخراج خارجی‌ها" از این کشور فعالند. چراکه بر اساس نظرسنجی‌های ویلهلم هایتمایر، جامعه‌شناس برجسته‌ی آلمانی، بیش از 30 درصد آلمانی‌ها معتقدند که "وقتی نرخ بیکاری افزایش می‌یابد، باید خارجی‌ها را روانه‌ی کشورهای خود کرد و چه زمانی بهتر از دوران رکود اقتصادی .

این در حالیست راست‌گرایان افراطی با شعار "خارجی، برو بیرون" و حتی حذف فیزیکی آنان، مانند "قتل‌های زنجیره‌ای نئونازی‌ها" که در سال‌های گذشته 9 آلمانی ترک و یونانی‌تبار را به قتل رساندند، به فعالیت های خود ادامه می دهند.

آلمان بدون مهاجران

پیت فن ببن‌بورگ (Pitt von Bebenburg) و ماتیاس تیمه (Matthias Thieme)، دو روزنامه‌نگار آلمانی، در کتاب 240 صفحه‌ای تازه‌ی خود با عنوان "آلمان بدون خارجی‌ها ـ یک فیلم‌نامه"، فجایعی را که جای خالی خارجی‌ها می‌تواند در جامعه‌ی آلمان به بار آورد، به تفصیل شرح داده‌اند.

بر پایه‌ی پژوهش‌های این دو نویسنده، با خروج حدود 7 میلیون "خارجی" از آلمان که 8/8 درصد جمعیت این کشور را تشکیل می‌دهد، بیمارستان‌ها، دانشگاه‌ها، صنعت خودروسازی، تأمین مواد غذایی، ورزش و بسیاری از بخش‌های دیگر به حال نیمه فلج در می‌آید.

کتاب این دو روزنامه‌نگار، که دربرگیرنده‌ی آمار و ارقام و استدلال‌های منطقی است، در واقع پاسخ قاطعی به ادعاهای تیلو سارازین، سناتور پیشین دارایی، عضو حزب سوسیال دمکرات و عضو سابق هیات مدیره‌ی بانک مرکزی آلمان است. او در سال 2010، با انتشار کتاب جنجالی خویش با عنوان "آلمان خود را نابود می‌کند"، از عدم آمادگی مسلمانان مهاجر برای هم‌پیوندی با جامعه‌ی آلمان انتقاد کرد و خاطرنشان ساخت که «با ورود مهاجران به آلمان، هوش و ذکاوت در این کشور رنگ می‌بازد».

پیت فن ببن‌بورگ و ماتیاس تیمه در کتاب خود، این ادعاهای بی‌اساس را رد می‌کنند و نشان می‌دهند که در صورت پیاده‌کردن خواست‌های راست‌گرایان افراطی مبنی بر "اخراج خارجی‌ها"، آلمان به‌ سراشیب شکست اقتصادی و سیاسی در خواهد ‌غلطید.